Tasmaanse Arki maakt kennis met het Westerkwartier
voorpagina groningen
“Zo’n eierbal is best lekker”
ZUIDHORN – Reizen naar de andere kant van de wereld. Waarom niet? Immers, Abel Tasman deed het ook. Geboren in Lutjegast waagde de ontdekkingsreiziger de lange tocht over vele zeeën voordat hij voet aan land zette in Tasmanië. Of nou ja ‘land’; eiland is het eigenlijk. De band tussen de gemeente Grootegast -waar Lutjegast deel van uitmaakt- en Kingsborough op het Tasmaanse eiland is sterk en wordt jaarlijks gevierd middels de prestigieuze Abel Tasman Art Prize. Deze kunstprijs voor jongeren wordt om het jaar uitgereikt in afwisselend Grootegast en Kingsborough. De winnaar krijgt een geheel verzorgde reis naar de andere kant van de wereld.
Dit jaar is het de beurt aan Kingsborough om hun kunsttopper naar Nederland te sturen. De pas 18-jarige Arki Fargher won de Abel Tasman Art Prize en was de afgelopen twee weken in Nederland. De Streekkrant zocht hem op, want we zijn natuurlijk wel nieuwsgierig: wat vindt iemand die de halve wereld over reist van ons kikkerlandje? Het antwoord is even simpel als ontwapenend. “Klein”, lacht de bezwete Arki die net fanatiek aan het voetballen is geweest met de kinderen van zijn tweede gastgezin. “Ik dacht dat Tasmanië klein was, maar dat is nog altijd twee keer zo groot als Nederland.” Niettemin kijkt de jonge gast zijn ogen uit in Nederland. Er is een druk programma samengesteld vol culturele uitjes en leuke activiteiten. “Ik heb nu Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Groningen bezocht”, meldt hij. “Prachtige steden.” De logische daaropvolgende vraag is natuurlijk welke stad de meeste indruk heeft gemaakt, terwijl we flink hinten naar Groningen. Een echt antwoord geeft hij liever niet. “Het zijn allemaal andere steden met elk hun eigen mooie gebouwen”, vertelt hij als een volleerd politicus. Wel zegt hij te genieten van het land, dat duidelijk een ander landschap en een ander klimaat heeft dan Tasmanië. “Wat ook logisch is natuurlijk, want dit is de andere kant van de wereld”, vindt hij zelf. Arki: “Dit is de eerste keer dat ik alleen op reis ga. En het is meteen een flinke reis, want ik heb nog nooit eerder gevlogen.” De blijdschap was dan ook groot toen hij bij aankomst veilig werd opgepikt door de familie Buist uit Grootegast, waar de jongeling zijn eerste week in Nederland verbleef. Na een week heeft Arki Fargher een behoorlijk steden bekeken en kunnen genieten van diverse musea en landschappen. Maar wat is hem nu het meeste opgevallen en bijgebleven? “Dat is best veel”, glimlacht hij. “Laten we beginnen met de man die mij hier heeft gebracht; Abel Tasman. Wij hebben in Tasmanië een vier meter hoog beeld van hem. Waar je niet bij stil staat is dat hij net zo populair is aan deze kant van de wereld. Dat besef kwam in het Abel Tasman Museum toen ik miniatuurbeeldjes zag staan van wat wij dus in het groot hebben. En wat me ook is bijgebleven is dat gefrituurde ei, met derrie en een krokant laagje. Een eierbal, ja. Best lekker.” Of de kunstzinnige Arki straks een wereldberoemd kunstenaar is laat de blonde jongen nog even in het midden. “Misschien”, schetst hij. “Momenteel heb ik tekenles van de moeder van Molly Marquis (de winnares van twee jaar geleden). Zij spoorde mij ook aan om mee te doen aan deze prijs. Dat creatieve zit wel in mij en ik vind dat ook leuk om te doen. Het is natuurlijk wel afwachten hoever je kan komen in de kunstwereld. En om eerlijk te zijn trekt de architectuur mij ook wel.” Grote haast heeft hij ook nog niet. Met zijn pas 18 jaar liggen alle opties nog open. Waaronder een mogelijke terugkeer naar Nederland?, vragen wij nieuwsgierig. “Zeker, waarom niet”, denkt Arki. “Dit is een mooi land. Gastvrij ook en bovendien spreken veel mensen die Engels. Ik zie mijzelf hier zeker een keertje terug komen.”
ZUIDHORN – Reizen naar de andere kant van de wereld. Waarom niet? Immers, Abel Tasman deed het ook. Geboren in Lutjegast waagde de ontdekkingsreiziger de lange tocht over vele zeeën voordat hij voet aan land zette in Tasmanië. Of nou ja ‘land’; eiland is het eigenlijk. De band tussen de gemeente Grootegast -waar Lutjegast deel van uitmaakt- en Kingsborough op het Tasmaanse eiland is sterk en wordt jaarlijks gevierd middels de prestigieuze Abel Tasman Art Prize. Deze kunstprijs voor jongeren wordt om het jaar uitgereikt in afwisselend Grootegast en Kingsborough. De winnaar krijgt een geheel verzorgde reis naar de andere kant van de wereld.
Dit jaar is het de beurt aan Kingsborough om hun kunsttopper naar Nederland te sturen. De pas 18-jarige Arki Fargher won de Abel Tasman Art Prize en was de afgelopen twee weken in Nederland. De Streekkrant zocht hem op, want we zijn natuurlijk wel nieuwsgierig: wat vindt iemand die de halve wereld over reist van ons kikkerlandje? Het antwoord is even simpel als ontwapenend. “Klein”, lacht de bezwete Arki die net fanatiek aan het voetballen is geweest met de kinderen van zijn tweede gastgezin. “Ik dacht dat Tasmanië klein was, maar dat is nog altijd twee keer zo groot als Nederland.” Niettemin kijkt de jonge gast zijn ogen uit in Nederland. Er is een druk programma samengesteld vol culturele uitjes en leuke activiteiten. “Ik heb nu Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Groningen bezocht”, meldt hij. “Prachtige steden.” De logische daaropvolgende vraag is natuurlijk welke stad de meeste indruk heeft gemaakt, terwijl we flink hinten naar Groningen. Een echt antwoord geeft hij liever niet. “Het zijn allemaal andere steden met elk hun eigen mooie gebouwen”, vertelt hij als een volleerd politicus. Wel zegt hij te genieten van het land, dat duidelijk een ander landschap en een ander klimaat heeft dan Tasmanië. “Wat ook logisch is natuurlijk, want dit is de andere kant van de wereld”, vindt hij zelf. Arki: “Dit is de eerste keer dat ik alleen op reis ga. En het is meteen een flinke reis, want ik heb nog nooit eerder gevlogen.” De blijdschap was dan ook groot toen hij bij aankomst veilig werd opgepikt door de familie Buist uit Grootegast, waar de jongeling zijn eerste week in Nederland verbleef. Na een week heeft Arki Fargher een behoorlijk steden bekeken en kunnen genieten van diverse musea en landschappen. Maar wat is hem nu het meeste opgevallen en bijgebleven? “Dat is best veel”, glimlacht hij. “Laten we beginnen met de man die mij hier heeft gebracht; Abel Tasman. Wij hebben in Tasmanië een vier meter hoog beeld van hem. Waar je niet bij stil staat is dat hij net zo populair is aan deze kant van de wereld. Dat besef kwam in het Abel Tasman Museum toen ik miniatuurbeeldjes zag staan van wat wij dus in het groot hebben. En wat me ook is bijgebleven is dat gefrituurde ei, met derrie en een krokant laagje. Een eierbal, ja. Best lekker.” Of de kunstzinnige Arki straks een wereldberoemd kunstenaar is laat de blonde jongen nog even in het midden. “Misschien”, schetst hij. “Momenteel heb ik tekenles van de moeder van Molly Marquis (de winnares van twee jaar geleden). Zij spoorde mij ook aan om mee te doen aan deze prijs. Dat creatieve zit wel in mij en ik vind dat ook leuk om te doen. Het is natuurlijk wel afwachten hoever je kan komen in de kunstwereld. En om eerlijk te zijn trekt de architectuur mij ook wel.” Grote haast heeft hij ook nog niet. Met zijn pas 18 jaar liggen alle opties nog open. Waaronder een mogelijke terugkeer naar Nederland?, vragen wij nieuwsgierig. “Zeker, waarom niet”, denkt Arki. “Dit is een mooi land. Gastvrij ook en bovendien spreken veel mensen die Engels. Ik zie mijzelf hier zeker een keertje terug komen.”