FC Groningen-trainer Dick Lukkien:’De steeds vroeg uitverkochte Euroborg is een groot compliment aan deze groep’

GRONINGEN - Cambuur werd afgelopen zaterdagavond vernederd in een uitverkochte Euroborg. Trainer Dick Lukkien is bezig de nachtmerrie van vorig seizoen te verdrijven en plaats te laten maken voor nieuwe dromen. Het is de missie van de trainer die is verworden tot een ultieme strijd voor een plekje in de Eredivisie. Lange tijd leek het er op dat de nachtmerrie ook dit jaar zou voortduren. Inmiddels durven supporters weer hardop te dromen, is zelfs het kampioenschap nog mogelijk en hebben de supporters iets teruggekregen wat bijna nog belangrijker is dan punten: trots.

Een Veendammer die bij FC Groningen puin moet ruimen. Is dat niet net zoiets als een Ajax-trainer die Feyenoord moet redden? De rivaliteit tussen BV Veendam, dat door een faillissement in 2013 ophield te bestaan en zijn grote broer uit Groningen is van oudsher groot. “Dat klopt, mijn vader is met die rivaliteit opgegroeid, maar bij mij was dat al een stuk minder. Ik kom uit de tijd dat FC Groningen zijn legendarische Europa Cup wedstrijden speelde. Ik ben voetballiefhebber, hoe kun je dan geen liefde voor FC Groningen voelen? En die liefde is alleen maar gegroeid. Natuurlijk zit Veendam voor altijd in mijn hart. Het is echt doodzonde dat die club niet meer bestaat en de club had in mijn ogen gered kunnen worden. Maar Groningen heeft een steeds grotere plek in mijn hart veroverd. Helemaal op het moment dat ik er ging werken en ik de club van binnenuit ging meemaken. Dan kan het niet anders of je wordt supporter.”

Kevin van Veen en kritiek

Lukkien voert een verwoede strijd de club weer terug te brengen naar de Eredivisie. “Want laat duidelijk zijn, dat is de enige plek waar deze club hoort”. De start was vals. FC Groningen kreeg de ene nederlaag na de andere te verwerken, kreeg dreun na dreun en zakte zelfs af naar het rechterrijtje. De duurste aankoop, Kevin van Veen, werd door Lukkien na een aantal wedstrijden naar de bank verwezen en dat kwam de trainer op kritiek te staan.

Een oorzaak voor de dramatisch start is volgens Lukkien dat zijn speelwijze tijd nodig heeft om spelers eigen te worden. “Ik had een bepaalde speelwijze voor ogen. Daar heb ik Van Veen overigens geprobeerd in te passen en hem ook ruim de tijd gegeven. Van hem heb ik ook niet verwacht dat hij net zoveel loopt als bijvoorbeeld Postema, Van Bergen, Schreuders en Valente. Maar hij kon het door allerlei oorzaken niet brengen.” 

Lukkien oogt ontspannen en is bereid overal over te praten. Een half uur voor de afgesproken tijd is de trainer al ter plaatse en verveelt zich geen moment, want in een echt ouderwets voetbalcafé aan het Hoornse Meer blijkt de barman een oud-scheidsrechter. “Die heeft me nog regelmatig gefloten. Hij was niet de man van kaarten, maar van niet zeuren en doorgaan.” Een man die begreep wat er in voetballers leeft, volgens de oud Emmen trainer. Is dat ook de grote kracht in deze spannende tijd van de hoofdtrainer? “Ik ga niet over mezelf oordelen, dat doen anderen maar’.

Lukkien is het type aardige buurman. Makkelijk benaderbaar en spreekt de taal van het volk. Kwaliteiten die hem uiterst populair maken bij de media en de achterban. Zelfs aanvankelijk kritische supporters geloven inmiddels in Dick. En het allerbelangrijkste, zijn spelers lopen met hem weg. Inmiddels loopt de druk op. Iedere wedstrijd is een finale, het cliché dat voor situaties als deze is uitgevonden. Meer dan ooit is de rol en de band tussen trainer en spelers belangrijk. Cruciaal wellicht. Gezien alle spelvreugde tijdens wedstrijden en ook de beleving tijdens trainingen hoeft Lukkien daar zelf ook niet over te oordelen, maar doen de spelers dat wel voor hem. Ze gaan niet alleen voor elkaar door het vuur maar ook voor hun trainer.

Bescheiden, maar ook trots

“Ik denk dat ik van mezelf mag zeggen dat ik best bescheiden ben. Maar als ik het team zie voetballen en vooral met welke instelling ze dat doen, dan voel ik me best trots. Met zoveel intensiteit en passie. Ze knokken voor iedere meter, maar ook voor elkaar. Dát is zo’n belangrijk voorwaarde om wedstrijden te winnen. Nee, we spelen zeker lang niet altijd goed. Tegen VVV was het de eerste helft niet best. De tweede helft was een stuk beter en dan pakken we toch weer de drie punten, terwijl VVV al zeven wedstrijden thuis niet had verloren. En als ik dan al die blije gezichten zie. Dan geniet ik. En tegen Cambuur waren we weer heer en meester in de eigen Euroborg.”

De trots is van het gezicht af te lezen. Is echt. Hier zit een trainer die een lastige start kende, die rustig bleef. Een plan met zijn staf maakte en de jongens erin meekreeg. Hier zit een trainer die het vertrouwen van zijn selectie heeft gewonnen. Die het lukte de neerwaartse spiraal om te buigen. Een man die maar één ding wil en dat is de club terugbrengen naar waar het hoort, de Eredivisie. Dat is nog altijd mogelijk en die kansen zijn na voorbije weekend alleen maar toegenomen.

Maar ja, dan is er de druk, de onvermijdelijke druk. Iedereen heeft het erover. Zullen de jonkies niet bezwijken? Lukkien is er vrij nuchter onder. Maar daar waar veel trainers oreren dat die druk nu éénmaal bij het profvoetbal hoort, denkt Lukkien wat dieper na. “Voetbal wordt vooral beslist in het hoofd. Het is een heel mentaal spel. Het verschil in spelbeeld verandert na een achterstand vaak enorm. De angst achter te komen is weg en je kunt vrijuit gaan voetballen. Daaraan zie je hoe groot de mentale invloed is. Ik probeer te zorgen dat spelers zich lekker voelen en besteed ook veel aandacht aan een gepasseerde speler. Omdat ik weet dat dit iets met iemand doet. Maar ik wil hem er wel bij houden. En ook spelers op de bank zijn erg belangrijk. We doen het met z’n allen. Dat is niet zomaar even een makkelijke zin, dat is de praktijk. Dat zag je ook weer tegen Cambuur. Er komt een rode kaart, we moeten anticiperen en de wissels staan er. De wedstrijden die we niet goed of minder goed spelen hebben niet als oorzaak de oplopende druk. Tegenstanders stellen zich steeds beter op ons in.”

Ervaren jongens belangrijk

De jonge jongens worden terecht vaak geprezen. Hoe mooi is het, een groot deel van het team dat bestaat uit de eigen opgeleide spelers. “Maar vergeet de rol van de paar ervaren mannen ook niet”, benadrukt Lukkien. “Bacuna, Rente, Peersman en Jurjus spelen een zeer belangrijke rol. Die jongens zorgen voor een klimaat waarin de jonkies kunnen presteren. Het vult elkaar aan”.

Iemand die veel kritiek krijgt is de Noorse linksback Määttä. Toch voelt Lukkien de behoefte het voor zijn pupil op te nemen. “Hij is niet gewend in dit systeem te spelen. Hij speelde in Noorwegen als wing-back in een vijfmans defensie. Daarin is hij ongelofelijk goed. Hij heeft de pech dat wij in een ander systeem spelen. Hij heeft ontegenzeggelijk veel kwaliteiten en zijn inzet en motivatie vind ik, ondanks zijn tegenslagen, bewonderenswaardig. En daarnaast en dat vind ik ook belangrijk, het is een hele sympathieke jongen.”

Hoe is het de trainer gelukt de neerwaartse spiraal om te draaien? “Ik wilde het verleden van ons af voetballen op een manier die aansloot bij de wens van het publiek. Waar de achterban zich mee kan identificeren. En die natuurlijk moest passen bij de kwaliteiten van de spelers. Daar is de huidige manier van spelen uitgerold. Met veel energie proberen de tegenstanders onze wil op te leggen. Dat gaat met vallen en opstaan met als resultaat dat we vechten voor promotie. Ze vechten met alles wat ze in zich hebben voor FC Groningen! De honger om wedstrijden te winnen is ons grootste wapen in de strijd tegen de druk. We zijn één van de fitste teams uit de KKD en kunnen van iedereen winnen. Het publiek staat massaal achter ons en tegen Cambuur was het ook weer één groot feest in een bomvolle Euroborg. De thuiswedstrijd tegen Roda JC is al weken uitverkocht. Dát is het grootste compliment aan deze groep.”