Zahra doneert haar aan Stichting Haarwensen
“Dag staart”
OPENDE/TWIJZEL - Gespannen gezichten in Kapsalon Kreatief te Opende. Een gedenkwaardig moment staat op het punt plaats te vinden. Jarenlang spaarde Zahra Verbunt voor lang haar en nu het tot zeker op haar kont hangt, gaat de schaar erin. Niet alleen om plaats te maken voor een pittig koppie, maar vooral met een duidelijk doel: het haar is voor Stichting Haarwensen. Discipline en gedrevenheid, doorzettingsvermogen en een groot hart hielpen haar om haar doel te bereiken. Nu rest nog één moment: de schaar erin.
Moeder Emmy en zus Thirza zijn meegekomen voor morele steun, maar lijken die zelf meer nodig te hebben dan Zahra. Vastberaden neemt ze plaats in de stoel. “Ik heb het er al een paar jaar over om mijn haar aan de Stichting Haarwensen te doneren. Die maken er pruiken voor kinderen die door ziekte kaal zijn geworden. Ik vind het zielig dat zij geen haar hebben, terwijl ik zoveel heb. Zij verdienen het om een mooie pruik te hebben.”
Jeannette Gjaltema hoort het met een grote lach aan. Als kapster ziet ze wel vaker dat er haar aan Haarwensen wordt gedoneerd. “Het is zonde om zo’n lang stuk weg te gooien. Je kunt er nog echt wat moois van maken. Laatst hadden we hier een jongen met een lange staart, waar we helemaal de tondeuse over hebben gehaald. Ook dat haar is opgestuurd.” Maar goed, het is tijd de daad bij het woord te voegen. “Het moment van de waarheid”, lacht Jeannette. “Houdt moeders het nog droog?”
Moeders kijkt met grote ogen toe. “Ze heeft het er al jaren over. Volgens mij heeft Zahra ooit op het Jeugdjournaal iets gehoord over Haarwensen en toen had ze direct zoiets van: ‘dat ga ik ook doen’. Dat zal wel, dachten mijn man en ik toen nog. Maar nu is het zover; het moest altijd gebeuren in de zomervakantie voor ze naar het voortgezet onderwijs zou gaan en dit is de laatste week.” Eén keer waren er twijfels. “Ze had de film ‘Achtste groepers huilen niet gezien en daarin reageerde het kindje zich juist af op de pruik. En toen had Zahra zoiets van: ik doe het om iemand blij te maken.” Zus Thirza ziet inmiddels de voordelen voor haar zus. “Wassen en afdrogen gaat vast veel sneller”, lacht ze. Zelf beschikt ze ook over mooie lange lokken, maar die eraf knippen ziet zij niet zitten. De jongste telg van de familie, nu niet aanwezig, knipte onlangs ook een flink stuk van haar lange haar af. “Maar dat hebben we niet gedoneerd. Zahra heeft zolang hiervoor gespaard, dit moet haar moment zijn.”
“Dag staart”, zegt ze zelf inmiddels terwijl Janet de lange vlecht afknipt. Direct vallen de lokken niet meer tot haar kont, maar losjes om het gezicht heen, net boven de schouders. Nu al nog voordat Jeannette het in model heeft geknipt, staat het de twaalfjarige erg goed. Ze zal op haar nieuwe school verschijnen met een pittig kapsel. Nog een paar dagen en dan zal ze beginnen aan havo/atheneum op het Drachtster Lyceum. Achttien kilometer fietsen vanaf Twijzel, maar ze weet waar ze het voor doet. “Ik heb zelf coeliakie en mag geen gluten eten. Hierdoor kan ik nooit uit eten. Ik wil daarom zelf een restaurant beginnen later, waar iedereen die anders niet uit eten kan, tóch wel kan eten. Als ik dan op meerdere plekken in Nederland open, kunnen ze altijd wel ergens terecht”, zegt ze ambitieus. En ook hier spreekt weer het grote hart van Zahra. Volgens moeders echt kenmerkend voor haar dochter. “Ze is altijd bezig met iets voor anderen te betekenen. Dat zich echt in haar.” Ze ziet haar dochter langzaam transformeren. “Wat ik had gedacht, is ook gebeurd: ze lijkt meteen een stuk ouder. Het is een heel ander kind. Gelukkig heb ik nog een kleintje. En kijk nou, dat haar ligt daar zo zielig.” Zahra pakt het met een lach op. Ondertussen schudt ze eens lekker haar haar om het hoofd. “Het voelt zo lekker licht.” De vlecht gaat op de post; een ander zal binnenkort net zo blij zijn als Zahra die stralend de kapsalon verlaat. Jeannette kijkt haar lachend na. “Dit is toch heerlijk.”
