week 9

Tegen de tijd dat u deze column leest, zit ik waarschijnlijk langzaam aan wanhopig kijkend tussen de steeds hoger wordende stapels ingevulde stemflyers. U raadt het al; deze week is dé ontknoping van ‘Het beste bedrijf van de Streek’. Aan mij en mijn collega’s de lastige taak vijf finalisten aan te wijzen. Op woensdag zal ik in de auto stappen met aan mijn zijde drie burgemeestersvrouwen die de uiteindelijke winnaar aanwijzen. Maar zover is het nog niet. Er moeten nu eerst knopen gehakt worden en dat is niet zomaar iets. Want laten we eerlijk zijn, wie verdient die titel eigenlijk niet? Ik zou hem zo aan alle deelnemers in Niekerk durven toevertrouwen. Aan De Vos Schoenen die toen ik er binnenstapte nog helemaal geen ingevulde flyers hadden liggen. Niet omdat er niemand is die hun de titel gunt, maar juist omdat ze hun klanten eigenlijk niet lastig willen vallen. Klantvriendelijkheid, zeker een eigenschap van ‘Het beste bedrijf van de Streek’. Slager Nanning van Wijk, even verderop in de straat, stelt zich iets minder bescheiden op. “Wij zijn natuurlijk ook gewoon hele leuke mensen”, zegt de slager met een stralende lach, terwijl hij zijn klanten allemaal een stembiljet toeschuift. Populariteit is natuurlijk ook een vereist voor ‘Het beste bedrijf van de Streek’. Het is leuk om te zien hoe iedereen fanatiek voor de titel gaat. Vorig jaar al, gooide Wilco de Vries van de Marskramer in Grootegast, alles in de strijd en even was ik bang dat hij, nadat niet hij maar zijn overbuurvrouw Zwaantje er met de titel vandoor ging, dit jaar niet meer mee zou doen. Maar gelukkig, hij is weer van de partij en heeft niks aan fanatisme ingeboet. Zo formuleerde Wilco de vijf kernwoorden die zijn bedrijf typeren precies zo, dat de eerste letters weer zijn naam Wilco vormden. Ach ja, ‘Het beste bedrijf van de Streek’ moet natuurlijk ook over een grote portie enthousiasme beschikken. Overigens worden de acties onderling stiekem in de gaten gehouden. “Ik hoorde dat een ander bedrijf”, aldus Gerrie van DIO de Gaper in Grijpskerk, “een tafel heeft ingericht.” Wilco heeft inderdaad een ‘sta-stem-tafel’ in de winkel staan. “Maar zo gek doen wij hier niet, hoor”, vervolgde Gerrie, terwijl er voor zijn balie een doos beplakt met flyers speciaal voor de stemmen pronkt. Ook creativiteit echter, lijkt me een vereiste voor ‘Het beste bedrijf van de Streek’. Verderop in de straat dingt ook snackbar Honky Tonk mee naar de titel. Erwin Hummel, die dit jaar zijn bedrijf Hummel AGF nog niet wil laten beoordelen, omdat hij gaat verhuizen, haalt net twee overheerlijke balletjes gehakt en als ik binnenstap om de flyers mee te nemen, wil ook hij best wel even op zijn buurman stemmen. Bert neemt de stemmen met een grote lach in ontvangst en vist twee extra grote gehaktballen uit de pan. Hij doet ook nog even zijn geheime wapen uit de doeken. “Ze krijgen allemaal een pen van de zaak, om het stembiljet mee in te vullen, welke ze mogen houden. Maar kijk, het mooie is, daar staat ook nog eens reclame op.” Ook dat is ‘het beste bedrijf van de Streek’, slim en ondernemend zijn. “En als ik dit dan niet win”, gaat hij verder, “dan doe ik nog altijd mee voor een andere titel, hè.” De vraagtekens verschijnen boven mijn hoofd. “Jullie hebben mij ook op foto gezet, ja, dus ik doe ook nog mee voor de knapste man van de Streek!”