Over je schaduw heen stappen

Gemeente Westerkwartier
Het is ook lastig. Als Leekster raadslid met droge ogen beweren –en verdedigen bij je nu nog Leekster achterban- dat vergaderen in Zuidhorn toch echt de beste optie is. Een bittere pil is het. Een pil die de raadsleden in de gemeenten Grootegast en Marum al hadden weggeslikt. Zij moesten verplicht over hun schaduw heen stappen. De raadshuizen van deze gemeenten waren ofwel te klein, ofwel niet geschikt. Punt. Nee, twee opties bleven er over volgens de raadswerkgroep ‘Functioneren Raad’ die diverse locaties onder de loep heeft genomen. Het gemeentehuis van Zuidhorn voor vrij veel geld (174 duizend-206 duizend euro) gereed maken voor de eerste jaren, of het gemeentehuis van Leek uitbreiden voor ontiegelijk veel geld (333-489 duizend euro). Voor de vorm werd ook jeugdhonk Agora in Leek toegevoegd aan het kleine lijstje met opties. Gewoon, omdat vergaderen op sinaasappelkistjes ook heel charmant is. Agora is op papier verreweg de goedkoopste optie (maximaal 188 duizend euro). En dat is logisch, want qua ruimte, faciliteiten én uitstraling is het als middelpunt van de gemeentelijke besluitvorming nauwelijks (lees: niet) serieus te nemen. Wie een oud bankstel koopt in de kringloopwinkel hoeft weliswaar niet de hoofdprijs te betalen, maar moet ook niet zeuren over comfort. Toch is het de onbeduidende derde optie Agora dat opeens in een opgepimpte versie op tafel ligt. De reden? Verdeeldheid in de Raadsgroep. Vooraf werd al geschetst dat er een ruime meerderheid nodig was om een beslissing te nemen; Leek of Zuidhorn. Dus niet de gebruikelijke helft +1, maar ietwat overtuigender. Het werd al snel duidelijk dat van een afgetekende meerderheid geen sprake zou zijn. En dat is niet vreemd als men een tafel vol raadsleden bij elkaar zet die weigert over de eigen schaduw heen te stappen. Het is zoals Klaas-Wybo van der Hoek stelde: “Bij fusies horen pijnlijke beslissingen.” Deze beslissingen zijn echter wel onvermijdelijk. De gemeenteraad van de nieuwe gemeente Westerkwartier moet namelijk een onderkomen hebben voor 1 januari 2019. Een plek voor 33 raadsleden, maximaal zes wethouders plus een burgemeester, een griffier, ondersteunende ambtenaren, pers en publiek. Het inrichten van zo’n plek kost geld. Ook in het goedkope Agora.
Vanuit het standpunt van een volksvertegenwoordiger is er geen goede beslissing mogelijk. Ooit, een jaartje of vier geleden zijn zij in de gemeenteraad van hun gemeente gekozen om de belangen van de inwoners van hun gemeente te behartigen. Dat staat haaks op een mogelijk besluit om de gemeenteraad 12 kilometer verderop te huisvesten. Het is het grote probleem van raadsleden die in een Raadsgroep gaan zitten om de herindeling in goede banen te leiden. In Leek hadden ze de keuze voor Zuidhorn uit moeten leggen, in Zuidhorn de keuze voor Leek. Kortom, geen goed besluit mogelijk. Wel lag er één fout besluit op de loer; het besluit om te besluiten geen besluit te nemen. Op advies van voorzitter Willem Hoornstra besloot de Raadsgroep tóch om de beslissing een maandje voor zich uit te schuiven. Een maandje dichterbij de deadline van 1 januari 2019. Een maandje waarin niet gestart wordt met het gereedmaken van een vergaderlocatie. Dit terwijl het gemeentehuis van Leek nu al niet op tijd klaar kan zijn, mocht men dat besluiten. Zes maanden van voorbereiden, praten en onderzoeken om vervolgens het besluit te nemen om lekker door te modderen. Dit in de veronderstelling dat de afzonderlijke leden van de Raadsgroep over een maand wel in staat zijn om over hun eigen schaduw heen te stappen. Gelooft u mij, ook dan is er verdeeldheid en is men geen steek verder gekomen. Tenzij er een heel nieuw plan op tafel ligt, waardoor het gedane werk van de werkgroep ‘Functioneren Raad’ in één klap waardeloos is. Je zal er maar deel van hebben uitgemaakt en veel vrije tijd in hebben gestoken. Ondertussen loopt de meter flink door, want van tijdsdruk is nog nooit een rekening goedkoper geworden.
Wat dreigt is het noodscenario, de vierde optie. Geld steken in Agora om vervolgens volgend jaar alsnog de volle pond te moeten betalen om een definitievere optie gereed te maken, die vooralsnog óók tijdelijk zal zijn. Agora is niets anders dan het ‘afschrijven’ van de optie Zuidhorn om voor te sorteren op een pijnloze –want enige overgebleven- keuze voor het duurdere Leek. Want wie de meest voor de hand liggende optie negeert, twee gebouwen wil inrichten én bereid is de hoofdprijs te betalen heeft een agenda die niet gericht is op effectiviteit en kostenbeheersing.
Alles is mogelijk in de wondere wereld van het besluiteloze Westerkwartier waar deadlines van trekdrop lijken te zijn. De beste optie ligt al op tafel. Wie prijs en kwaliteit vergelijkt en de burger niet onnodig op kosten wil jagen -ook een gedane belofte- komt tot één conclusie. Er is een locatie die van alle gemakken is voorzien, gereed te maken is vóór de deadline, voldoet aan de tegenwoordig geldende normen van een representatieve raadzaal en na een paar jaar –eventueel- moeiteloos ingeruild en vermarkt kan worden mocht er een ander en beter alternatief zijn. Een locatie die volgens een deel van de Raadsgroep als grootste minpunt heeft de toegankelijkheid, want de raadzaal bevindt zich op de eerste verdieping. Een gezocht probleem, daar het gebouw reeds beschikt over een ruime lift die de raadzaal gewoon goed bereikbaar maakt. Het is ook de enige locatie waar publiek ruim kan zitten én zicht heeft op de vergaderende raad. Het is een keuze die nauwelijks een keuze is te noemen. Als men maar over de eigen schaduw heen durft te stappen.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!

UIT DE KRANT