‘Het gaat om het samenzijn, die kunnen we afvinken’

Ik dacht dit jaar: ik ga eens ‘all-in’ met dat Kerstgevoel. Na de hectiek die de Sint en de direct daarop volgende verjaardag van oudste dochterlief met zich meebrengen, moet ik eerst altijd even omschakelen voor ik me op Kerst kan verheugen. Toch besloten we de verjaardagsslingers na één dag weer op te bergen en in te ruilen voor een boom en de nodige lampjes in het huis. En dan begint het toch te kriebelen. Spontaan zette ik de glitterweek in; ik hulde me volhardend dagenlang in een glitteroutfit en stiekem wist ik elke dag ook wel één van de dames mee te krijgen. Langzaamaan smaakte het naar meer. Zo gingen elke ochtend de grote lampen uit en ontbeten de dames bij het licht van de Kerstboom terwijl uit de radio al de vaste kerstmuziek schalde. Sorry voor de gezonde school-intenties, maar onze dochters kregen elke dag een chocolade-kerstkransje mee in hun broodbakje. En tv kijken werd beperkt tot het jeugdjournaal want er moesten nog zoveel Kerstfilms bekeken worden. Ja, ‘all-in’ is ook echt ‘all-in’. Toen besloot ik met manlief, moesten we door. Nog één klein schepje erbovenop. Want wat ons betreft is het ultieme kerstgevoel met de familie aan de gourmet. Aangekoekte pannetjes, aangeschoten ouders en vervelende kinderen nemen we graag voor lief; alles voor dat cliché plaatje van een gezellig samenzijn. Luchten doen we een dag later wel weer en zelf slapen in de vleeslucht is dan best prima. Eén probleem: één deel van de familie is hier wat minder happig op. Máár gehuld in mijn beste glitteroutfit, met de kerstliedjes op de achtergrond, steeg ik boven mezelf uit en zette het hele spul in de familie-app voor het blok. Ik wist: mijn moeder gaat hier sowieso in mee en zeg dan nog maar eens nee tegen onze wilde gourmetplannen. Vrede op aarde, toch? En heb uw naasten lief, dus gourmet met elkaar. En inderdaad, het kostte een weekje maar iedereen ging overstag. Eerste Kerstdag, gourmetten bij manlief en ik. Een week lang koesterden wij ons in die overwinningsroes. Het was echter wel zo druk op het werk dat wij niet aan serieuze voorbereidingen voor die gourmet toekwamen. Maar, zo dachten wij optimistisch, geen punt. Tot de tijd begon te dringen, de helft van het bestelde vlees niet geleverd werd en ik ontdekte dat de meeste winkels hun kerstassortiment drie dagen voor Kerst al lang niet meer hebben liggen. Nou schrijf ik deze column in verband met die Kerstdagen al voor het gourmetten aan. Of die allerijl bestelde extra bakplaat dus op tijd aangekomen is en of het ons gelukt is op die vreselijke zaterdag voor Kerst nog wat extra vlees te bemachtigen, kan ik nu nog niet zeggen. Zo typend – in mijn mooiste glitterjurk uiteraard – maak ik me daar maar even niet druk om. Het gaat om het samenzijn. Die kunnen we in elk geval afvinken.