week 22

Toen wij media met z’n allen voor lul stonden op een overstroomd dijkje in Tolbert, klaagden we over het weer. Het werd – zo was de algehele opinie- tijd dat het over was met de regen en dat we lekker buiten konden zitten. Met de reet in het zwembad of met de benen omhoog, liggend op de nog steeds veel te dure loungeset. Toen het ’s morgens nog wat vroor, de zon zich niet liet zien en het nogal eens regende, klaagden we ook steen en been. Waar bleef de zon? En nu, nu de zon er eenmaal is, is het weer niet goed. Want het is nu wel erg warm op de nog steeds veel te dure loungeset. Zelfs de kussen zijn te heet om op te zitten.

Vrijwel elk gesprek vorige week begon met de zin:

‘Wat is het warm hè’.

Daarop kwam steevast hetzelfde antwoord.

‘Het mag van mij wel wat minder. Ik verlang naar een buitje’

Het is – kortom- nooit goed. Of het is te nat. Of het is te koud. Of het is te heet. Goed weer bestaat niet.

Wij mannen vinden het overigens vaak niet erg dat de zon schijnt, want de vrouwen durven tegenwoordig alles. Van de week zag ik een jongedame op een scooter. Als je bij het inhalen heel goed keek, kon je het labeltje aan de rode string zien hangen. Zo weinig had deze dame om het lijf. Vrouwen durven zich steeds meer te laten zien, anno 2012. Nog heel even en je hoeft voor een naakte vrouw niet meer in de bosjes bij de naaktcamping in Bunne te liggen, want tegenwoordig zitten ze gewoon bloot op de scooter.

Iets anders. Mijn container is weg. Het volgende: als altijd zet ik dinsdagmorgen met zeer frisse tegenzin de container aan de weg. Hoewel het een afstandje van een meter of honderd is, is het me eigenlijk teveel. Ik kan niet uitleggen waarom. Het is hetzelfde als je schoonmoeder kussen bij een verjaardag. Het moet. Maar liever niet.

De container kreeg een ereplek, want er stond nog geen collega afvalbak. ‘s Avonds – na een dag zwoegen onder een loeiende airco- wil ik – andermaal met frisse tegenzin- de container halen. Is ie weg. Bovendien stond er geen andere overblijver. Had gekund natuurlijk, want als container lijk je nogal veel op elkaar. Een rondgang in de buurt leverde niets op. En pootjes heeft de container ook niet gekregen. Conclusie: ofwel de container is zo de vrachtwagen in gevallen – dat schijnt wel eens te gebeuren- ofwel iemand heeft mijn container willens en wetens in beslag genomen. Andere conclusie: het verdwijnen van een container levert het volgende op: ik dien aangifte te doen bij de politie en ik dien 53 euro te betalen voor een nieuwe. Datzelfde geldt ook als volgende week blijkt dat de container opnieuw weg is. Dan moet ik weer 53 euro betalen. Ik wil me er echter niet druk om maken. Daar is het namelijk geen weer voor.