Vluchtelingen helpen tussen de chaos van tentenkampen, warmtedekens en reddingsvesten
“Je moet zelf de verandering zijn die je wil zien in de wereld”
VISVLIET – Anita Bos uit Visvliet gaat met de stichting ‘Because We Carry’ op het Griekse eiland Lesbos vluchtelingen helpen. Dagelijks komen daar duizenden vluchtelingen aan in bootjes. Ze is zat van het niks kunnen doen voor de mensen daar, en gaat als teamcaptain met een groep vrijwilligers naar Lesbos om de lokale bevolking en de vluchtelingen te helpen.
“Je kan wel iets doen. Iets meer dan geld geven”, begint ze haar verhaal. “Ik kwam via via bij de stichting Because We Carry terecht. De basis van die stichting is voornamelijk draagdoeken uitdelen, vandaar de naam, maar ze gaan veel verder dan dat. Inmiddels delen ze al duizend maaltijden per dag uit op Lesbos. Via Because We Carry kun je aangeven hoe je wilde helpen. Geld geven, of jezelf inschrijven als teamcaptain en met een eigen team naar Lesbos gaan om te helpen. En dat wilde ik doen. Ik plaatste een oproep en binnen no time stonden er zes vrijwilligers klaar om met mij mee te gaan.”
Als teamcaptain is Bos verantwoordelijk voor een groep vrijwilligers, die op het eiland gedurende een week gaan helpen. Helpen in de breedste zin van het woord, want naast maaltijden en fruit uitdelen, zal ze ook vluchtelingen van boten moeten halen en tenten opruimen. “Eigenlijk bekijk je ter plekke wat er gedaan moet worden”, vertelt ze. “Je moet aanpakken wat je op dat moment ziet. Toen de vrijwilligers van de stichting daar voor het eerst kwamen, begin september dit jaar, was het eiland een puinhoop. Overal lagen warmtedekens en reddingsvesten en er was totaal geen organisatie. Nu zijn ze al zoveel verder en gaat het een stuk professioneler.” Maar niet alleen de ‘praktische’ dingen, zoals voedsel en onderdak, zijn belangrijk. “Er komt ook een stukje menselijkheid bij kijken. De gezinnen met kinderen staan soms dagen in de rij om zich in te schrijven. Het betekent heel veel voor ze als je dan even met ze gaat praten en ze persoonlijke aandacht geeft.”
Het is voor Bos de eerste keer dat ze gaat helpen in het buitenland. “Ik vind het hartstikke spannend. Vooral de voorbereidingen. Maar ik heb er onwijs veel zin in!”, lacht ze. “Ik heb nog nooit mensen aangestuurd, maar de groep waarmee ik ga is heel positief en gezellig en gelukkig kende ik ze bijna allemaal. Er is veel positieve energie binnen het team.” Ze vertrekt op 15 januari en zal op Lesbos blijven tot 27 januari. “Ik kom iets eerder als de rest van de groep, voor de overdracht. Ik loop dan even mee met een andere teamcaptain die vertrekt, zodat ik het reilen en zeilen op het eiland een beetje leer. Na een week gaat het precies hetzelfde, dan loopt er een andere teamcaptain met mij mee. Die overdracht is heel erg belangrijk.”
Dan rest de vraag nog wat er gebeurt met de vluchtelingen nadat ze zijn aangekomen op het Griekse eiland. Ze kunnen er immers niet allemaal blijven op het eiland van 1630 vierkante kilometer. Even ter vergelijking: Nederland is 41.526 vierkante kilometer. “Als ze aankomen op het eiland, moeten ze zich eerst inschrijven”, legt Bos uit. “Ze worden dan naar een tentenkamp op Lesbos gebracht, en vanuit daar gaan ze naar het vasteland van Griekenland. Vanuit daar worden ze verspreid over Europa, in verschillende asielzoekerscentrales.”
De reis en het verblijf wordt door de vrijwilligers zelf betaald. “We hebben een rekening geopend, zodat alle vrijwilligers daar hun bijdrage op kunnen storten. Zelf hebben we onze reis- en verblijfkosten er al opgezet, dus alles wat er nu nog bijkomt gaat volledig naar de vluchtelingen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat we daar dingen aan moeten schaffen die ze nodig hebben, zoals stopcontacten, ondergoed of sokken. Ons doel was 7000 euro, en daar zijn we al bijna! Als er geld overblijft na die week gaat dat allemaal naar Because We Carry. Alle bijdrages zijn welkom”, lacht ze. “Hoe meer we daar kunnen doen, hoe beter.” Donaties kunnen overgemaakt worden naar NL53BUNQ2025233302.
“Of ik het nog een keer wil doen?”, lacht ze. “Ik hoor van alle vrijwilligers die er al geweest zijn dat zij zeker nog een keer terugwillen. Vooral omdat het gewoon nog niet klaar is daar. Dus de kans is zeker aanwezig.” In Nederland doet Bos ook vrijwilligerswerk. “Ik werk bij een hospice in Groningen en ben daarnaast vrijwilliger bij Challenge Day Nederland”, vertel ze. “Ik wil de wereld een stukje mooier maken. Zoals Ghandi zei: je moet zelf de verandering zijn die je wil zien in de wereld.”
