Verhuizen naar het nieuwe Hooge Heem

NIEKERK- Trots, heel trots is directeur Kosse van het nieuwe woonzorgcentrum het Hooge Heem in Grootegast. Het oude gebouw is gesloopt en op dezelfde plaats is een nieuw woonzorgcentrum gekomen. Vorige week verhuisden de bewoners, die tijdelijk op een ander adres in Grootegast en in Niekerk woonden, naar het nieuwe woonzorgcentrum.
Met een grote glimlach zit directeur Kosse aan tafel. Hij zwaait naar mensen die hij door de glazen deur in het kantoor ziet. “Kijk, geweldig hé, ik blijf maar zwaaien.” Niet alleen dit kantoor maar alle kantoren in het nieuwe Hooge Heem hebben glazen deuren. Dat is een bewuste keuze: “Om contact te houden met het personeel en de bewoners.”
Directeur Kosse is trots op de bewoners en de medewerkers. En ook op de betrokkenheid van de gemeente bij de bouw. “Zonder de gemeente was het niet gelukt.” In 2005 ontstond het idee om het oude gebouw te vervangen. Bewoners hadden last van lekkage en er moest veel onderhoud gepleegd worden om alles op te knappen. Pas in 2012 kon de bouw echt van start gaan. Toen kreeg directeur Kosse toestemming van de gemeente. “We zijn heel erg blij dat we dit gedaan hebben.  Doorgaan in het oude gebouw zou het einde van de organisatie hebben betekend. Toch heb ik nog wel wat nachten wakker gelegen. Toen we het oude gebouw gesloopt hadden, kwam er namelijk een nieuwe regelgeving.”
Die nieuwe regelgeving houdt in dat per 1 januari 2015 alleen nog mensen die zware zorg nodig hebben, mogen worden opgenomen in een verpleeghuis. “Verzorgingstehuizen en bejaardentehuizen bestaan straks niet meer. Het zijn alleen nog verpleeghuizen.  Dat betekent dat er in het Hooge Heem veel mensen komen te wonen met psychogeriatrische problemen. Dat zijn bijvoorbeeld mensen die dement zijn of Alzheimer hebben. Ik denk dat er nog zes of zeven ‘oorspronkelijke’ bejaardenhuisbewoners wonen in het Hooge Heem. Zij zijn gezond en hadden prima thuis kunnen wonen”, legt Kosse uit.
Dat de zorg verandert, merken ook de bewoners van het nieuwe woonzorgcentrum het Hooge Heem.  “De zorg is goed, maar het wordt steeds krapper. Personeel moet meer doen in minder tijd. En wat je als bewoner nog zelf kunt doen, moet je zelf doen”, zegt meneer Gort. Hij en mevrouw Wijbenga wonen tijdelijk in een appartement aan de Dr. KL van der Veenlaan in Niekerk. Beiden zijn blij weer naar het Hooge Heem te verhuizen.  Het muziekuur op de maandagmorgen, de BINGO op de woensdagmiddag en het borreluur op vrijdagmiddag in het Hooge Heem hebben ze gemist. “Dat is gezellig, dan heb je wat te doen”, vertelt meneer Gort. Hij en mevrouw Wijbenga wonen in Niekerk aan het eind van de gang. Hun woning is het laatste appartement aan een doodlopende weg. “Dat vind ik wel jammer. Er komt hier helemaal geen verkeer langs. Gelukkig zit de dokter naast ons, maar als hij op vakantie is, komen er ook geen mensen voorbij. En als ik nou nog kon autorijden dan kun je nog overal naartoe, naar Leek, naar Roden of naar Groningen. Dan kun je zeggen dat je hier mooi zit.”
In plaats van autorijden kunnen meneer Gort en mevrouw Wijbenga gelukkig nog wel op de scootmobiel rijden. Zo reed meneer Gort vorige week zaterdag op zijn scootmobiel naar het Hooge Heem om te kijken hoe het nieuwe woonzorgcentrum eruitziet. Het was niet de eerste keer dat meneer Gort eropuit ging om het nieuwe woonzorgcentrum te bekijken. Samen met mevrouw Wijbenga heeft hij op een andere zaterdag de appartementen bekeken. Ze komen straks naast elkaar te wonen. “Onze kamers waren al af hoor, maar de gordijnen lagen nog bij haar in de slaapkamer”, antwoordt hij. Hij vindt het nog wel lastig om zich er een voorstelling van te maken. “Alle appartementen zijn gelijk. Maar er staan nog geen tv, tafel en stoelen in.
Dat moet er eerst in staan. Dan pas weet je hoe het eruit komt te zien.”

Laura Wessels is 21 jaar en woont in Niekerk. Ze hoopt begin volgend jaar haar studie journalistiek aan het Windesheim in Zwolle af te ronden. Voor een schoolopdracht schreef ze het verhaal over Het Hooge Heem. “Zorg is best wel actueel en toen ik las dat het nieuwe Hooge Heem gebouwd werd, leek het me leuk hier iets over te schrijven.” Na het afronden van haar interview en het uitwerken hiervan trok ze de stoute schoenen aan en stuurde de Streekkrant een verzoek het te plaatsen. Geen probleem uiteraard! “Heel leuk! Schrijven is echt wat ik erg leuk vind om te doen”, vertelt Laura. Ze deed al ervaring op in het schrijven tijdens haar stage bij het tijdschrift ‘Zo zit dat’. Voor dit wetenschappelijke tijdschrift voor jongens en meisjes van 9 tot 15 jaar schreef ze grotere artikelen en vervulde ze de rubriek ‘Joost mag het weten’ waarvoor ze antwoorden voor de jonge lezers zocht bij deskundigen. “Een leuke uitdaging. Én het was leuk eens voor een andere doelgroep te schrijven. Voor school schreef ik tot dan toe alleen voor volwassenen.” Of we Laura nog eens weer zien in de hoedanigheid van journaliste, dáár is ze nog niet uit. “Het is heel leuk om met veel mensen in contact te komen en ook om met veel verschillende soorten mensen in contact te komen. Maar om heel eerlijk te zijn, ben ik niet iemand die direct overal vooraan staat”, lacht ze. “Ik zit inmiddels in het vierde jaar en waarschijnlijk rond ik mijn studie eind januari of februari af. Ik zit nog te twijfelen of ik dan een vervolgopleiding ga doen.
Wat het gaat worden? Wel iets met schrijven of taal.”