Veelzijdigheid troef bij Fred Diekmann

Afbeelding
kleintje cultuur

KORNHORN – Wie van de Provincialeweg in Kornhorn een afslag naar een pad achteruit neemt, komt in het domein van kunstenaarsechtpaar Henneke Chevalier en Fred Diekmann. Zij heeft zich geheel toegelegd op keramiek en wijdt zich daar met aandacht en passie aan. Hij, echter, is niet in één hokje te vangen. Een blik in zijn atelier verraadt de veelzijdigheid van deze man. Van pentekeningen tot schilderijen, van houtwerk groot en klein naar houtdrukwerk. “Ik heb me altijd al geïnteresseerd in allerlei vormen van creatief bezig zijn”, aldus deze kunstenaar. In één zin concludeert hij de basis van zijn werk. “Ik doe wat ik leuk vind.”

Hoewel Fred altijd interesse heeft gehad in kunst en altijd heeft getekend, kreeg of misschien nam, hij pas de ruimte om zich hierin te ontwikkelen, nadat hij met de vut ging als leraar. “Toen pas had ik alle tijd en gelegenheid om mezelf te bekwamen”, vertelt hij. Bezoekers van het atelier van zijn vrouw, namen ook geregeld een kijkje bij het werk van Fred. “En dat stimuleert.” Van de pentekeningen breidde hij zijn vaardigheden langzaamaan uit. Fred ging schilderen, begon met hout te werken en maakte volgens eigen zeggen de cirkel rond met het houtdrukwerk. “Ik heb geen uitgesproken voorkeur”, zegt hij over deze verschillende kunstvormen, “maar ik ben denk ik wel het meeste tekenaar. Als ik een poos heb getekend, dan wil ik me ook wel weer eens oriënteren op hout. Juist de afwisseling maakt het interessant.”

“In eerste instantie denk je misschien als je mijn atelier binnenstapt: wat veel verschillende technieken”, vervolgt Fred, “maar uiteindelijk is het allemaal een aanvulling op elkaar. Het houtdrukwerk wat ik als laatste heb opgepakt, maakt de cirkel rond. Ik hou van tekenen, ben daarna met schilderen begonnen, ben bezig gegaan met hout bewerken en het houtdrukwerk verenigt dit met elkaar.” Wie denkt dat er geen lijn in het werk zit, heeft het mis. “Ik hou wel van vierkante centimeter werk”, vertelt Fred. “Dat maakt het spannend. Je ziet het werk groeien onder je handen en het is altijd weer een uitdaging.” En dat engelengeduld wat daarvoor nodig is, komt tot uiting in de pentekeningen, zeer gedetailleerd en opgebouwd uit misschien wel duizenden kleine stipjes, maar ook in het houtdrukwerk, waarbij kleur op kleur moet worden gedrukt, afwegend welke stukje hout afgesneden moet worden. Hoewel Fred wel grote werken van hout heeft gemaakt, valt ook daarin het oog voor detail op, waaruit weer het geduld en ‘vierkante centimeter’- werk spreekt.

Hoewel Fred met de vut is en vooral veel plezier aan het maken van zijn kunst beleeft, ziet hij zichzelf als professioneel kunstenaar. “Wat dat inhoudt, professioneel kunstenaar? Dat je het echt als een beroep ziet en uitoefent en dat je probeert het werk zo goed mogelijk te doen. Het is niet meer een liefhebberij of hobby. Mensen zeggen wel eens: ‘wat een leuke hobby heb je’, maar dat zien ze verkeerd. Kijk, het is wel zo, ik hoef niet meer, ik ben met de vut, heb mijn pensioen en aow, en dat geeft mij de vrijheid om te doen wat ik leuk vind. Als anderen dat ook nog eens leuk vinden, dan is dat mooi.” Fred is dagelijks bezig in zijn atelier. “Die regelmaat en continuïteit zegt ook weer wat over professionaliteit. Het moet ook, dagelijks bezig zijn, want anders sta je stil en je moet je blijven ontwikkelen.”

Momenteel werkt hij aan stukken voor de jaarlijkse expositie van Open Ateliers Westerkwartier, waar zowel hij als Henneke deel van uitmaken. Het thema ritme weet Fred op zijn geheel eigen veelzijdige manier te interpreteren. “Kijk”, laat hij zien, “deze huisjes van hout zijn ook voor de tentoonstelling. Samen vormen ze een ritme.” Daarnaast heeft hij inmiddels pentekeningen en een soort van spiraal van houten latjes klaar.

Jarenlang wist hij zich omringd door mensen, werkend als docent op scholen, tegenwoordig dompelt Fred zich onder in de rust en ruimte in Kornhorn. “Tja, kunstenaar is inderdaad een eenzaam beroep. Maar hoe leuk ik het werken met de leerlingen ook vond, ik heb het lesgeven gaan dag gemist”, vertelt hij terwijl er een klein lachje om zijn mond speelt. “Ik ben eigen baas nou en niemand verantwoording verschuldigd.” En dan is de conclusie weer simpel. “Ik doe wat ik leuk vind.”

UIT DE KRANT

Lees ook