Maria’s Mooie Mensen

Het maken van een krant is elke week een serieuze klus. Ik denk dat niemand die bij ons werkt het ooit echt ‘rustig’ heeft. Nieuws laat zich nooit dwingen en de wekelijkse deadline gaat toch geregeld gepaard met stress. Netjes binnen de 40 uur blijven, lukt voor de meesten net, maar voor velen ook geregeld niet. Onderbezet zijn, is al helemaal een nachtmerrie in ons bedrijf. Manlief en ik proberen de gaatjes dan dicht te lopen, maar ook dat werkt niet oneindig. Vooral de afgelopen twee jaren waren ‘vol gas’. Te weinig mensen op de juiste plekken, teveel werk om binnen de uurtjes te blijven. En dat na twee jaar van Corona-stress. Ondertussen moet het thuisfront ook nog eens doordraaien. Ziedaar direct het grootste nadeel van samen in een bedrijf werken; je hebt geen man of vrouw die geen last heeft van de drukte en die het thuis draaiende kan houden. In onze zoektocht naar meer tijd en minder stress stuitten we eerder dit jaar op een fantastisch programma om in te werken. Onze grootste drijfveer daarin was de redactie makkelijker te laten werken. Die check konden we al snel zetten. Het programma bleek echter ook voor de anderen die elke week die serieuze klus moeten afronden vooruit te helpen. Na slechts een half uur in de demonstratie die manlief en ik kregen, had ik het al gezien; we gaan het doen. De westerlingen aan de andere kant van de tafel moesten even wennen aan zoveel noordelijke nuchterheid. De knoop werd gehakt, het programma aangeschaft en de voorbereidingen getroffen. Maar kent u nog die twee mensen die dachten dat ze ook wel ‘even’ een zwembad in de achtertuin konden graven? Nou die twee meenden ook wel ‘even’ een dergelijk grote ommezwaai met het bedrijf te maken. Zij implementeerden het nieuwe programma, werkten aan fantastische nieuwe websites en zetten op de achtergrond ook al een app klaar. Achteraf gezien misschien toch een beetje dapper. Dus dat u deze week gewoon weer mijn column leest in de krant mag een klein wonder heten. Om eerlijk te zijn, is het dat elke week wel. Want zoals ik al meermaals zei: het is een serieuze klus elke week om die krant de deur uit te krijgen. Maar deze week een beetje meer. Want echt iedereen in ons bedrijf moest ‘hard’ over op een nieuw programma, mee in een nieuwe werkwijze en alle nieuwe plannen die manlief en ik maakten omarmen. Genoeg gevraagd dus. En daarom kocht ik vorige week tien confettikanonnen in het dorp. Met het zweet op het hoofd zag ik hoe onze jongste dochter – mee als hulpje – ze drie keer liet vallen. Gelukkig ging er niks vroegtijdig af. Want die kanonnen die hebben we even heerlijk laten knallen op kantoor. Het bleek een prima ontlading na een hectische periode. En omdat u deze column dus toch in de krant leest, kunnen we stellen dat het gelukt is. Bekijk de voorpagina nog maar eens om te zien hoe die ontlading eruit ziet. En vergeet niet onze nieuwe sites aan te klikken, want naast veel nieuws, achtergrond, sport, en onder andere een vernieuwde bladerbare krant, zitten hier ook een beetje bloed, zweet en tranen in. En misschien vind u er nog wel een snippertje confetti.