Piet van der Kooi

Voorzitter van de begrafenisvereniging Kommerzijl

“Hoe ik betrokken ben geraakt bij de vereniging? Tja, je komt hier wonen, gaat eens naar een jaarvergadering en dan wordt je uiteindelijk reservedrager. Daarna werd dat vaste drager en inmiddels ben ik alweer 33 jaar actief voor de vereniging. Vanaf 1996 zit ik in het bestuur en vanaf 2005 ben ik voorzitter. Eerder was ik al degene die namens de dragers met het bestuur sprak. Ik zie het dragen als een soort ‘buurtplicht’. Je kunt het of je kunt het niet. Natuurlijk gaat het de ene keer makkelijker als de andere, dat hangt er ook vanaf wie er begraven wordt. Het is allemaal vrijwilligerswerk. Net als de andere betrokkenen bij de vereniging. De leden van de vereniging hebben recht op een soort vergoeding in het geval van overlijden: de dragers, de voorganger en de auto. Hoe vaak per jaar dat nodig is, wisselt natuurlijk, maar meestal is het zo’n twee keer per jaar. Tegenwoordig wordt er steeds meer gecremeerd en daar hebben wij niks mee te doen. Iemand die lid is, krijgt dan wel een vergoeding, maar niet de zorg die wij bij een begrafenis geven. Ja, het is inderdaad echt zorg wat wij bieden. Ik denk dat het ook goed is, dat juist deze dingen door dorpsbewoners gebeuren. Uit de enquête die wij achteraf verstrekken, kunnen we tot nu toe ook opmaken dat juist dat goed bevallen is. De betrokkenheid is natuurlijk wel veranderd. Vroeger kwam het hele dorp op de vergadering, tegenwoordig zijn het een stuk of 4 à 5 leden. Onze voorganger Hellinga, die van 1950 tot 1977 voor de vereniging actief was, ging vroeger nog echt ‘leed aanzeggen’ en dus alle deuren bij langs als er iemand overleden was. Zijn opvolger Hulzebus, die nog altijd voorganger is, stapte over op kaartjes, maar helaas wordt dat allemaal te duur en is dat ook al weggebleven. Ik maak me nog niet echt zorgen over het voortbestaan van de vereniging. Er is nog altijd wel wat aanwas, van de mensen die hier wonen en dan kinderen krijgen. Met flyers en stukjes in de dorpskrant proberen we ook nieuwe inwoners over te halen lid te worden. Het moeilijkste is het bestuur bij elkaar krijgen. Er moet ook nog altijd iemand bij komen. Je blijft maar zitten, hè.”