Volleybalster Dienke Miedema overweegt terugkeer naar ‘De Meeuwen’
Sport
Door drukte minder tijd om te reizen en te trainen
ZUIDHORN - Heel stiekem heeft ze er nog even van gedroomd. Op een onbewaakt moment. Volleyballen in het Nederlandse damesteam. De 25-jarige Dienke Miedema uit Zuidhorn heeft een jaar lang op het allerhoogste niveau gespeeld bij Lygurgus in Groningen, maar het werd haar jaar niet. Inmiddels speelt ze al vier jaar topdivisie bij Donitas met veel plezier. Toch overweegt ze een terugkeer naar het team waar het allemaal voor haar begon: volleybalvereniging ‘De Meeuwen’ in Zuidhorn. Ironisch genoeg ging het daar mis toen moeder Miedema - destijds speelster van De Meeuwen 1 in de tweede divisie - een stap terug moest doen omdat uitgerekend Dienke zich aandiende. Veel speelsters stopten om uiteenlopende redenen en het team van dames 1 degradeerde twee keer.
Ze zit er ontspannen bij. Aanstekelijke glimlach, sympathieke uitstraling en net terug van haar werk als fysiotherapeute. Dat is ook direct één van de belangrijkste redenen waarom ze twijfelt. Twijfelt om nog door te gaan bij Donitas. Haar werk slokt veel tijd op en bij de studentenvereniging in Groningen wordt er vier keer in de week getraind. Hiermee maakt ze meer veldtrainingsuren dan de gemiddelde speler bij FC Groningen. Met een brede glimlach: “En dat is best zwaar. Ik sla weleens een training over, want anders wordt het gewoon te druk met mijn werk en ben ik te veel weg. Mijn prioriteiten zijn de laatste jaren iets veranderd.” En dan met een twinkeling in de ogen: “Komende zomer ga ik ook nog trouwen dus ik heb het best druk. Afgelopen jaar twijfelde ik al en ik loop er nog altijd wel een beetje over na te denken.”
Naast voetbal en schaatsen is volleybal nog altijd een populaire sport. De nationale teams zijn van wereldtop. Tijdens het EK van vorig jaar stonden de dames in de finale die uiteindelijk werd verloren van Servië. Landelijk is het niveau achteruitgegaan. Dienke heeft wel een idee waardoor dat komt: “Veel goede speelsters vertrekken snel naar het buitenland. In Italië, Frankrijk of Duitsland kun je geld verdienen als je goed bent. In ons land niet. Voor Oranje is dat wel goed, maar voor het niveau in ons land niet. En omdat het niveau naar beneden is gegaan is ook de aandacht in de media afgenomen. Dat vind ik jammer. Ik zou graag zien dat er weer wat meer volleybal op de televisie komt.” En met een knipoog: “Misschien dan maar wat minder hockey”.
Tot Oranje heeft Dienke het niet geschopt, maar ze speelde wel een jaar op het hoogste niveau bij Lygurgus uit Groningen, al werd dat niet bepaald een succes. “Nee, dat was niet mijn jaar. Ik had veel last van blessures en heb dus weinig gespeeld. Je komt natuurlijk pas in aanmerking voor Oranje als je een vaste waarde bent op een heel hoog niveau en dat zat er niet in. Ik heb er wel veel geleerd maar ben uiteindelijk via Veracles bij Donitas terecht gekomen en wij spelen topdivisie.”
Ambities om nog een keer de absolute top te halen heeft Dienke - die bekend staat om haar grote sprongkracht - niet. “Daarvoor heb ik de intrinsieke motivatie ook niet meer. Waarschijnlijk kom ik daar ook letterlijk te kort voor. Ik ben één meter vijfenzeventig en dat is voor een volleybalster aan de korte kant. Dus nee. Ik doe het vooral nog voor het plezier. We hebben een hartstikke leuke groep. Het is echt een soort vriendenteam. Dat maakt de keuze om hier te stoppen of door te gaan ook best lastig. We zouden met elkaar op wintersport gaan, maar helaas werd ik een dag voor vertrek ziek. Dat was jammer.” Voorlopig speelt ze haar thuiswedstrijden nog in de ACLO Hal op het Zernikecomplex en mogen ‘De Meeuwen’ stiekem een beetje hopen.
ZUIDHORN - Heel stiekem heeft ze er nog even van gedroomd. Op een onbewaakt moment. Volleyballen in het Nederlandse damesteam. De 25-jarige Dienke Miedema uit Zuidhorn heeft een jaar lang op het allerhoogste niveau gespeeld bij Lygurgus in Groningen, maar het werd haar jaar niet. Inmiddels speelt ze al vier jaar topdivisie bij Donitas met veel plezier. Toch overweegt ze een terugkeer naar het team waar het allemaal voor haar begon: volleybalvereniging ‘De Meeuwen’ in Zuidhorn. Ironisch genoeg ging het daar mis toen moeder Miedema - destijds speelster van De Meeuwen 1 in de tweede divisie - een stap terug moest doen omdat uitgerekend Dienke zich aandiende. Veel speelsters stopten om uiteenlopende redenen en het team van dames 1 degradeerde twee keer.
Ze zit er ontspannen bij. Aanstekelijke glimlach, sympathieke uitstraling en net terug van haar werk als fysiotherapeute. Dat is ook direct één van de belangrijkste redenen waarom ze twijfelt. Twijfelt om nog door te gaan bij Donitas. Haar werk slokt veel tijd op en bij de studentenvereniging in Groningen wordt er vier keer in de week getraind. Hiermee maakt ze meer veldtrainingsuren dan de gemiddelde speler bij FC Groningen. Met een brede glimlach: “En dat is best zwaar. Ik sla weleens een training over, want anders wordt het gewoon te druk met mijn werk en ben ik te veel weg. Mijn prioriteiten zijn de laatste jaren iets veranderd.” En dan met een twinkeling in de ogen: “Komende zomer ga ik ook nog trouwen dus ik heb het best druk. Afgelopen jaar twijfelde ik al en ik loop er nog altijd wel een beetje over na te denken.”
Naast voetbal en schaatsen is volleybal nog altijd een populaire sport. De nationale teams zijn van wereldtop. Tijdens het EK van vorig jaar stonden de dames in de finale die uiteindelijk werd verloren van Servië. Landelijk is het niveau achteruitgegaan. Dienke heeft wel een idee waardoor dat komt: “Veel goede speelsters vertrekken snel naar het buitenland. In Italië, Frankrijk of Duitsland kun je geld verdienen als je goed bent. In ons land niet. Voor Oranje is dat wel goed, maar voor het niveau in ons land niet. En omdat het niveau naar beneden is gegaan is ook de aandacht in de media afgenomen. Dat vind ik jammer. Ik zou graag zien dat er weer wat meer volleybal op de televisie komt.” En met een knipoog: “Misschien dan maar wat minder hockey”.
Tot Oranje heeft Dienke het niet geschopt, maar ze speelde wel een jaar op het hoogste niveau bij Lygurgus uit Groningen, al werd dat niet bepaald een succes. “Nee, dat was niet mijn jaar. Ik had veel last van blessures en heb dus weinig gespeeld. Je komt natuurlijk pas in aanmerking voor Oranje als je een vaste waarde bent op een heel hoog niveau en dat zat er niet in. Ik heb er wel veel geleerd maar ben uiteindelijk via Veracles bij Donitas terecht gekomen en wij spelen topdivisie.”
Ambities om nog een keer de absolute top te halen heeft Dienke - die bekend staat om haar grote sprongkracht - niet. “Daarvoor heb ik de intrinsieke motivatie ook niet meer. Waarschijnlijk kom ik daar ook letterlijk te kort voor. Ik ben één meter vijfenzeventig en dat is voor een volleybalster aan de korte kant. Dus nee. Ik doe het vooral nog voor het plezier. We hebben een hartstikke leuke groep. Het is echt een soort vriendenteam. Dat maakt de keuze om hier te stoppen of door te gaan ook best lastig. We zouden met elkaar op wintersport gaan, maar helaas werd ik een dag voor vertrek ziek. Dat was jammer.” Voorlopig speelt ze haar thuiswedstrijden nog in de ACLO Hal op het Zernikecomplex en mogen ‘De Meeuwen’ stiekem een beetje hopen.