Piet’s Big City – week 27 - ‘15
Ik was een dag in die andere Big City. Amsterdam, ook wel Groot Groningen genoemd. Klinkt beter dan dat wij ons Klein Amsterdam noemen. Was al heel lang niet meer in 020 geweest. Door de polder is het snelste werd mij van alle kanten toegefluisterd. Zelf rij ik veel liever over Zwolle, maar heb de goedbedoelde adviezen opgevolgd. ’s Middags om twee uur stapte ik fluitend in mijn oude Volvo , waar inmiddels 533.000 kilometer op de teller staat en waarvan de motor nog steeds als een zonnetje rond draait. Ik had er zin in. Met Mari en Wilfred biefstuk eten bij Loetje in Oud Zuid ter ere van ons 25 jaren vrienden zijn. Afspraak om 19 uur bij de beste biefstukkentent van Nederland. Die waar ze nog vragen of je er ook twee plakjes witbrood bij wilt om mee in de jus te deppen. Wilfred had eerst nog een lezing over voeding in Honselerdijk, Mari kwam terug van Oerol op Terschelling en ik dus uit Stad. De rit verliep voorspoedig. Geen files en verder oponthoud. Nog net op tijd draaide ik het stuur de goede kant op bij de kruising of Hilversum of Amsterdam. Mis ging het wel bij de afslag S114, die ik op een haar na miste. Dat was minder. Wanneer ik namelijk de S114 neem weet ik precies hoe bij het huis van Mari te komen. Nu was ik aangewezen op de S113 en voor ik het door had reed ik op de Middenweg, bekend van de plek waar het oude Ajax stadion ooit stond. Bij een pinautomaat ontwaarde ik een Amsterdamse vrouw die mij vertelde dat als ik recht door zou rijden automatisch weer in district S114 zou komen. In de buurt van Artis. Opgelucht haalde ik adem. Daar moest ik zijn. Om 17 uur dronk ik met Mari koffie in een tentje bij haar in de buurt. Nog ietwat brak van vier dagen dolle pret op Terschelling verheugde zij zich ook op de avond bij Loetje. Op de afgesproken tijd zaten we met een biertje op het terras te wachten op Wilfred, onderweg dus vanuit het Westland. Om kwart over 7 arriveerde hij en na een omhelzing werd een prachtige fles rode wijn besteld. De pest was wel dat ik nog terug moest en dat Wilfred om 23 uur aan moest schuiven bij de live talkshow van Eva Jinek en daarom net als ik op moest passen voor teveel wijn. Maar die drie uurtjes samen pakten ze ons niet meer af. Mari dronk het meest, iets wat niet echt uitmaakte omdat zij in de dagen daarvoor ook al het meest had gedronken. Het werd een onvergetelijke avond met mooie verhalen en smeuïge anekdotes. Om kwart over 10 ging Wilfred naar Jinek en bracht ik Mari thuis. Op de terugweg dacht ik na over onze vriendschap. Bijzonder dat na 25 jaar onze band nog zo hecht is. In oktober zien wij elkaar weer. Hopelijk eerder.