Wegens bezuinigingen dreigt beademingsafdeling te moeten sluiten
‘Deze afdeling blijft gewoon open, klaar!’
ZUIDHORN – Het zijn slechts zestien mensen die er behandeld worden, maar toch dreigen deze mensen tussen wal en schip te geraken wanneer er vanuit Den Haag geen oplossing wordt bedacht voor hun probleem. Het Centrum voor Chronische Beademing van het Zonnehuis in Zuidhorn, in de volksmond ook wel beademingsafdeling genoemd, wordt met sluiten bedreigd dankzij geplande bezuinigingen vanuit het Rijk. ‘De zestien mensen die wij behandelen zouden bij sluiting naar een Intensive Care moeten, en dat willen we koste wat kost voorkomen’, zegt Minke Bottema, Hoofd Zorg van het Centrum voor Chronische Behandeling in Zonnehuis Oostergast. ‘Bovendien zijn er zestig banen mee gemoeid’.
De beademingsafdeling bestaat al sinds 1983 in Zuidhorn. Voor die tijd waren patiënten die beademd moesten worden aangewezen op een Intensive Care. ‘Dat waren inhumane tijden. De patiënten lagen daar op hun bed met slechts een gordijntje tussen hun bed en het bed van hun buurman. Wie wel eens op een Intensive Care gelegen heeft weet dat het er hectisch aan toe gaat. Het zijn allemaal toeters en bellen, omdat deze afdeling erop gebrand is levens te redden. Vaak sliepen de patiënten er maar een paar uur per nacht, omdat er altijd drukte was’, vertelt Bottema. Vanuit het UMCG kreeg het Zonnehuis in 1983 het verzoek om de beademingsafdeling op te zetten, een verzoek waar aan voldaan werd en die inmiddels al meer dan dertig jaar goed dienst doet. ‘Tijden en technieken zijn veranderd. Doordat er technisch veel meer mogelijk is, zijn er ook steeds meer mensen die gewoon thuis kunnen blijven wonen. De mensen die nu nog in ons centrum wonen, die zijn dat ook echt nodig’, aldus Bottema. ‘In ons centrum geven we de mensen rust, laten we ze eerst fysiek opknappen. Het voelt voor hen ook echt als een thuis, waar familie kan blijven slapen en waar men wonen kan. Ze ervaren hier kwaliteit van leven’.
Door een verandering in de zorgwetten, de Wet Langdurige Zorg, dreigt de beademingsafdeling van Zuidhorn echter gesloten te worden. Tot 1 januari 2016 is de afdeling nog zeker van haar bestaan, maar voor de periode daarna is er onzekerheid. Er is een bedrag van 750.000 tot 1 miljoen euro nodig om de afdeling open te kunnen houden. ‘Een derde van ons budget wordt wegbezuinigd’, vertelt Bottema. ‘Terwijl dat eigenlijk helemaal een bezuiniging is. Wanneer deze mensen naar een Intensive Care moeten, kost dat vier tot vijf keer zoveel. Dus we spreken helemaal niet van een bezuiniging’.
In februari van dit jaar, in de verkiezingstijd voor de gemeenteraadsverkiezingen, bracht de ChristenUnie samen met Arie Slob een bezoek aan de beademingsafdeling van het Zonnehuis. Hans Schipper, raadslid voor de CU in de gemeenteraad, raakte diep onder de indruk van de verhalen van de mensen die op de beademingsafdeling verblijven en het werk van de professionals én de familie van de bewoners. ‘Het bezoek heeft veel indruk op mij gemaakt.
Ook Arie Slob was zeer onder de indruk. Tijdens ons bezoek in februari werd ons al duidelijk gemaakt dat er zorg was over de toekomst, of de afdeling wel open kan blijven. Slob heeft toen direct gezegd: ‘Als de plannen doorgaan en deze afdeling moet sluiten, trek dan aan de bel’. Dat hebben we nu gedaan’, vertelt Schipper. ‘Vorige week zijn er door de ChristenUnie vragen gesteld in de Tweede Kamer over de beademingsafdeling. Als deze mensen naar een IC zouden moeten, gaan we dertig jaar terug de tijd in, terwijl er toen juist werd gezegd dat deze mensen beter verdienden. Het is te gek voor woorden om dertig jaar terug te gaan in de tijd. De Wet Langdurige Zorg is al aangenomen in de Tweede Kamer, en wordt deze week besproken in de Eerste Kamer. Met die wetgeving is op zich niets mis, maar dit stukje zorg past niet binnen die wet’, aldus Schipper.
‘De ChristenUnie heeft gevraagd om in gesprek te gaan over een structurele, duurzame oplossing. Het mag dan nog een tijdje duren voordat het 2016 is, maar we moeten nu wel aan de bel trekken. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat er wel een oplossing komt. Ik kan niet geloven dat ze deze afdeling niet willen laten bestaan. Dit blijft gewoon open, klaar!’