Noodweer tijdens WK wielrennen, Bauke Mollema elfde
“Het leek wel of de oceaan naar beneden kwam”
ITALIË - ‘38 jaar en hij heeft hem!’ Welke wielerliefhebber kan zich deze zin niet herinneren. 1985. Joop Zoetemelk die op het eind van zijn carrière nog even het WK wint. Het was voor de oud-Zuidhorner Bauke Mollema zijn derde WK en met zijn 26 jaar heeft hij dus nog even tijd. In het Italiaanse Toscane lukte het dit weekend niet, maar dat was eigenlijk ook geen verrassing. Natuurlijk dacht Mollema zelf een kansje te hebben op winst, maar hij behoorde vanzelfsprekend niet tot de favorieten. De Belkin-formatie met Mollema als kopman is voor de grote jongens een ploeg om rekening mee houden, omdat ze voor een verrassing kunnen zorgen. Maar worden niet gezien als de grote favorieten. En ook voor de verrassing konden de Belkinmannen niet zorgen. Het was Rui Costa die de wereldtitel na een zinderende slotfase voor zich opeiste. In de laatste kilometer achterhaalde de Portugees de eerder weggesprongen Spanjaard Rodriques die hij in de eindsprint enkele centimeters voorbleef.
Mollema kan met een tevreden gevoel terugkijken op de 272 kilometer lange koers waarbij het noodweer centraal stond. Slagregens zorgden er voor dat het bijkans levensgevaarlijk was hard te gaan rijden en uiteindelijk wist de nummer zes van de Tour de France zijn status als kopman meer dan waar te maken. Hij hoorde niet bij de talrijke afvallers, maar bij het selecte groepje van 42 renners die nog een soort van kopgroep vormden. In de slotronde, op de voorlaatste klim had de klimspecialist geen antwoord op een ontsnapping van Nibali. Slechts Rodriques, Costa en Valverde haakten aan. Terwijl Rodriques keer op keer aanviel en Nibali hem steeds terugreed ging uiteindelijk Costa er slim met de winst vandoor in een sprintscenario met een hoog ‘thrillergehalte.’ Mollema werd elfde en daarmee zette hij zijn stijgende lijn voort. In 2011 werd hij 62e en vorig jaar 48e.
“Niet normaal”, blikte de renner terug op de extreem zware rit wat vooral door de regen kwam. “Het leek wel of de oceaan naar beneden kwam. Het weer maakte het tot een hele gekke, bijna krankzinnige race. Er waren zoveel valpartijen; zelf ben ik ook een keertje van de fiets gegaan. Zo gek heb ik het nog niet eerder meegemaakt. Ik heb een foutje gemaakt, maar die had geen grote gevolgen. Verder denk ik dat ik er uit heb gehaald wat er in zit. Had graag in de top tien geëindigd en stiekem hoopte ik vooraf op wat meer of een stuntje, zoals in de Vuelta, maar uiteindelijk zat dat er gewoon niet in.”
Mollema kan even uitrusten. Afgelopen week werd zijn tuin helemaal gerenoveerd en dus hoopte hij op een aantal weken nazomer om nog wat van zijn nieuwe buiteninterieur te genieten. “Ik heb nu nog een wedstrijd en dan zit het seizoen er op. Daar ben ik blij om. Het was een zwaar jaar, maar ook een mooi jaar waarin ik weer stappen heb gemaakt en mijn eerste grote dagzege heb gehaald. Het zou leuk wanneer het nog eventjes lekker weer blijft. Vakantie. Daar heb ik echt zin in en ik ben er ook aan toe. Heb ik eindelijk tijd om eens wat meer aandacht aan mijn twee dames te besteden.”
