Oud-Zuidhorns muziektalent Jan Henk de Groot ‘onthaast’ zich
ZUIDHORN – Waar je in Noord-Nederland ook op de programma’s en muziekagenda’s kijkt, steeds vaker kom je de naam van oud-Zuidhorner Jan Henk de Groot tegen. En dat is niet zonder reden natuurlijk. De Groninger singer-songwriter timmert flink aan de weg en levert meesterwerk na meesterwerk af. Gehard én verzacht door het leven bezingt hij zijn gevoelens en ervaringen en weet daar veel mensen mee te raken. Niet geheel verrassend overigens, want de muziek leefde al vroeg in Jan Henk.
Tegenwoordig woonachtig in Hoogezand, maar geboren en getogen in Zuidhorn, wist Jan Henk de Groot al vroeg waar zijn passie lag. “Het zingen zat er al vroeg in”, bevestigt hij. “Mijn vader nam ooit een album van Ciske de Rat mee. Die zong ik uit volle borst mee.” Ook zijn leraressen waren al snel overtuigd van de jongeman die “kan zingen als een nachtegaaltje.” Het waren de brave eerste muzikale stapjes van Jan Henk in het lieflijke Zuidhorn. Hoe anders werd dat toen in de jaren ’80 glamrock de kop op stak. Wie kent de artiesten niet: Bon Jovi, Whitesnake en voor Jan Henk vooral Europe. “Ik was 11 jaar toen ‘The Final Countdown’ de hitparades bestormde”, herinnert hij zich. “Europe vond ik het einde. Nog steeds trouwens. Ik ben groot fan van die band en van Zweedse muziek in het algemeen. Wat die Zweden verschrikkelijk goed doen is dat melodieuze in hun nummers brengen. Je zag dat bij ABBA, Roxette en later ook Ace of Base. Dat wilde ik ook. Muziek maken met een fijne melodie.” Een paar jaar later kreeg de 15-jarige Jan Henk zijn grote kans. “In 1990 sloot ik mij aan bij een gospelgroep in Zuidhorn”, vervolgt hij zijn muzikale jeugdavonturen. “Ook in die periode begon ik met gitaar spelen. Zonder lessen te nemen overigens en volledig autodidactisch, dus ik heb mezelf alles aangeleerd.” Het zelf gitaar leren spelen was ook de grootste reden om liedjes te gaan schrijven. “Nu moet ik heel eerlijk zijn”, lacht hij. “Dat gitaar spelen leek in het begin natuurlijk nergens op. Ik kon geen noten lezen, geen maat houden en van akkoorden had ik nog nooit gehoord. Dus maakte ik mijn eigen liedjes, die kan je namelijk niet fout spelen.” Het balletje is echter wel begonnen te rollen en langzaam maar zeker werd het gitaar spelen steeds beter. In 1994 vormde hij zelfs zijn eerste Grungebandjes. Jan Henk: “Ik studeerde aan sociaal pedagogische hulpverlening (SPH) en kwam regelmatig in aanraking met Grunge-muziek. Nirvana, Soundgarden en Pearl Jam waren destijds ongelooflijk populair. Zelf zat ik in de band Goldfish. We schreven zelf onze eigen nummers en traden ook regelmatig op.” De doorbraak in Noord-Nederland liet niet lang op zich wachten toen hij verder ging als Henkus. In 2002 won Jan Henk de Groot de publieksprijs tijdens GPVN en de 3FM demo award. “Ook Radio Noord en Radio 2 pikten mijn nummers op”, meldt Jan Henk die toen nog in het Engels zong. “She’s the girl werd een bescheiden hit en zorgde voor veel bekendheid in het noorden van het land.” Toch stopte Henkus in 2007. “Ik had er geen lol meer in”, bekent hij. “Daarbij komt ook dat ik inmiddels een gezin had en dus andere prioriteiten had dan steeds maar weer optreden in de late uurtjes en ’s avonds veel te laat het bed inrollen.” Datzelfde gezin zorgt ervoor dat Jan Henk uiteindelijk de muzikale draad weer oppakt. Hetzij in een andere vorm dat wat het publiek tot dan toe van de voormalig Zuidhorner gewend was. Het hardere werk en de zeker ook de grungeperiode lag achter de inmiddels vader geworden Jan Henk als in 2010 zijn derde kind ter wereld komt. “Mijn zoon Riff werd geboren met een slokdarmafsluiting”, verklaart de musicus zijn terugkeer in de muziek. “Het eerste jaar van zijn leven speelde zich af in ziekenhuizen. Een verschrikkelijke periode waarin je vaak lange tijden zit te wachten op hetgeen dat gaat komen. Daar zit je dan, in het ziekenhuis, je zorgen te maken over je zoon. Om de tijd –en die was er genoeg- te doden schreef ik mijn zorgen van mijn af. Een verschrikkelijke periode.” Als ware het een dagboek schreef Jan Henk tien liedjes over zorgen, tegenslagen en hoop. Deze werden uitgebracht op de CD genaamd ‘Riff’, naar zijn zoon. Het album werd goed ontvangen en kreeg lovende recensies. “Ik kreeg weer lol in het schrijven van liedjes”, aldus Jan Henk, “, maar wel in een andere vorm. Het mocht allemaal wat dichterbij komen en over dagelijkse dingen gaan. Ik ben gaan schrijven in het Gronings en dat bleek een juiste keuze. Opeens werd het schrijven zeer gemakkelijk. Je hoeft namelijk niks meer te verzinnen. Een straatnaam nodig? Dan schrijf je gewoon je eigen straatnaam op.” Nadat in 2011 zijn eerste Groningse single uitkwam, was er geen weg meer terug. Toch duurt het nog twee jaar voordat er een volledig Groningstalig album uit komt. ‘Weerom’ zet de singer-songwriter uit Hoogezand definitief op de kaart en zorgt er zelfs voor dat Jan Henk meerdere keren in de prijzen valt. “2013 was een goed jaar”, vindt hij. “Ik heb een grote hit gehad, veel airplay op de radio gekregen en prijzen in ontvangst mogen nemen.” Als in het najaar van 2014 Alex Vissering opbelt begint het volgende hoofdstuk in de muzikale carrière van Jan Henk de Groot. “Ik had in eerste instantie geen idee met wie ik belde”, lacht hij. “Totdat Alex ophing en ik besefte met wie ik gesproken had. Hij vroeg of ik, samen met Edwin Jongedijk, mee wilde spelen met ‘De Troebadoers’ in Ter Apel. Na twee keer repeteren stonden we daar al. Geheel onvoorbereid, maar er was een klik. De liedjes en de verhalen pasten bij elkaar en we hadden –en hebben- een geweldige chemie. We gunnen elkaar de spotlight en het succes.” Dit jaar ging het drietal voor de derde keer langs verscheidene podia en theaters. “Het was wederom een mooie toer”, zegt De Groot. “Toch gaan we het volgend jaar anders doen. Wat meer losse concerten, maar wel heel groots aangepakt.” Volgend jaar gaat de singer-songwriter ook solo op tournee. “Mijn tweede Groningstalige CD is net uit en die moet natuurlijk onder de aandacht gebracht worden”, aldus Jan Henk. “Al sluit ik niet uit dat ik tegen die tijd nog meer nieuwe liedjes kan laten horen. Ik ben namelijk nog steeds aan het schrijven.” Het nieuwste album ‘Keunenk van Westerdaipstedale’ is in twee dagen opgenomen in het kleinste dorp van Nederland: Westerdiepsterwallen. De Groot: “Bij vriend Bonney Brattinga mocht ik mijn opnameapparatuur, gitaren en microfoons in het kleine voorkamertje neerzetten en heb in twee weken tijd ‘Keunenk van Westerdaipsterdale’ opgenomen. Een album met als rode draad het onthaasten. Lekker doen waar je zin in hebt. Wie vuurtjes fikt in de tuin en de gezelligheid opzoekt, zit minder vaak bij de psychiater.” De opvolger van ‘Weerom’ moest wel van een bepaald niveau zijn, zo vond Jan Henk. “De teksten gaan nog steeds over herkenbare dingen uit het leven. De muziek is wel wat veranderd en dan met name door de productie. Less is more, een aantal liedjes is alleen met gitaar opgenomen. Verder ben ik erg blij met de bijdragen van Marlene Bakker, De Troebadoers, Bernard Gepken en Ton Masseurs (Tumbleweeds). Natuurlijk doen Paulien en de kinderen ook weer mee”. Op het nieuwste album zijn prachtige songs te vinden over zijn zoontje ‘Midas’, jeugdliefde ‘Janine’ en een ode aan ‘Evelyntje’ Novacek, volgens De Groot het leukste platenzaakje van Nederland gevestigd in Hoogezand. Half oktober is het album uitgekomen en is het tevens op vinyl verkrijgbaar. “Geert Schreuder heeft weer een prachtige hoes geschilderd en dat verdient een LP formaat”, besluit hij lachend.
