week 50

Nieuws

De snor raakt helemaal in. Hij blijft bij veel mannen gewoon staan, ook nu de Movembersnorrenactie, waarbij in de maand november aandacht werd gevraagd voor specifieke gezondheidsproblemen bij mannen, voorbij is. Maar er komen ook steeds meer snordragende mannen bíj. In steden als New York en London heeft bijna élke man die zich Man met hoofdletter M vindt, al eentje. Nederland is wat trager, de testosteron verhogender kalekoppentrend viert hier nog hoogtij. Maar daar komt nu de snor bij.

In landen als Turkije is De Snor al eeuwenlang een Onmisbaar Attribuut dat niet alleen voor Mannelijke Uitstraling staat maar vooral voor de latent aanwezig geachte Grote Potentie. Dames dáár maar kennelijk ook hier begeren snordragende mannen daardoor zeer. Dan kan de Nederlandse man toch niet achterblijven? Het Nederlands elftal was in zijn Kampioensjaar 1988 al een trendsetter avant la lettre. Bijna het hele team liep toen met een snor. Vooral de Gullitsnor was populair bij zowel het mannelijke als vrouwelijke deel van het meejubelende klootjesvolk. Gullit – ook nu nog steeds een naam op het terrein van Grote Potentie – was toen op snorrengebied de koploper.

Er zijn vele snorsoorten, heb ik – me in de materie grondig verdiept hebbend – geleerd. Zoals het ragfijne, kleine en stijlvolle Italiaanse snorretje. De Charlie Chaplin snor is het stevige kleine plukje haar recht onder de neus en werd zelfs door Hitler geïmiteerd. De Magnum is de Grote Snor. En de snor die onder de naam Trucker opgeld doet, schijnt een (nog grotere?) drang naar seks uit te stralen. Dan heb je nog de Dali-snor. Die staat in twee dunne streepjes omhoog gekruld, je hebt er wat meer lef en een hoop wax voor nodig. De naar de warrige schrijver Kader Abdollah genoemde Abdolah-snor is een grotere versie van de Magnum en schijnt vooral een statussymbool te zijn. Stijlvol wordt de Wisp-snor genoemd. Hij doet snorrenkenners terugdenken aan de roaring twenties, aan mannen in smoking en vrouwen in gala. En dan schijnt er voor de echte liefhebber ook nog de Ron Jeremy oftewel pornosnor te zijn.

Zélf doe ik niet aan de snorrenmode mee. In druisterige jaren heb ik me er aan proberen te wagen. Hij was vlassig en grijs. Geen gezicht dus. Ik zag er – aldus mijn kritische vrouw – uit als een zwerver. Dat zegt ze ook nu wel eens, terwijl ik toch geen snor draag.

Henk Hendriks

UIT DE KRANT

Lees ook