‘Ik houd van vreemde bouwsels. Het fascineert me’

Beeldend kunstenaar Anne Wine bouwt flessenhuis van lege wijnflessen

KLOOSTERBUREN – “Ik kijk graag naar bouwsels. Rare hutjes. Het fascineert me. Talloze boeken heb ik erover”, begint beeldend kunstenaar Anne Wine uit Kloosterburen. Zij liet onlangs in de bostuin achter haar woning aan de Hoofdstraat een constructie bouwen waarvan ze de wanden gaat vullen met duizenden lege wijnflessen. “Ik zit er vaak. Om te turen over het wad. Een heerlijke plek, waar ik straks, als het klaar is ook kan zitten als het kouder wordt.”

Zo’n tien jaar geleden borrelde het idee op om een flessenhuis te bouwen. “Ik zag het in Amerika, flessenfolly’s waar mensen ook in wonen. De fles als bouwsteen, met cement ertussen. Vanaf dat moment ben ik alle lege wijnflessen gaan bewaren. Iedere fles die in de folly komt, is hier leeggedronken. Ik wil geen fles van buitenaf. Er moet een verhaal achter zitten”, vertelt de beeldend kunstenaar die graag werkt met afvalmaterialen. “Ik ben echt een materiekunstenaar. Overal vind ik afgedankte spullen waar ik iets mee kan. In havens, van de straat, containers. Ik ga nooit de deur uit zonder plasticzakken.” Een oude werkbank uit de smidse vormde de basis voor het flessenhuis. De vier meter lange plank van oud, gebruikt hout ligt verankert tussen de zijwandjes van het zo’n drie meter hoge bouwsel. Bedacht door Anne Wine, gebouwd door een collega-kunstenaar. Niet volgens een bouwtekening, zoals je misschien zou verwachten, nee. Anne Wine bepaalde de contouren door stokken in de grond te prikken. “Vanuit die punten heb ik een schets gemaakt, die een bevriend kunstenaar gerealiseerd heeft. Dat werkt fijn. Iemand moet kunnen vatten wat ik bedoel. ’t Is geen tuinhuis”, roept ze terwijl ze een rondje door haar tuin wandelt om enkele andere creaties van haar hand te laten zien. Helemaal links in de bostuin, schuin tegenover haar voorraadschuur en te midden van frambozenstruiken, staat een overkapping. Zelf getimmerd van afvalhout. Niet heel netjes, op de millimeter in elkaar passend, maar daar houdt ze ook helemaal niet van. Op een verhoogde vlonder eronder staat een houten bank met stoelen en een tafel met een kleedje erover. In de stoelen liggen lekkere kussens. Ook weer een heerlijke plek om op een zwoele zomerdag een heerlijk wijntje weg te tikken. En dat gebeurt regelmatig in de tuin van Anne Wine. Want behalve een atelier heeft ze ook nog een bed & breakfast dat tijdens de zomerweekenden meestal vol zit. En door de week vaak ook. Heel toevallig heeft ze op het moment van het interview geen gasten. “Het is echt een seizoensbedrijf. De hele zomer door heb ik gasten, in de winter is er helemaal niemand. En dat is ook wel weer lekker.” Dan werkt Anne Wine in haar atelier, in de schuur van haar oude smidse, aan andere objecten. “Kijk, dit heb ik net gemaakt”, zegt ze wijzend naar een enorm wandwerk van gekleurd, gehaakt touw. Lange zwarte touwen met aan de uiteinden allemaal verschillende soorten klokken. Of eigenlijk kun je het geen klokken noemen. Vormen is een beter woord. Want, zegt ze, kunst is wat je er zelf in ziet. Het hoeft niets te betekenen. “Mensen willen kunst vaak begrijpen. Dat zit in ons systeem. Maar het gaat juist om de emotie die het oproept. Kunst kan je afstoten. Of juist behagen.” Wanneer de flessenfolly helemaal af is, weet de kunstenares niet. “’t Is klaar wanneer het klaar is.” In ieder geval gaat ze vandaag een beginnetje maken. Nieuwsgierig naar de kunst van Anne Wine? Tijdens de open atelierdagen op 3 en 4 oktober is haar kunst en, als het meezit, ook een gedeeltelijk gevuld flessenhuis te bewonderen. Meer informatie is te vinden op haar website: www.annewine.nl