Buurtbakkie
Wat: Buurtbakkie
Waar: Bibliotheek Grootegast
Wanneer: Donderdag 2 maart 2023
GROOTEGAST – Als het iets is waar de Ongenode Gast de hele dag door behoefte aan heeft is het wel koffie. Een goed excuus om eens binnen te vallen bij het wekelijkse Buurtbakkie in de bibliotheek van Grootegast, waar gezelligheid en koffie centraal staan.
Twee jaar geleden vond in oktober de feestelijke opening van het Buurtbakkie Grootegast plaats. Tientallen mensen kwamen op deze opening af. Inmiddels komen er wekelijks zo’n twintig mensen op het Buurtbakkie af. Op het moment dat de Ongenode Gast en haar collega komen binnenvallen, wordt er net een tweede ronde ingeschonken. De aanwezigen zijn druk met elkaar in gesprek. Op de tafel staan halflege schalen met paaseitjes die zo te zien gretig afname hebben ondervonden. Ondertussen scharrelen er tussen de boeken wat mensen rond. ‘Komen jullie voor het Buurtbakkie?’, vraagt woonconsulent Ronald Veenstra. En meteen erachteraan: ‘Jou heb ik wel eens eerder gezien bij een Buurtbakkie.’ Betrapt. Het Buurtbakkie is een initiatief van Sociaal Werk De Schans, Het Hoge Heem, de WMO consulenten van de gemeente Westerkwartier en wooncorporatie Wold & Waard. Tijdens de wekelijkse bakkies sluit er altijd een iemand van deze organisaties aan. De Ongenode Gast is nu eenmaal een gezelligheidsdier en vindt het stiekem altijd erg leuk om het Buurtbakkie bij te wonen. Zoveel mensen, zoveel verhalen. Na gevraagd te hebben welke stoelen er wel en niet bezet zijn, nemen de Ongenode Gast en haar collega plaats. Beide raken al gauw in gesprek met de mensen naast hen. Een van de aanwezigen is Gerben Lap. Hij vertelt de Ongenode Gast over zijn leven. Hij blijkt als therapeut te hebben gewerkt in de beruchte van Mesdagkliniek. Wat ook naar voren komt is de liefde voor zijn vrouw Hilde. ‘Mijn vrouw is mijn mantelzorger. Ik zie nog maar voor 4 procent en dat maakt het dagelijks leven nog wel eens lastig.’ Vaak staat er een onderwerp centraal tijdens de bijeenkomsten, maar dat mondt eigenlijk altijd al gauw uit in andere gespreksonderwerpen. ‘Zo ging het vorige week over financiën’, vertelt Lap. Andere tafelgenoten luisteren mee en het gesprek gaat als vanzelf over in het onderwerp boodschappen. ‘Alles is zo duur geworden’, zegt een vrouw tegenover de Ongenode Gast. Ze probeert anderen die het minder goed hebben te helpen door zo nu en dan levensmiddelen naar een deelkast te brengen. Het onderwerp verschuift naar boodschappen naar de grootte van supermarkten. Een groot aantal mensen is nog nooit bij de grote Jumbo in Leek geweest. ‘Dat valt ook niet aan te raden’, zegt een van de dames aan tafel. Ik ging er heen om een droge worst te kopen, maar er zijn zoveel verschillende soorten te koop. Is dat nu echt nodig?’ De vrouw die naast de Ongenode Gast zit is er ook nog nooit geweest. Ze woonde lange tijd in Opende en verhuisde vorig jaar naar Grootegast. ‘Nadat mijn man is overleden was het huis voor mij alleen te groot. Ik heb het huis verkocht en ben toen naar Grootegast verhuisd. Je kunt wel binnen blijven zitten maar daar word je niet gelukkiger van. Begin dit jaar ben ik voor het eerst naar het Buurtbakkie gegaan.’ Vanwege de ziekte van haar man verhuisden ze jaren geleden vanuit het westen naar Opende. ‘Op zijn drieëndertigste werd hij volledig afgekeurd. De dokters zeiden: ‘over vijf jaar zit je waarschijnlijk in een rolstoel’. Hij bleek een botziekte te hebben. Hij is geboren voor de oorlog en tijdens de oorlog was er weinig te eten. Het eten wat er wel was, was vaak niet het beste.’ Het huis vonden ze in een woonbijlage die destijds nog bij de Telegraaf werd geleverd. Ze waren opslag verkocht. Ze hebben er nog vele gelukkige jaren gehad en misten het wonen in het westen geen moment. Ook nu moet ze er niet aan denken nog naar het westen terug te keren. ‘Veel te druk en een totaal andere mentaliteit’, vertelt ze. Het gesprek verschuift naar corona. Een van de aanwezigen heeft nog steeds haar reuk niet terug. ‘Gelukkig wel mijn smaak, nu kan ik in ieder geval weer genieten van mijn eten.’ Voor de Ongenode Gast en haar collega wordt het de hoogste tijd om te gaan, er staat nog meer op de agenda. Ook de aanwezigen beginnen hun spullen te pakken. ‘Tied om te goan’, zegt een van de dames. ‘Ik moet nog boodschappen doen, tot volgende week allemaal. Komen jullie nog eens terug dames?’, wordt er gevraagd. ‘Het Buurtbakkie is voor jong en oud.’ Nadat de Ongenode Gast en haar collega beloofd hebben nog eens terug te komen, kunnen ze het pand in alle rust verlaten. Een ding is na het Buurtbakkie weer heel duidelijk geworden; koffie, verhalen en gezelligheid zijn gegarandeerd.
