Rob Schuur
Tijdelijk voorzitter
Dorpsbelangen Noordhorn
‘In Noordhorn zijn Dorpsbelangen en het dorpshuis onlosmakelijk met elkaar verbonden. Tien jaar geleden werd ik door Derk Jan van den Bosch aangetrokken bij Dorpsbelangen. Bij de oude Dörpsstee was ik technisch beheerder. Destijds waren er plannen voor een grote verbouwing. Jan Oomkes, destijds wethouder, kwam met het idee om de oude school op te knappen en te gebruiken als dorpshuis. Voor het bedrag van 1 euro konden wij de school kopen. Dat hebben wij uiteindelijk gedaan en na een flinke verbouwing heeft Noordhorn een prachtig dorpshuis waar heel wat verenigingen in huishouden. De damvereniging, de schietvereniging, de Laatste Eer, Concordia, het ziekenfonds. Een heleboel oude verenigingen komen samen in de Dörpsstee. We gaan hier veel met de tijd mee. Uit een onderzoek bleek dat we duizenden euro’s konden besparen per jaar wanneer er een nieuwe CV-ketel aangeschaft werd. Dat hebben we gedaan. We willen het dorpshuis zo duurzaam mogelijk houden, zodat de kosten laag zijn. De inkomsten moeten vanuit de huur van de kinderopvang en eigen activiteiten komen. Eén keer per maand wordt hier patat gebakken. Dat is altijd een leuke bijeenkomst, waar zo zestig tot zeventig mensen op af komen en in het dorpshuis blijven hangen. De samenstelling van de patatbakkers is ook altijd anders. Ondernemers uit de buurt, mensen van de kerk, mensen van verenigingen. Dat maakt het ook zo leuk. Ik hou niet van groepsvorming, iedereen hoort er gewoon bij. Ook al ben ik nu tijdelijk voorzitter – in februari moet er tijdens de ledenvergadering nog officieel gestemd worden voor een vaste positie als voorzitter – ik blijf ook gewoon de technische man. Ik vind voorzitter maar een term. Ik ben ook de nazitter, haha! Ik ben een aanpakker, een optimist. Het glas is bij mij altijd halfvol. En zo kijk ik ook tegen Noordhorn en de Dörpsstee aan. Toen een paar jaar geleden een fiets van een oudere inwoner van het dorp werd gestolen in Zuidhorn ontstond er spontaan het idee om geld in te zamelen voor een nieuwe fiets, die hier in het dorp weer gekocht werd. Zo is Noordhorn.’
