‘Wel de voetjes binnenboord houden graag’
Spelweken Zuidhorn en Grijpskerk in teken van water
ZUIDHORN/GRIJPSKERK – Een paar weken met je ouders op vakantie én de spelweek. Dat staat voor veel kinderen vast als de zomervakantie gaat beginnen. Steevast vormt de spelweek de afsluiting van de zomervakantie. Het is ook meteen een soort van voorbereiding op het weer naar school gaan. Kinderen krijgen door deel te nemen aan de spelweek weer wat ritme, moeten weer iets eerder naar bed en leren alvast weer wat wennen aan de factor tijd. Want na zes weken luieren, spelen, vakantie vieren en kortere nachten zal het straks niet meevallen dat alles weer ‘normaal’ is. Dat de wekker weer elke dag om half acht gaat. De Streekkrant nam woensdagmorgen een kijkje bij de spelweken in Zuidhorn en Grijpskerk. Beide spelweken stonden die dag geheel en al in het teken van water.
Zuidhorn, 10.00 uur. Bert Bult komt aangelopen. Bult is net vanuit Hoogezand richting Zuidhorn verhuisd en dus nieuw in het dorp. Juist als hij een kop koffie wil nemen ziet hij dat het drukker en drukker in de straat wordt. Dat er allerlei mensen langs het kanaal staan. Dat er bootjes aan komen varen en dat er lawaai is. Wat is dat toch? En dus loopt Bult maar eens naar buiten. ‘Weten jullie wat er aan de hand is?’ vraagt hij voorbijgangers, die hem vervolgens aankijken alsof hij van een andere planeet komt. Want kom op zeg, iedereen weet toch dat het spelweek in Zuidhorn is en iedereen weet ondertussen ook dat de woensdag in het teken staan van bootje varen en zwemmen. En dat is vandaag dus niet anders. De deelnemende kinderen gaan vandaag met de boot naar Oldehove om vervolgens een frisse duik te nemen in zwembad Electra. Dat doen de kinderen voor het derde jaar op rij. Ver van de kinderen staat Janneke. Ze is voor het tweede jaar vrijwilliger. Haar stem is schor, haar humeur prima. ‘Er doen dit jaar 130 kinderen mee. Vorig jaar waren dat er nog twintig meer. Dat komt omdat we een klein tekort aan vrijwilligers hebben. Meer dan 130 was niet verantwoord’, zegt ze. Vandaag worden de kinderen in twee groepen gesplitst. De ene groep gaat met de boot naar Oldehove, de andere per luxe touringcar. De terugreis verloopt in omgekeerde volgorde. Zo maakt uiteindelijk iedereen een tochtje met een boot(je). ‘Ik kan me vorig jaar nog goed herinneren’, zegt grote regelneef Bart Brandts Buys. ‘ Toen stonden we hier op precies dezelfde plek en waren we allemaal net zo vrolijk als nu. Tot die enorme stortbui kwam. Verschrikkelijk. Ik hoop dat het vandaag droog blijft.’ Bovendien heeft de organisatie lering getrokken uit de avonturen van 2014 en krijgt iedere begeleider een dekzeil mee. Mocht zich weer een stortbui aandienen. En behalve een dekzeil krijgen de kinderen pakjes drinken en ‘wat te knagen’ (Brandts Buys) mee in de boot. ‘En verder is het vooral een kwestie van vooral heel erg goed luisteren naar de kapitein én van de voetjes binnenboord houden’, zegt Bart, wiens stem na een paar dagen spelweek ook wat meer schor begint te klinken. De kids zijn amper nog te houden maar moeten eerst nog zingen. Zingen? Ja, want één van de deelnemende kinderen blijkt vandaag jarig. Net als Wim, die straks met zijn prachtige sloep een aantal kinderen naar Oldehove zal brengen. Na het zingen rennen, wandelen en springen de kinderen alle kanten op. De helft in de bus, de andere helft met reddingsvestje aan in prachtige bootjes die luisteren naar namen als ‘Mazzel’ en ‘Beauty’. Jarige Wim mikt z’n shagje in het kanaal en vaart weg. Net als de andere bootjes. En Bert Bult? Die heeft geleerd wat de spelweek is. Die weet voortaan dat er woensdag gevaren en gezwommen wordt. En zo raakt hij meer en meer ingeburgerd in zijn nieuwe woonplaats Zuidhorn. Met dank aan de spelweek.
Ook In Grijpskerk is het vaste prik. Ook daar sluiten de kinderen hun lange vakantie af met de spelweek en ook in die plaats zorgt de organisatie elk jaar weer voor een gevarieerde week met uiteraard een bezoekje aan het zwembad. Over dat zwembad: er zal in heel Nederland niet één zwembad zijn dat zo karakteristiek ligt als De Griffioen. Midden in een woonwijk. Sterker nog: het bad light letterlijk in de achtertuin van een groot aantal inwoners van Grijpskerk. Het is als een oud Engels voetbalstadion, of die van GA Eagles in Deventer. Midden tussen de mensen. Nieuwerwets zijn de zonnepanelen overigens. Prima natuurlijk, maar het past niet echt. Nog even over De Griffioen: in tegenstelling tot veel andere buitenbaden heeft dit zwembad ontzettend veel te bieden. De glijbaan bijvoorbeeld, heel bijzonder. De duikplank, waar zie je het nog? De permanente trampoline/springkussen, ook zoiets en voor de allerkleinsten is er een ondiep badje en het kleine speeltuintje. Kortom: een entreekaartje voor De Griffioen is het geld meer dan waard. De kinderen – zo’n honderd- die woensdagmorgen gebruik maken van de faciliteiten – inclusief tafeltennistafel binnen- doen dat dus in het kader van de spelweek. En dus is er nóg meer te doen dan gebruikelijk. Zo is er een zeepbaan. En dus zijn de buik- en knieschuivers niet van de lucht. Er is in dit verband overigens wel heel erg veel zeep gebruikt. Een klein mannetje is één en al zeep, slechts zijn ogen verraden de gestalte van een klein ventje. De begeleiding houdt ondertussen de baan nat, zoals anderen elders op het terrein doen aan touwtjespringen en zaklopen. En weer wordt zo het bewijs geleverd: ook de jeugd van nu vindt dat gewoon leuk. Dat ouderwetse. Dat kneuterige. En dus zou eigenlijk elke vader en moeder weer een sjoelbak aan moeten schaffen Of tijd vrij moeten maken voor een potje ‘Mens erger je niet’. Ondertussen komen ook de ouders een kijkje nemen. Zij krijgen koffie, voor de kinderen staat ranja klaar. Een aantal moeders waarschuwt de fotograaf. Zij willen niet op de foto. Want, zo zeggen ze, het gaat deze week om de kinderen. En daarmee slaan ze de spijker op de kop. Spelweken mogen nooit verloren gaan. Moeten altijd blijven. En daarom ook is het feit dat Zuidhorn minder kinderen toe kan laten vanwege een gebrek aan vrijwilligers een buitengewoon zorgelijke ontwikkeling.
