Plaats: Dienstencentrum Grootegast
Tijd: 13.00 uur
Wie het al eens meegemaakt heeft kan beamen dat het meemaken van een reanimatie behoorlijke impact heeft. Zowel voor omstanders als degene die de reanimatie verleent is het van tevoren niet in te schatten hoe men omgaat met een dergelijke situatie. Zo’n twintig mensen uit Grootegast en omgeving kregen afgelopen zaterdag training in hoe om te gaan in dergelijke situaties. Deze mensen hebben zich aangesloten bij Groningen Hartveilig. Deze stichting is opgericht toen men er achter kwam dat slechts 12% van de mensen een hartstilstand overleeft, en dat deze mensen dit overleven omdat er toevallig iemand in de buurt is die hulp kan verlenen. De stichting wilde een einde maken aan dit toeval. Dankzij de inzet van Groningen Hartveilig krijgen mensen die een AED- en reanimatietraining hebben gevolgd en aangesloten zijn bij Groningen Hartveilig een smsje van de meldkamer 112 wanneer er ergens in de buurt een reanimatie moet worden gestart. Bij reanimatie zijn de eerste zes minuten cruciaal, en zo snel kan een ambulance vaak niet ter plaatse zijn. De vrijwilligers van Groningen Hartveilig kunnen dat soms wel. Zij kunnen op die manier alvast de reanimatie starten voordat het ambulancepersoneel aanwezig is. Wordt er binnen zes minuten gestart met reanimeren, dan heeft het slachtoffer een overlevingskans van 50-70%. In het Dienstencentrum van Grootegast werd zaterdag eerst getraind, waarna er op verschillende plaatsen in Grootegast situaties werden nagebootst waarbij de vrijwilligers moesten trainen. Willy Wielsma is één van de vrijwilligers van Groningen Hartveilig die de reanimatietraining in Grootegast heeft georganiseerd. ‘De belangstelling is overweldigend. Deze training hebben we eerder in Niekerk-Oldekerk georganiseerd. Daar kwamen toen zo’n twaalf mensen. Dit keer zijn er zo’n twintig. Echt fantastisch, want hoe meer mensen bekend zijn met hoe ze moeten reanimeren, hoe beter.’ Aaltjo Koster van het organisatiemanagement van Groningen Hartveilig, beaamt dit, al voegt hij er wel aan toe dat je eigenlijk niets verkeerd kunt doen. ‘Ik krijg wel eens vragen of je ook te hard kunt drukken, of te vaak. Eigenlijk is dat niet belangrijk. Het is belangrijker dát je wat doet.’
In verschillende groepjes worden vervolgens de cursisten op pad gestuurd naar een gesimuleerde reanimatiesituatie. Bij HCT Computers in de Hoofdstraat hebben Jeroen Hoving en Henk Struiksma hun winkel beschikbaar gesteld om in te oefenen. Ook zij vinden het spannend wat er te gebeuren staat. Een pop ligt voor de toonbank, en een lotusslachtoffer staat klaar om de eerste cursisten te overvallen met haar paniek. Wanneer de cursisten binnen komen steekt ze meteen van wal. ‘Mijn vriend, hij viel zomaar ineens neer! Zijn jullie van de ambulance? Jullie zien er niet uit als van de ambulance!’ De cursisten hebben duidelijk opgelet bij de training die eerder op de dag gegeven werd. De één start de hartmassage, terwijl een ander de vrouw probeert gerust te stellen. Al snel worden de taken op natuurlijke wijze verdeeld en gaat de reanimatie zo’n veertien minuten door. Een instructrice bekijkt ondertussen hoe de cursisten het er vanaf brengen. Nadat gespeeld wordt dat het ambulancepersoneel het slachtoffer meegenomen heeft vertelt ze wat de verbeterpunten zijn. ‘Als je met zoveel mensen bent als nu, laat dan altijd iemand op de uitkijk staan voor de ambulance. Zeker wanneer je in woonwijken bent waar het als het donker is moeilijk is om de huisnummers te lezen. En heel belangrijk, communiceer goed met elkaar. Tel hardop, zodat degene die beademt klaar staat om te beademen wanneer er dertig keer gereanimeerd is. Denk ook om je eigen veiligheid. Dit slachtoffer lag dicht bij een kast, waar spullen vanaf konden vallen. Als het nodig is, is het echt niet erg om het lichaam te verschuiven.’ De cursisten nemen de tips in hun op, en worden dan al snel weer op pad gestuurd naar het volgende adres. Er zijn meer poppen die vandaag gereanimeerd moeten worden.
