week 22

maria's mooie mensen

Het was genieten geblazen, afgelopen zaterdag. Ik zat eerste rang in het BaronTheater, en dat is toch al geen straf, voor de audities voor de promotiefilm van de gemeente Grootegast. Een plan voor deze auditiedag ontstond uit pure enthousiasme. ‘We hadden een gek idee’, vertelde Joost Tanasale van de gemeente mij toen we aan de telefoon een praatje maakten, ‘dat we wel een auditiedag kunnen organiseren voor de film. Maar dat doen we niet, hoor.’ Ik zag het al helemaal voor me en vond het juist een super idee. Een kop koffie verder waren we eruit en toen ook het BaronTheater mee ging in de plannen, werd de knoop gehakt. Het aantal opgaves bleef wat achter bij onze verwachtingen, dus met wat twijfels begonnen we zaterdag aan deze auditiedag. Maar het werd genieten, van begin tot eind. De auditanten werden ontvangen door de ‘wervelwindjes’ van Kapsalon Kreatief. Lachen, gezellig kletsen, nog een kopje koffie en in de tussentijd vakkundig het haar en de make-up verzorgen. Petje af voor deze dames. De auditanten waren stuk voor stuk dolblij met het resultaat. “Dat ze ons zo leuk kunnen veranderen in zo’n korte tijd”, kletsten de dames van het Cecilia Quintet tegen elkaar. “Ik heb vanavond een feestje en ik zie er zo super uit nu, dat ik echt niet meer in de tuin ga werken straks”, voegde één van de dames er nog aan toe. Ik zag deze dag mooie mensen in alle vormen en maten voorbij komen. Van jong tot oud nam plaats op de kruk en juist de verscheidenheid aan mensen, maakte de dag zo leuk. Het begon al met tienjarige Femke, die ietwat overrompeld door alle aandacht, wel een prachtige knipoog liet zien. Ze schonk ons er een verlegen lachje achteraan. Genoten heb ik ook van Wimmie, die haar Friese roots niet wilde verloochenen. “Toen ik naar Groningen verhuisde had ik het gevoel naar Canada te emigreren, maar ach, het halve dorp is Fries”, vertelde ze enthousiast. Ook later kon ze het niet laten te memoreren aan de provincie waar haar wortels liggen. “We hebben in de gemeente Grootegast een prachtig landschap waarin je nog ergens de Friese oorsprong terug ziet.” Lia ging volgens eigen zeggen “op goed geluk op de kruk zitten”. “Ik kwam eigenlijk voor de foto van Koos en wist niet wat dit verder in zou houden”, vertrouwde ze de camera toe. Haar favoriete kleur: “het geel van de paardenbloemen.” Hielke Westra begon zijn auditie met een lach. ‘Hoe bevalt het leven’, schotelde regisseur Gert Jaap hem voor, waarop hij adrem terugkaatste: “in het algemeen of in de gemeente Grootegast?” Zijn dochter Henrike kreeg die ontwapenende lach niet van haar gezicht. ‘Wat haat je aan Grootegast?’ probeerde Gert Jaap haar uit de tent te lokken. “Ik vind het leuk hier”, bleef ze volhouden en Gert Jaap kon niet anders antwoorden dan ‘ik geloof je’. Nog maar negenjarige Marlynn heeft volgens haar moeder de ambitie om beroemd te worden. “Ze wil wel in Goede Tijden Slechte Tijden spelen”, vertrouwde moeders ons toe. Haar looks heeft ze in elk geval mee. Haar vriendinnetje Lisanne was lekker eerlijk. “Ik vind het Blote Voetenpad heel erg leuk, omdat ik daar lekker mijn ding kan doen. Lekker spelen en lekker klieren met de voeten in de modder”, giechelde ze. Janneke Bos zette de eerlijke lijn voort. “Het karakter van de Grootegaster? Negatief. Ze vinden niet zomaar alles oké. Maar als je ze beter leert kennen, zie je wel dat er heel veel positiviteit in zit, hoor”, verzachtte ze het wat. Een glansrol deze dag was er weggelegd voor iemand die niet één keer in beeld kwam. Regisseur Gert Jaap wist van achter de camera de auditanten stuk voor stuk op hun gemak te stellen. Opmerkingen als ‘Ah, je maakt al contact met de camera’, en ‘dat is de martelstoel’, braken direct het ijs. Aan hem nu de moeilijke keus tussen vijftien kanjers. Ik hoop dat hij voor iedereen een rolletje is weggelegd.

UIT DE KRANT