Brassband De Bazuin is groot podium meer dan waard

In een net niet uitverkochte zaal bracht de brassband een gevarieerd programma. Van filmmuziek uit de film Kung Fu Panda II tot het bekende nummer MacArthur Park van Jim Webb en van muziek van John Williams tot Frontrow Politics van Gordon Goodwin. Het concert begon met een nummer van John Williams, gevolgd door Cry of the Mountain van Howard Lorriman. Bij dit nummer werden filmbeelden vertoond van topsporters. Sven Kramers en Epke Zonderlands topprestaties werden levensgroot geprojecteerd. De muziek leek synchroon te gaan met de sporters. Wanneer het nummer heftiger van aard werd, werden de prestaties van de sporters groter en wanneer het nummer een dramatischer wending kreeg zag men schaatsers die onderuit gingen, turnsters die van de balk vielen en andere sportflaters. Het had een uitwerking bij het publiek; er werd wat lacherig gereageerd wanneer iemand ten onder ging, en bij de beelden van de nummers één, twee en drie van vorige week in Sochi werd er stiekem gejuicht. 
Melissa Venema verscheen voor het eerst op het podium bij de Slavische Fantasie. De trompettiste die slechts 18 jaar oud is, heeft al de nodige speeluren gemaakt op grote podia. Zo trad ze op dertienjarige leeftijd voor het eerst op met André Rieu, waar ze tegenwoordig zelfs op regelmatige basis optredens bij verzorgd. Op haar elfde werd ze al toegelaten op het Conservatorium van Amsterdam en ze is regelmatig op tour in Zuid-Afrika. Aan ervaring dus geen gebrek. Toch maakte Venema enkele schoonheidsfoutjes gedurende haar optreden. De snelheid die haar solo vereisten waren misschien net iets te hoog gegrepen voor de trompettiste, of ze had zich haar rol niet helemaal eigen gemaakt. Bij het tweede nummer waarvan zij de solo verzorgde, de Tango – Por Una Cabeza, was dit niet anders. De topsnelheid die het nummer eiste maakte dat Venema enkele stukken slordig afmaakte. Tijdens de toegift aan het einde van de avond maakte Venema dat echter helemaal goed. Hier liet ze horen wat voor fantastische muzikante zij is.
De presentatie van de avond lag in handen van Greetje Postma, een nieuw gezicht tijdens het Valentijnsconcert. Zij loodste het publiek het programma mee door, en wist de hele zaal in lachen uit te brengen toen zij dirigent Klaas van der Woude voorafgaand aan het nummer Kung Fu Panda ‘Frieslands eigen drakenkrijger’ te noemen.
De andere solist die ten tonele verscheen brak bij het grote publiek door door zijn optredens in het televisieprogramma Linda’s Zomerweek. Alle favoriete nummers van Linda de Mol werden gedurende dit zomerprogramma door Ruben Hein gespeeld. Inmiddels is hij ook de trotse bezitter van de Edison Jazzism Publieksprijs 2013. Ruben Hein zorgde voor een komische noot tijdens het optreden. Hij liet zijn waardering voor brassband De Bazuin blijken en vertelde dat deze muzikanten niet alleen beschikken over een flink potje muzikaliteit, maar ook over humor. Toen zij hem vroegen naar wat hij in zijn kleedkamer wilde, had hij uit de grap gezegd: ‘Een roze flamingo, blauwe M&M’s en anderhalve gram cocaïne’. Zijn verbazing was groot toen hij in zijn kleedkamer inderdaad een roze flamingo (van pluche welteverstaan), blauwe M&M’s en een poederachtige substantie aantrof. ‘Wel kreeg ik van hen het advies deze niet te gebruiken’, lachte de zanger. In totaal zong Ruben Hein vijf nummers met het orkest, waaronder zijn grote hit ‘Elephants’.
Brassband De Bazuin liet tijdens deze avond zien dat zij het podium van De Lawei meer dan waard zijn. In combinatie met de gasten weten zij een complete avond uit voor het publiek te verzorgen. Het achtentwintigste Valentijnsconcert kan alvast weer in de agenda genoteerd worden; deze zal volgend jaar echt op Valentijnsdag plaatsvinden.