Westergeest

Datum: 31 december

Tijd: 14.00 uur

Als (On)genode gast kom je nog eens ergens. Op oudejaarsdag is het inmiddels traditie dat ik carbidschietploegen opzoek in de regio. En daarvoor hoef je nooit ver te zoeken. In bijna ieder dorp worden de melkbussen van zolder gehaald en worden voor dag en dauw de eerste schoten gelost. Ik ben in Hantum op het erf van boer … Hier is een groepje van een man of tien bezig met carbidschieten. Ze hebben er flink aardigheid in, vertelt één van de moeders van de jongens. ‘Al vanaf jongs af aan zijn mijn jongens bezig met schieten. Zelfs toen ze heel klein waren, bedachten ze zelf constructies met blikjes. Als het maar knalt, dan zijn ze blij!’ De jongens zelf hebben zo’n tien bussen op een rij opgesteld. Ook een paar grotere melkbussen, in elkaar gelast tot een compleet kanon, staan in de rij. ‘Mevrouw, weet u zeker dat u geen oorkleppen op wilt?’ vraagt één van de jongens aan mij voordat ze hun schoten lossen. Ik antwoord ontkennend, maar even later bedenk ik me dat dat misschien toch niet zo’n slecht idee was geweest. Er wordt geknald, en hard ook. Met name de kanonnen produceren flink wat decibellen. ‘Het is hier altijd gezellig, met een klein, gemoedelijk groepje vrienden. Op andere plaatsen is het veel massaler. In Westergeest hebben ze vaak tientallen bussen op een rij.’ Ik blijf nog een tijdje hangen bij de jongens en meiden in Hantum, maar stap dan in de auto naar Westergeest. Hoe gezellig het ook is, een beetje extra actie kan geen kwaad. In Westergeest aangekomen blijkt dat er inderdaad een hoop melkbussen staan opgesteld. Vijfenzeventig in totaal. ‘Vroeger had men hier nog veel meer melkbussen, maar een paar jaar geleden zijn de groepen opgesplitst, en sindsdien werd het allemaal wat minder. Sinds dit jaar hebben we de groepen weer samengevoegd, en nu trekt het wel weer wat aan. We hopen volgend jaar hier weer te staan, maar dan met maar liefst honderdvijftig carbidbussen,’ vertelt Herre Hoekstra, één van de jonge carbidschieters. ‘Het is hier één groot spektakel, mensen uit de hele omgeving komen hier om te kijken hoe het er dit jaar aan toe gaat.’ In Westergeest hebben ze de zaakjes goed voor elkaar. Vijfenzeventig melkbussen, een nog groter aantal voetballen en een vangnet die de ballen moet opvangen zodra deze ballen over de sloot heen zijn geschoten. Niet iedere bal haalt echter de overkant van de sloot, waardoor de jongens na elke ronde schieten de sloot in springen om daar de ballen weer uit te halen. Ook niet iedere bal raakt het net, waardoor de jongens met een kruiwagen het weiland in moeten om de ballen achter het net vandaan te halen. De carbidploeg trekt veel bekijks. Vanaf de brug kijken veel mensen toe. Ook zijn er veel mensen die dichterbij een kijkje komen nemen. Hier en daar krijgen de jongens en een enkel meisje een compliment toegeworpen. ‘Goed foar inoar, jongens!’ en ‘Wat hebben jullie hier veel bussen staan!’ Tussen het bier drinken door wordt er ook gezorgd voor flink wat spektakel. De bussen worden razendsnel opnieuw geladen, en degene die de bussen ontsteekt loopt in rap tempo langs de vijfenzeventig bussen. Een ronde is daarom ook binnen twee minuten al weer voorbij. Het hele proces gaat als een geoliede machine. Schieten, ballen halen, water in de bussen, carbid toevoegen en laden, om vervolgens het hele proces steeds maar weer te herhalen. Totdat de aardigheid er van af is. Ik vertrek richting huis, eens even kijken of ik daar zelf nog een paar schoten kan lossen.