Puur natuur 11-09-2012
De vakantie is nagenoeg voorbij. De grijze golf en gezinnen met nog niet schoolgaande kinderen trekken erop uit en profiteren van de midweekjes en de aanbiedingen. Achteraf waren de vakantieweken van het Noorden des lands toch nog wel goed. Zeker de twee warme weken met als hoogtepunt de twee tropische dagen op de zaterdag en de zondag. Niet klagen was mijn motto, terwijl ik puffend onder de bomen zat bij het vakantiehuisje op de Veluwe. Gelukkig gaven die bomen veel beschutting en was het goed uit te houden. Uiteraard geen zware inspanningen. Merkwaardig dat je op die warme dagen de natuur ook niet hoort. Geen vogels en andere dieren. Waarschijnlijk hebben ze dezelfde gedachte als de mensen. Niet te veel bewegen in de hitte en de bescherming tussen de bladeren zoeken. Nog even over dat vakantiehuisje op de Veluwe. Het was een prachtige plek en buiten zittend zagen wij natuurlijk wel vogels en ook de eekhoorn. Wanneer je
’s morgens buiten zat te ontbijten, kwam de eekhoorn langs en nieuwsgierig sprong hij zelfs wel eens op de tafel. Wanneer je dan stil bleef zitten, wilde hij wel een poosje blijven. Niet bewegen dus, want dan gaat het mis. In één flits was hij verdwenen en sprong van boom tot boom. Een prachtig gezicht. Wat zijn het leuke beestjes met hun lange staart. Die hebben ze nodig om van tak naar tak en van boom naar boom te springen. Daarmee bewaren ze hun evenwicht. En dan de vogels. Op een zeker moment zaten er wel tien boomklevers om ons heen. Met hun blauwe rug waren ze goed te herkennen. Ze waren groter dan ik dacht en kropen van boven naar beneden en weer terug en zo pikten ze al klevend aan de stam de insecten. Wat mij opviel, was hun geluid. Ze maakten een enorme herrie. Overigens hoorde je het langst en vaakst het geluid van de duiven en vooral de tortelduif. Wie die heeft ingevoerd, heeft zich niet gerealiseerd dat die beesten van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat hun stem laten horen. Het is niet zo erg, want je raakt er helemaal aan gewend. Vogels zijn wel te vergelijken met mensen. Elk vogeltje (mensje) zingt zoals het gebekt is. Dat gaat van de hele dag ratelen tot af en toe eens wat zeggen en meestal helemaal niets. Je moet het er dan uittrekken. U kent ze waarschijnlijk wel. Vaak gaat het ook om de manier waarop. Je hebt veelpraters waar je je niet aan stoort en weinig-praters waar je je aan ergert. Het is vaak de toon waarop. In de vogelwereld hoor ik ook liever een merel dan een kraai. De vakantie is voorbij en de taken in het leven nemen weer een aanvang. En zo moet het ook.