Pinkstermaart

Afbeelding
ik proat plat! doe ok?
Op e driesprong van Nijtap ston vroeger n café, recht tegenover de Natuurschoonweg. t Was ien dat café dat et gebeurde. Argens begun joaren zeuventeg was ik op e Leek kommen te wonen en dus toog ik met mien kammeroad noar de Pinkstermaart. Dat mos ja wel, want as Leekster kon je doar niet ontbreken vonden wij. Doar kwam bij dat mien kammeroad piekjes hemmen wol en die kon je doar mooi kopen, smörgens wied op e tied was doar de beestenmaart dus dat mos lukken. Mien vrouw was niet met, want die was zwanger. We hadden ofsproken dat we heur om n uur of elf ophoalen zollen, dan kon ze nog mooi even bie al die kroamkes laangs, doar hiel ze van.
Mor dat met die piekjes, dat viel tegen. Der was eigelek niks wat Jan aanston, dus dat wer hem niet. Mor noa wat hinneweer proaten met luu op e maart kwammen we der achter dat op Diepswal nog n kirrel zat die ok goenent te koop har, dus wij der op of. En ja man, dat lukte. Omdat we nog weerom mosten noar t dörp proatende we of dat we ze loater op e dag ophoalen zollen. En zo kwammen we smörgens om 10 uur ien t cafè terecht om even n kopke kovvie te drinken.
En doar zat vrouw Joager. Vrouw Joager was de buurvrouw van mien ollu ien Griepskerk. Zij was zo’n type van alles wieten en alles deurvertellen. Het nijsblad van e stroat, nee, van t hiele dörp. Ze was nogal fors, breed ien e heupen, meer as eenmetertachteg lang en gezegend met n enorme boezem, zoiets woar Bertha 38 jaloers op weden kon zeg mor. Wij mosten der thuus altied om lachen, want as vrouw Joager noar de wc ging dan kon je dat bie mien ollu ien e koamer struzen heuren. “Vrouw Joager het e sluzen weer open” zee pabbe dan. Zij zat breeduut ien e kroeg, met n jonge borrel veur heur. “Och jonkje, komstoe doar aan” en ze verhief zich en drukte mij geliek tegen heur aan. Ik verzoop kompleet ien heur weelderegheid en wis mie eigenlieks gien road. Jan knees wat en ik zag dudelek et leedvermoak ien zien ogen.
“Ober doe hier even twee glaskes bier” was t commando van vrouw Joager en tegen ons: “Je binnen hier niet om kovvie te drinken, het is mor één keer ien t joar Pinkstermaart en dan moe-je ter van nemen”.  Der viel niks tegen ien te brengen en och, wij vonden t ok wel wat hemmen, smörgensvroeg bier op e lege moag. Der kwammen nog wat meer bekenden bij en t wer al gezelleger. Totdat Jan zee dat t één uur was en of ik meschien mien vrouw ok nog even ophoalen mos. Oei blikje, dat was ik hielendal vergeten, dus wij vlug op huus aan.
We hadden honger kregen dus onderwegens mor even een vette hap scoord, geliek ok wat veur de vrouw metnommen, meschien dat de stemming dan wat milder weden zol. Nou dat kin je begriepen, een kwoaie zwangere vrouw moak je niet bliede met vettegheid. Ik heb de wiend van veuren kregen, niet te zuneg en de vrouw is allent noar t dörp togen. Ik heb e rest van de dag ien e tuun leit te sloapen. Pinkstermaart, ik kom er nooit meer, ze zeggen dat het niet meer zo is as vroeger omdat het hielendal uut mekoar trokken is. Mor doar kin ik niet over oordelen. Ien Nijtap bouwen ze nou n stel huzen op t plak woar ik ooit ofmeerde aan de boezem van vrouw Joager.

UIT DE KRANT

Lees ook