Voetballende talenten bij vv Zuidhorn

Christine en Ester Nienhuis

NOORDHORN - Ze giechelen wat ongemakkelijk op het voetbalveld in Zuidhorn wanneer de fotograaf een mooi kiekje van de dames wil maken. Het is ook de eerste keer dat de zusjes Ester (14) en Christine (16) Nienhuis uit Noordhorn poseren voor een fotograaf. “Hoe doe je dat, een beetje stoer kijken?”, vraagt Christine zich hardop af, waarna haar zusje het wel even voor doet terwijl ze elkaar grinnikend aankijken en het ongemak een beetje begint plaats te maken voor lol.

Had je vroeger, ver voor de tijd van Christine en Ester, de broers Van de Kerkhof, Koeman en recenter, Frank en Ronald de Boer. De vv Zuidhorn heeft de zusjes Nienhuis. Meiden die heel verschillend zijn, maar ook overeenkomsten hebben. Ze houden beide erg van pizza en hebben de pest aan huiswerk. En er is nog iets waar ze hetzelfde in zijn. Ze beschikken beide over meer dan gemiddeld aan talent. Voor de voetballiefhebber een genot om naar te kijken. Ester voert het centrum van de verdediging van MB2 aan en valt op door haar onvermoeibare werklust, snelheid en creativiteit. Zus Christine flitst graag in haar team MB1 langs de rechterflank en is nog sneller dan haar zusje. Gezegend met een sublieme techniek probeert ze haar ploeggenoten in scoringspositie te brengen.

Na de onwennige fotoshoot is praten over jezelf ook niet de makkelijkste opgave. Ze zitten op de bank, naast elkaar, kopje thee in de hand en proberen antwoord te geven op lastige vragen. “Waar ik mezelf handig in vind?” Diep fronsend staart ze de kamer in. En dan, na lang nadenken: “Ik ben wel redelijk snel en kan een tegenstander passeren. Maar”, zo bezweert Ester, “mijn zus is sneller. “Nou, ik ben inderdaad wel behoorlijk snel en kan wel een goeie voorzet geven,” is de bescheiden conclusie van Christine over haar sterke punten. En vult haar zusje aan: “Ze zou soms wel wat meer alleen kunnen doen en sneller op doel schieten.”

Mooie meiden
“De spijker op zijn kop”, is trainer Dennis Ryan van de meiden het helemaal met Ester eens. “Christine is te bescheiden. Zij heeft zo’n verfijnde techniek, is snel en beschikt ook nog over een prima schot en voetbalintelligentie. Ze zou inderdaad meer rendement uit haar spel kunnen halen. Dat komt wel, ik zie haar dit seizoen al duels aan gaan en af en toe ook voor eigen succes gaan. Dat gaat helemaal goed komen. Verder is ze erg loyaal en daar waar nodig is kan ik haar inzetten. Een multifunctionele speler al laat ik haar zoveel mogelijk op een vaste positie spelen omdat ik denk dat dit beter is voor het team en haar ontwikkeling.”
Ook over Ester is de uit Engeland afkomstige trainer laaiend enthousiast. “Vooropgesteld, het zijn beide grote talenten en geweldige meisjes. Het kan bijna niet anders of ze gaan nog uitkomen voor een vertegenwoordigd elftal. Ik geniet enorm van ze, zowel als mens en als voetballer. Ester geeft nooit op. Zij gaat altijd door, voorop in de strijd en heeft bovendien een enorme creativiteit. En ook de moed om dat in te zetten. Zij durft rustig een tegenstander op de eigen 16-meter uit te spelen en dan maakt het haar niet uit of die nu 1.30 of 1.75 meter is. Zij begint de achterhoede nu ook te coachen en ontwikkelt zich snel. Het is die creativiteit die vaak door trainers uit spelers wordt gehaald. Jammer vind ik dat, ik stimuleer dat juist en hoop dat ze dat altijd houdt en de momenten leert te kiezen dat in te zetten en te ontwikkelen.”

Ontwikkelen

En dat is wat beide meiden ook hopen te doen bij de vv Zuidhorn. Zich ontwikkelen. Het plezier is er. “Ik wil graag beter worden, leren hoe ik sommige dingen kan oplossen of aanpakken en zo op een hoger niveau komen”, legt Ester uit. Christine is het daar mee eens. “Soms denk ik wel eens dat het beter zou zijn om ook met jongens te voetballen maar dat vind ik dan weer niet zo leuk. Of ik wel eens droom om ooit prof te worden? Nou, dromen is een groot woord, maar het lijkt me wel heel leuk om van je hobby je werk te maken. Ooit bij Ajax voetballen lijkt me wel wat.” Ester kijkt haar zus vertwijfeld aan. “Ajax? Feyenoord is pas een mooie club.”
Wie het meest moeite heeft met verliezen? Het naar Ester wijzende vingertje van Christine is al niet meer nodig. De schaterlach van de centrumverdediger van MB2 verraadt het antwoord al: ‘Ik kan echt niet tegen mijn verlies en als het in het veld niet goed gaat dan ga ik ook fanatiek spelen. Soms heb ik een paar tegenstanders gepasseerd en dan verlies ik de bal toch. Dan ben ik heel moe en heb ik het overzicht niet meer of is de kracht op,” biecht Ester op. “En dan baal ik heel erg.”

Een beetje opgelucht dat het achter de rug is stappen ze op hun fiets en rijden de duisternis in. Op weg naar huis. Ester zwaaiend. Christine met een bescheiden ‘tot ziens’. De zusjes Nienhuis. Heel verschillend, maar twee mooie overeenkomsten. Ze zijn erg handig met de bal en de trainer heeft gelijk: dit zijn leuke meiden.