Smakeloos

Gemeente Westerkwartier
Zodra het gaat om de gaswinningsproblematiek, dan lijkt smaakvol handelen haast onmogelijk. Demonstranten lieten donderdag tijdens een informatiebijeenkomst van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (geldzaken en klimaat, een combinatie die past als pindakaas en leverpastei) en de NAM een doodskist aanrukken waarin zogenaamd het Groninger vertrouwen in de Rijksoverheid zou liggen. Dood dus. Sommige Pieterzijlsters vonden het symbolische statement sterk overdreven, terwijl anderen de actie ludiek noemden. Zelf zou ik het geheel graag willen classificeren als ‘smakeloos’. Zoals heel veel onderwerpen, acties en beslissingen rondom de gaswinning bestempeld kunnen worden als smakeloos. Eerst even terug naar de doodskist en de noodklok. Je moet er maar op komen. Laat ik hier stellen dat het goed is om een tegengeluid te laten horen. Je hoeft als noordelijke provincie, gemeente of zelfs als klein grensdorpje niet alle beslissingen van de grote meneren en mevrouwen in Den Haag zonder slag of stoot te accepteren. Sterker nog, als ze ergens niet weten hoe het er hier in de provincie aan toe gaat is het wel in de Randstad. Daar waar ze nodeloze regeltjes bedenken over genderneutrale toiletten, rookvrije terrassen -waar uiteraard wel auto’s voorbij razen- en het vervangen van plaatsnaamborden van oude zeehelden. Of zeerovers, wat u wilt. Randstedelijke problemen waar we hier in het noorden onze schouders niet begrijpend voor ophalen. Zaken die hier in de provincie, ver weg van de “bewoonde wereld”, niet spelen. Non-issues waarbij de vraagt rijst; hoe komen ze erop? Men zou bijna denken dat Haagse politici net zoveel tijd over hebben als de demonstranten in Pieterzijl. Want daar gaat het namelijk mis. Mensen die verzinnen om doodskisten mee te nemen naar een dorpshuis hebben gewoon iets te veel vrije tijd om handen. Net zoals mensen die stampvoetend door de Efteling lopen, wijzend op oude attracties te veel tijd hebben. Want wie genoeg te doen heeft, heeft geen tijd om smakeloze acties op poten te zetten. Nee, liever zie en hoor ik het duidelijke verhaal van wethouder Henk Bakker en Pieterzijlster Geert Zijlstra. Zij vertelden bij de collega’s van RTV Noord het heldere en goed beargumenteerde verhaal over waarom fracken bij Pieterzijl geen goed idee is. Het leverde zendtijd op die ook in Den Haag ongetwijfeld gezien gaat worden. En waarmee de boodschap duidelijk overkomt. In ieder geval beter dan door domweg met een bel de noodklok te luiden, terwijl je een lege kist een dorpshuis in wilt dragen. Dat is smakeloos. Overigens was het toneelstukje buiten niet smakelozer dan het tafereel dat zich binnen afspeelde. Superblije en ontiegelijk vriendelijke medewerkers van het ministerie en de NAM stonden rustig en geduldig de vele belangstellenden te woord. Daarbij speelden zij telkens een vooraf zorgvuldig ingestudeerd stukje tekst af. Wie niet beter wist zou na het bijwonen van de bijeenkomst bijna denken dat fracken een feestje is waar we allemaal beter van worden. Schade? Overlast? Welnee joh, niets aan de hand! We fracken al tientallen jaren. En dat zonder problemen. Het leek binnen een zowaar op een gezellige receptie waarbij alleen de jubilaris ontbrak. Twee toneelstukjes op één avond. Al viel er voor de liefhebbers van toneel weinig te genieten met de twee smakeloze voorstellingen in dorpshuis de Wending, waar recent nog een véél beter stukje toneel te aanschouwen was. Gaswinning en smakeloos zijn voor mij vanaf nu onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het is smakeloos van minister-president Mark Rutte om naar Groningen te komen en hier te stellen dat hij zich één voelt met de Groningers. Mensen doen andere mensen waar zij zich mee verbonden voelen namelijk geen erge dingen aan. Rutte wel. Dus kunnen we deze opmerking kwalificeren als een smakeloos leugentje om bestwil. Ach, en bij Rutte… een leugentje meer of minder maakt inmiddels niet meer uit. Smakeloos is ook het besluit van de Shell dat in januari de 403-regeling voor de NAM introk. Daarmee is het –let wel- Koninklijke bedrijf niet langer aansprakelijk voor de schulden van de NAM. Dus mocht de NAM uiteindelijk veroordeeld worden om alle schade veroorzaakt door de gaswinning te vergoeden –en dat lijkt te gaan gebeuren-, dan is het aannemelijk dat de kas leeg is en Groningen berooid en gesloopt achterblijft. Want onze eigen Shell haalt natuurlijk wel gewoon jaarlijks de gaswinsten op bij hun dochteronderneming en van een kale NAM-kip kan men niet plukken. Ruimhartig is sowieso niet een uitdrukking die van toepassing is op zowel de NAM als Shell. Smakeloos is dat wel. Smakeloos is ook minister Eric Wiebes die over zijn hart streek en de redder van Groningen leek te worden. Ware het niet dat hij aan de voorkant het feestje lachend mee vierde terwijl bij de achterdeur Pieterzijl werd aangewezen als plek waar straks waarschijnlijk gefrackt gaat worden. Tja, de gaswinning. Het bewijs dat je ook van smakeloze dingen een nare bijsmaak kan overhouden.
 
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!

UIT DE KRANT

Lees ook