Vakantieganger Kloostermuseum Sint Bernardushof in Aduard.

||
|| Foto: ||
nieuws groningen

De één gaat op wereldreis, de ander naar de camping in Zuid-Frankrijk en weer een ander zit al jaren op dezelfde standplaats op dezelfde camping. Hoe wordt er vakantie gevierd in deze Streek? Welke gasten trekken de campings in het Westerkwartier, wat maakt een bed and breakfast zo leuk? De Streekkrant gaat de komende weken op zoek naar het ultieme vakantiegevoel in het Westerkwartier en De Marne. Deze week aflevering vijf: Kloostermuseum Sint Bernardushof in Aduard.

Anno 2015 is Aduard een dorp zoals zovelen. Ooit was het een plek van formaat, een plaats die meetelde in het Europa van toen. Het Klooster van Aduard maakte Aduard beroemd. De herinneringen aan die tijd zijn opgeborgen in het Kloostermuseum Sint Bernardushof, waar Ies de Boer woont én rondleidingen geeft. Met andere woorden, een toeristische trekpleister bij uitstek.

Dat blijkt ook wel wanneer De Streekkrant hem vraagt naar het toerisme rondom het museum. En wat blijkt, van heinde en verre komen bezoekers naar Aduard om het bijzondere verhaal van het museum aan te horen. De stichting van het klooster, de bloei van de handel, de bijzondere positie die het klooster destijds innam en de betekenis voor de wetenschap. Geleerden uit geheel West-Europa kwamen naar Aduard om te studeren en te discussiëren. Er ontstond een Aduarder Kring, de voorloper van de Groninger academie.

En dat verhaal boeit. De Duitse tv kwam al eens kijken, de regionale omroep RTV Noord besteedt er regelmatig aandacht aan en De Boer en zijn kompanen geven regelmatig rondleidingen aan groepen uit heel Nederland. Aan een groep katholieke vrouwen uit Nijmegen en Groesbeek. Bij die rondleiding liep De Boer rond in zijn pij, iets wat de conservatieve katholieke vrouwen niet konden waarderen. Een protestant als De Boer zou niet in een pij mogen lopen. “Maar Wim Eijk, de aartsbisschop, had er bij een bezoek zijn goedkeuring aan gegeven”, lacht De Boer.

De spraakwaterval van het Kloostermuseum vertelt bijzonder geanimeerd over de geschiedenis van het museum en voor je het weet ben je enkele uren verder. Het is een fascinerend gezicht, iemand die zoveel passie heeft voor de geschiedenis van het dorp en het klooster. Wanneer De Streekkrant op bezoek is zijn het aantal toeristen op één hand te tellen, maar Hans Muskee, vrijwilliger van het museum, geeft net een rondleiding aan twee vrouwen. Mevrouw Swart en mevrouw Huizinga zijn goede vriendinnen, trekken er één keer per jaar met elkaar op uit en dit keer is het Kloostermuseum een prima plek om te bivakkeren. Mevrouw Swart geniet van haar huisje in Lauwersoog, waar ze resideert om de drukte in haar woonplaats Delft te ontvluchten. Voor mevrouw Huizinga is het niet zover, want ze woont in Beilen. “We hebben een langdurige vriendschap en eens per jaar bezoeken we een plek”, vertelt mevrouw Swart. Zij is hier nog niet eerder geweest, mevrouw Huizinga daarentegen wel. De twee kunnen – wanneer ze van een kopje thee genieten op het terras – een bezoek aan het museum alleen maar aanraden. Mevrouw Huizinga kan een verhaal over het museum wel waarderen. “Goed dat jullie er zijn. Deze prachtige plek kan wel wat meer onder de aandacht worden gebracht.”

Dat kan De Streekkrant ook, want het is een genot om met Ies de Boer op pad te zijn. De eigenaar van het museum redde het pand eigenhandig van de ondergang door het te kopen en woont én werkt hier alweer een aantal jaren. De gemeente Zuidhorn kent in tegenstelling tot De Marne minder toeristische trekpleisters, maar verblijven in eigen tuin kan prima, dankzij de aanwezigheid van het leuke uitje dat het Kloostermuseum heet.

||
||

UIT DE KRANT