Semi-sadisme

‘Daar sta je dan in een legergroene overall met knopen om zeven uur ‘s avonds.’ Is dat geen mooie beginzin van een artikel in het dagblad van enkele weken geleden? Daarin deed een journalist verslag van het feit, dat hij een paar dagen had ‘meegelopen’ met een zogenaamde militaire oefening voor ondernemers, die door een ‘echte’ legerleider werden gedrild om aldus geharder the struggle for life aan te kunnen. Want – citaat uit het artikel – ‘Een commandant is een leider, manager, vakman en coach. Dat zijn jullie ook,’had de commandant, een beroepsmilitair met de niet-misse rang van kapitein ter inleiding van de hardingssessie gezegd. Teamwork, zoals ze graag bij Defensie zien, was het uitgangspunt van deze quasi-militaire meerdaagse operatie. Vervolgens werd verslag gedaan van de kwellingen & ontberingen, die de zakenleiders hadden moeten ondergaan. Want: ‘Jullie weten, afspraak is afspraak, niet goed is opnieuw en tijd is tijd’, had de kapitein verordonneerd. Wat ook – althans gebruikelijk in mijn verplichte militaire diensttijd van zestig jaar geleden – helemaal ‘echt’ was, was de door de militaire commandant gehanteerde stelling: ‘Fout betekent straf.’ Die bestond bijvoorbeeld uit vijf rondjes straflopen omdat enkele deelnemende leidinggevenden hun veldfles niet tot de rand hadden gevuld en meer van dat soort onbenulligheden. Nu hebben de deelnemende managers die middels in mijn ogen semi-sadistische gebeurens gehard wilden worden om daarvan in hun toekomstige zakelijke carrière (meer) profijt te krijgen, zich dit allemaal zelf aangedaan. Dus geen medelijden. De opleiding-in-een-notendop werd besloten met een lezing van De Grote Leider, een brigade-generaal. Nogmaals: Net echt allemaal; ik herken er namelijk veel in uit de periode, dik zestig jaar geleden, dat ik als dienstplichtig soldaat moest opkomen om me twee jaar lang door wat ik toen & nu nog (maar ik oordeel natuurlijk niet objectief) minkukels, soms zelfs semi-sadisten noem, te laten toeblaffen. Met dezelfde disciplinaire straffen waaraan de burger-deelnemers in het recente artikel onderworpen waren. Alles toen echter voor de Goede Zaak. Want De Koude Oorlog was op zijn hoogtepunt en de Russen konden elk moment ons land binnenvallen. Dús moesten we dag & nacht paraat zijn, werd er ons dienstplichtigen tot in den treure ingestampt. Behalve op zaterdag en zondag, want dan was de helft van de militairen met weekendverlof. Maar gelukkig hebben de Sovjets daar toen altijd rekening mee gehouden.

Henk Hendriks