Sigoarenmagazijn Holvast
Opoe woonde aan Zuuderweg ien Hoogkerk met de noam Sigoarenmagazijn Holvast. Ze had twei kiender verloren en was al vroug weduwvrouw worden. Ze mos wat omhanden hebben om nait de haile dag in t verdraait te verzoepen. De geur van tabak vermengd met dei van kovvie en thee ropt altied herinnerings op aan mien kienderjoaren.
Jaap van der Dong wekt de verhalen van toen weer tot leven. En aangezien hij van Hoogkerk richting het Westerkwartier vertrok, is het geen wonder dat veel van zijn verhalen raakvlak met het gebied hebben. Hij woont er dan ook graag. “De mensen doen een beetje losser en zijn wat vrijer”, vertelt hij. “Ik mag het niet zeggen, maar op het Hogeland zijn ze zo verrekte stug en terughoudend.” Na Oostwold en Ezinge is Jaap van plan richting Zuidhorn te verhuizen. “Ja, toch weer het Westerkwartier. Mijn vriendin is namelijk ook verliefd geworden op het Westerkwartier. Dat leren ze wel, hoor.”
Hij schreef over zijn oude opoe, waarbij hij vier jaar lang als klein kereltje in woonde. “Het was vlak na de oorlog en er was nogal wat woningnood. Opoe had liever familie bij haar wonen, dan vreemden en dus trokken mijn ouders bij haar in. Opoe had een sigarenwinkeltje en ik heb geschreven over hoe dat toen ging.” Hij kan zich nog helder voor de geest halen hoe een man bij het geldtrommeltje zat. “Hij had er bie zeten!”, riep ik steeds. “En ik begreep er niks van. Zelf liep ik altijd het eerste naar de Wilhelmina pepermunt en ik dacht: die man is dom, dat hij niet voor een pepermuntje gaat.”
Jaap schreef zijn verhaal wel in dialect. “Maar of het Westerkwartiers is? Dat durf ik niet helemaal te zeggen! Ik had er ook al moeilijkheden over op de Westerkwartierse avond!”, zegt hij lachend. Het is in elk geval niet het eerste verhaal wat Jaap schreef. “Ik heb ook wel eens wat voor de bibliotheekwedstrijd geschreven. Niet alleen maar in het dialect, hoor.” Zijn hobby loopt wel wat uit de hand. Inmiddels werkt Jaap aan een boekje. “Ja, het begint wel wat uit te groeien.” Goed en vast ingrediënt van de verhalen van Jaap is spanning. “Don’t tell them, show them”, klinkt het als professional. “Je moet de clou niet direct prijsgeven. Laat mensen het maar ontdekken. Ze moeten er zelf iets in herkennen en er over nadenken.” Hij schrijft het liefst ‘dicht op zichzelf’. “Soms moet je dat natuurlijk een beetje aandikken. Er moet een beetje humor in zitten. De mens is een rare aapsoort, immers.”
Om het verhaal zelf te kunnen vertellen op de finaleavond vindt Jaap mooi. “Jazeker! Wat kan je ook verkeerd doen? In het Gronings heet dat: kop d’r veur.”
De finale van de wedstrijd ’t Schierste Verhaol van ’t Westerketier die de stichting Mien Westerkwartier uitschreef is helaas verplaatst naar september. De acht finalisten komen iedere week in deze rubriek voorbij. Nieuwsgierig naar het hele verhaal? Op de finaleavond in het BaronTheater te Opende is iedereen welkom.