Schrijfmarathon Amnesty International in Grootegast en Zuidhorn

Afbeelding
voorpagina groningen

GROOTEGAST/ZUIDHORN- Een schrijfmarathon waarbij er geschreven wordt naar mensen in verschillende landen, die volgens Amnesty International onterecht vastzitten. Dat is wat de Amnesty werkgroepen in Grootegast en Zuidhorn, in het kader van de landelijk georganiseerde schrijfactie, organiseerden. “Het gaat daarbij bijvoorbeeld om mensen die gevangen zitten omdat de regering het niet eens is met hun mening die ze verkondigen of vanwege hun godsdienst,” legt Tiny Rood van Amnesty Grootegast, donderdag uit. Melis de Vries die bij haar aan tafel zit, knikt. “We schrijven brieven naar acht personen.”

Hij kijkt even naar de Engelse voorbeeldbrief op tafel, waarna hij de zinnen in een net handschrift overschrijft op lijntjespapier. Melis de Vries is donderdag bezig met een brief voor iemand die 43 jaar gevangenisstraf heeft gekregen. “Alleen omdat hij voor zijn mening uitkomt,” zegt hij. Tiny Rood is bezig met een brief voor iemand uit Azerbeidjan. De twee zitten donderdagmiddag in de bibliotheek van Grootegast brieven te schrijven. Samen met andere leden van de werkgroep van Amnesty International in Grootegast maar ook met mensen die niet lid zijn van Amnesty. Ook burgemeester Kor Dijkstra en oud-voorzitter Jetty Coenraads schuiven aan om een brief te schrijven.

Tegenover de burgemeester zit Piet Ringnalda uit Niekerk aan tafel. Ringnalda is donateur. “Via internet kreeg ik bericht dat Amnesty vandaag een schrijfmarathon organiseerde. En dan kon je kijken waar de marathon in jouw buurt gehouden werd. Ik heb al één brief geschreven en ben van plan om er twee of drie te schrijven. Zo’n massale schrijfactie voor gevangenen heeft vaak wel effect. Ik heb het idee dat het wel zoden aan de dijk zet.”

Ringnalda schrijft weer verder. Op tafel liggen de voorbeeldbrieven voor de acht personen. Op de achterkant staat informatie over de gevangene en op de voorkant het adres én de Engelse voorbeeldbrief. “Ik stel me voor dat een zelfgeschreven brief de meeste indruk maakt naar diegene naar wie je ‘m stuurt. Maar dat is lang niet altijd haalbaar,” zegt Tiny Rood.

Melis de Vries vertelt dat er door zo’n honderd mensen uit de gemeente Grootegast elke maand een brief verstuurd wordt naar een gevangene. “Die hoeven ze niet zelf te schrijven. Die brief is al uitgetypt maar alleen de naam, adres en handtekening moet er door de brievenstuurders nog opgezet worden. Dat is het schrijfabonnement.” De Vries vindt het belangrijk om mee te doen aan de schrijfmarathon. “Het helpt om mensen vrij te krijgen. We krijgen daar regelmatig berichten over van Amnesty.” Hij vertelt dat het geen toeval is dat de werkgroep donderdag een schrijfmarathon houdt. “Het is vandaag 10 december, de dag van de Mensenrechten.”

Ook in de bibliotheek in Zuidhorn worden er donderdag brieven geschreven. De voorzitter van de werkgroep van Amnesty International in Zuidhorn, Rianne Wups, vertelt dat het de eerste keer is dat ze de schrijfmarathon in Zuidhorn organiseren. “Als de schrijfmarathon een succes wordt, willen we het in Zuidhorn vaker houden. We hebben door het jaar heen wel vaker acties van Amnesty, maar nog niet eerder een schrijfmarathon.” Jaap Dompeling, ook lid van werkgroep Amnesty in Zuidhorn, knikt. Volgens hem gaat het om een stuk of vijf á zes acties per jaar. “We wilden de schrijfmarathon vorig jaar ook al organiseren. Maar toen hadden we te weinig mankracht.”

Wups geeft aan dat er naar vijf personen geschreven kan worden. “We wilden ook voor een gevangen echtpaar schrijven maar daar kregen we goed nieuws over. Zij zijn vrijgekomen.” Dompeling pakt er een aantal voorbeeldbrieven bij. “We schrijven brieven voor gevangenen uit verschillende landen, zoals Maleisië en Azerbeidjan,” somt hij op. “De marathon duurt van half drie tot acht uur. Dat is bewust zo gepland omdat we ’s avonds een andere groep mensen bereiken die overdag bijvoorbeeld niet kunnen maar ’s avonds wel. Ook burgemeester Swart komt ’s avonds een brief schrijven.”

Ine Vonk zit donderdag naast Wups. Iedere maand verstuurt ze een brief voor een gevangene. “Ik heb een schrijfabonnement,” glimlacht ze. Vonk herinnert zich dat ze vroeger, vijfenveertig jaar geleden, die brieven zelf schreef in de bibliotheek. “En nu, tijdens deze marathon schrijf ik ze weer zelf.” Ze vertelt dat ze bezig is met een brief voor een vrouwelijke gevangene in Mexico. “Vrouwen hebben mijn voorkeur, maar ik schrijf ook voor de anderen hoor,” zegt ze lachend. Of de brief al getypt is, zoals bij haar schrijfabonnement, of dat ze de brief zoals nu, tijdens de schrijfmarathon zelf schrijft, maakt haar niet uit. “Het gaat erom dat er geprotesteerd wordt.”

UIT DE KRANT

Lees ook