Mijn plekkie in Grijpskerk

Plaats: Grijpskerk

Datum: dinsdag 5 augustus

Tijd: 16.00 uur

Het is weer vakantietijd en dat betekent dat ook de Ongenode Gast zijn koffers heeft gepakt. Op zijn plek de komende weken daarom aandacht voor dat ene plekkie. Juist in de zomer is er tijd om niet alleen de afgelopen maanden nog eens de revue te laten passeren, maar eens lekker te mijmeren over dat éne plekkie wat zoveel betekenis heeft. Niet in Spanje of Frankrijk, maar gewoon in de buurt. Deze week gaan we op bezoek bij Maelox zanger Martin Spijkerman in Grijpskerk. Heeft u ook speciale herinneringen aan één bepaald plekkie in de gemeente Grootegast, Zuidhorn of De Marne? Dan mijmeren we graag met u mee! Geef u op via destreekkrant@media-totaal.nl.

Over zijn plekkie moest Martin Spijkerman even nadenken. “Ik wil in Grijpskerk niemand passeren, dus laten we maar gewoon in het park afspreken. Dat is een neutrale plek waar ik veel heb meegemaakt.” Spijkerman organiseert er natuurlijk sinds enkele jaren Spijkerpop, maar eigenlijk komt hij al van jongs af aan in het park. Zijn eerste vriendinnetje werd er gezoend en ook rookte hij er zijn eerste sigaretje. “Vroeger werd er veel meer georganiseerd. Er waren vaak optredens op de parkeerplaats hierachter”, wijst Spijkerman. Maar dat gebeurt tegenwoordig niet meer. En dat vindt hij jammer, want Spijkerman houdt wel van gezelligheid. Het gaat hem er eigenlijk helemaal niet om wat er te doen is of waar hij is, als er maar mensen zijn, als het maar gezellig is. “Daarom heb ik Grijpskerk Gezellig ook opgericht, om Grijpskerk leefbaar te houden. Soms moet echt even wat leven in het dorp worden geschopt. Hardhandig ja.”

Een kamper uit Staphorst noemt Spijkerman zichzelf, verwijzend naar de woonwagen waarin hij geboren is. Het is geen typisch woonwagengezin. “Waarschijnlijk was het een noodoplossing, was het een ‘moetje’ omdat mijn moeder zwanger was.” Al snel kwam het gezin in Grijpskerk terecht, waar vader Spijkerman een slagerij kon overnemen. Als Spijkerman verder vertelt over zijn jeugd, vertelt hij ook direct wat hij niet heeft met het park, namelijk sport. “De laatste keer dat ik gesport heb, toen was sportpark De Enk er nog niet”, zegt hij gekscherend. “Ik werd wel eens geacht op het voetbalveld te zijn, werd mijn vader opeens gebeld door iemand dat ik weer in het park rond hing. Hij heeft me er letterlijk wel eens heen geschopt. Maar op zich heb ik een hele vrije opvoeding gehad hoor. Als ik echt iets niet wilde, hoefde het ook niet. Op den duur zei mijn vader tegen me: je doet ook maar wat je zelf wilt. Ik geef je geen tijd meer waarop je thuis moet zijn, want je luistert toch niet. Sindsdien ging het eigenlijk veel beter, hoefde ik me nergens meer tegen af te zetten en was ik eerder thuis.”

Zijn eerste sigaretje werd op veertienjarige leeftijd uiteraard in het park opgerookt. “Als ik tot mijn zestiende niet zou roken, zou ik een brommer krijgen. Ik ben betrapt met een sigaret. De brommer kwam er overigens wel, maar dan een tweedehandse.” Tijdens de befaamde spelweek in Grijpskerk, zag hij voor het eerst een band optreden. “Toen dacht ik meteen, wat ik ook ga doen later, ik wil sowieso muziek maken, in het middelpunt staan. Dan voel je je een hele pik hè? Ik mag nog steeds graag in het middelpunt staan.”

Tijdens de optredens van Maelox kan hij zijn ei kwijt. Dat mag trouwens ook als topsport worden omschreven. “Vier uur knallen op het podium gaat je niet in de koude kleren zitten. Dus het is niet helemaal waar dat ik niks doe.” Van muziek zegt Spijkerman niet per se te houden. Het gaat hem vooral om het sfeertje er omheen, het in het middelpunt staan. “En het is altijd feest.” Of seks, drugs en rock&roll hem ook aantrekt? “Ja, ik houd van drinken en lol maken. Met name in het begin hebben we aardig gezopen. Maar op den duur houd je dat niet meer vol. En mensen betalen ook om je te zien, dan kun je niet bezopen op het podium staan. Eens in de zoveel tijd nemen we een BOB mee en zakken we nog eens goed door. Of ik het dan rustiger aan doe dan vroeger? Nee. Mijn vrouw zegt wel eens: jij hebt geen rem. Daar heeft ze wel gelijk in denk ik. Op muzikaal gebied staat ze altijd achter me. Legt mijn kleding klaar voor een optreden, zet een tasje klaar. Het is een soort ritueel. Ja, ze zorgt echt heel goed voor mij. Dat ik mijn natje en mijn droogje op tijd krijg. Dat heb ik wel nodig hoor, een beetje structuur. Minder vindt ze het als ik onverwacht in de kroeg beland. Die rem hè? Als ik feest vier, dan laat ik me niet leiden door de klok.”