Herbranda Buitenpost
Datum: 28 november
Tijd: 10.00
In 1988 werden de eerste ballen gestoot door de biljartvereniging uit Buitenpost. Op donderdag 28 november vierde de vereniging daarom haar vijfentwintigjarig bestaan. Voor de leden was het een feestje met een dubbel gevoel. Van één van de leden, die pas op moest houden met biljarten vanwege de gezondheid, werd op deze dag de uitvaart gehouden. ‘Dat zijn geen leuke dingen, maar wel zaken waar we vanwege de leeftijd van onze leden vaker mee te maken krijgen,’ vertelt Eelke IJlstra, voorzitter van de vereniging. Als (On)genode gast nam ik een kijkje bij hun jubileumfeestdag. Omstreeks tien uur zijn de feestelijkheden al in volle gang. Onderdeel van de jubileumdag is namelijk het duobiljarten. In paren spelen de biljarters in spellen van veertien minuten tegen elkaar. Aan een aantal leden is te merken dat ze dat maar niks vinden. ‘In veertien minuten zit je er pas lekker in. En het is ook wel wat druk om het biljart,’ vertrouwt één van de leden me toe. Toch zit de sfeer er behoorlijk in. De groep biljarters die vandaag aanwezig zijn, zo’n vijftig mannen en één vrouw, maken er duidelijk een gezellige dag van. Mevrouw Postma, de enige dame in de groep, moet lachen om de mannen. ‘Het is hier net een kippenhok, zoveel praatjes hebben de mannen. En zeuren, dat kunnen ze ook wel hoor!’ De biljartvereniging zou wel meer vrouwen kunnen gebruiken, vindt voorzitter IJlstra. ‘In Oudwoude zit een vereniging met een groep met alleen maar vrouwen, dat zouden we hier ook wel willen doen. Maar ze moeten natuurlijk wel willen.’ Mevrouw Postma vindt het in ieder geval niet erg om met alleen mannen te moeten biljarten. ‘Nee hoor, geen probleem.’ IJlstra stoot me aan, en wijst naar een man wiens leeftijd de gemiddelde leeftijd van de club omhoog trekt. ‘Dat is ons oudste lid, ik denk dat hij een jaar of 87 is. Maar hij kan nog biljarten als de beste!’ Speciaal voor de gelegenheid heeft het bestuur van de biljartvereniging een foto/videopresentatie samengesteld. Foto’s en filmpjes van de afgelopen tijd komen daarop voorbij, evenals filmpjes van trucs op het biljart van Youtube. Onder het genot van een kopje koffie en een gebakje bekijk ik samen met één van de wedstrijdleiders de foto’s en filmpjes. Hij vertelt over de grote sociale functie van de vereniging. ‘De biljartvereniging is ontstaan voor senioren, maar inmiddels doen we iets makkelijker over de leeftijden van onze leden. Wel is het zo dat de gemiddelde leeftijd hoog ligt. Voor onze leden is de club erg belangrijk. Er is een tijdje geweest dat het spannend was of we wel op deze locatie konden blijven spelen. Toen zijn we met een geranium naar een gemeenteraadsvergadering geweest. Die geranium was symbolisch, om aan te geven waar we anders achter zouden belanden. Dat geldt voor een aantal leden absoluut. Zij zeggen wel eens: ‘Als we de vereniging niet hadden, hadden we geen reden meer om in Buitenpost te wonen.’ Één van onze leden is mantelzorger, en voor hem is het biljarten zijn enige verzetje. Het is van groot belang dat deze vereniging er mag zijn.’ Tijdens het praten over de vereniging trekt mijn oog automatischerwijs naar het televisiescherm, waar een inmiddels licht pikant filmpje met een rondborstige dame op te zien is. Ik merk dat aan een andere tafel het filmpje ook gezien wordt. De mannen lachen, en ik hoor één van de mannen zeggen: ‘Zij heeft de ballen wel op een andere plek!’ Terwijl ik mijn gebakje opeet, vertrekken de mannen weer naar de biljartzaal. Zij zijn weer aan beurt om te spelen. Een andere man laat aan de voorzitter weten er even tussenuit te piepen. ‘De frou hat de ierpels klear, mar ik kom fannemiddei wol wer!’ Het is hem geraden, want het hoogtepunt van de dag, een demonstratie van een biljarttopper, moet nog komen.
