Zomertrip: Kornhorn
jubileum de streekkrant
Plaats: Kornhorn
Gids: Henk Wierenga
KORNHORN - Omdat de komkommers inmiddels volop in de schappen liggen, de temperatuur stijgt naar ongekende hoogte én voor veel mensen de vakantie (bijna) begint, gaat de Streekkrant op pad om de leukste trekpleisters in de regio in beeld te brengen. Meer en minder bekende prachtplekjes die de echte toerist en liefhebber gezien móet hebben. Waar moeten we zijn, willen we verzekerd zijn een geslaagd uitje?, willen we weten. Deze week zijn we aanbeland in Kornhorn. Heel even dachten we voor alleen het Curringherveld, maar daar dacht onze gids Henk Wierenga heel anders over.
De afweging was nog best lastig: Opende of Kornhorn. Het Blote Voetenpad of toch het Curringherveld. Boswachter Nico Boele van Staatsbosbeheer hakt uiteindelijk de knoop door. Wat de doorslag heeft gegeven? De gids. “Henk Wierenga kan mooi over het natuurgebied in Kornhorn vertellen”, geeft de boswachter ons mee. Dus bellen we Wierenga, die al snel een bekende blijkt te zijn. Althans, hij voor ons. Eerder zagen we hem al schitteren met de andere vertellers van het vertellerscollectief Kom op Verhoal in het BaronTheater van Opende. Henk had een rol in het verhaal rondom IJe Wijkstra en dat is mooi. Nu weten we zeker dat het met het verhaal wel goed gaat komen. Nog mooier is dat het huis van de gids grenst aan het Curringherveld, dus een hele lange wandeling wordt ons bespaart, denken we vooraf. “Het land waar het Curringherveld op gerealiseerd is, is van Staatsbosbeheer”, vertelt onze gids al wandelend naar de ingang van het natuurgebied. “Staatsbosbeheer heeft het gekocht van Wieb Wierenga die bij de verkoop als voorwaarde stelde dat het dorp profijt zou hebben van de grond.” Dat blijkt te zijn gebeurd. Sterker nog, niet alleen het dorp Kornhorn profiteert van het prachtige gebied, ook de rest van Nederland is welkom op het Curringherveld voor een mooie wandeling. “En dan te bedenken dat dit vroeger allemaal grasland was”, aldus Henk. “Als je ziet wat hier de afgelopen jaren allemaal is gerealiseerd. Prachtig toch?” Henk leidt ons langs de ruim honderd jaar oude waal in het gebied en laat ons het vleermuisonderkomen zien. “6,5 hectare met petgaten, heideland en grasland”, wijst hij al lopend aan. “Alles is aanwezig. Al is het wel jammer van die mooie vertelstoel op de speciale vertelplaats.” We kijken naar een uitgebrande stoel waar ooit vertellers hun verhalen op vertelden. Tenminste, dat nemen we aan. Helaas blijft ook een mooi gebied als het Curringherveld niet verschoont van domme acties. Iemand heeft –ongetwijfeld per ongeluk- de vertelstoel aangezien voor brandstapel en er een vuurtje in gestookt. Zonde. Meer kunnen we er niet van maken. Henk brengt ons via ouderwetse roggetypen en meer heide, langs een historische molensteen richting de Leidijk. “Het Curringherveld is mooi”, bevestigt hij nog maar eens, “maar Kornhorn heeft veel meer. Hier ligt een echt cultuurlandschap.” Dus lopen van achter uit het Curringherveld, over de Leidijk in de richting van Opende. Langs slootjes die al honderden jaren het landschap in Kornhorn opsieren. Ook in het landschap naast het aangelegde natuurgebied van Staatsbodbeheer zijn een heleboel mooie dingen te zien. “Zoals een pingoruïne”, wijst Henk richting het ‘gat vol water’ in de grond. “Deze pingoruïne is een overblijfsel uit de ijstijd en vormde in onze jeugd een prima zwembad. Al moet ik daar wel bij vertellen dat we er altijd smerig uitkwamen. Je begrijpt, moeders was er niet altijd blij mee.” Aan het einde van de tour komen we net buiten Kornhorn de Provincialeweg weer oplopen. We hebben een wandeling van minstens 5 kilometer achter de rug en zijn veel meer te weten gekomen over Kornhorn. En dan niet eens alleen over het bekende Curringherveld dat voor veel mensen geen geheimen meer herbergt, maar ook over het cultuurlandschap dat voor veel mensen minder bekend is. “Jammer genoeg”, besluit Henk Wierenga. “Want het cultuurlandschap van Kornhorn is zeker net zo mooi.”
[gallery ids=”eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTM3LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMzciLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTMzLWUxNTAzNTU3NDAyNjA1LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMzMiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTI4LWUxNTAzNTU3NDIxMTE4LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMjgiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==”]
KORNHORN - Omdat de komkommers inmiddels volop in de schappen liggen, de temperatuur stijgt naar ongekende hoogte én voor veel mensen de vakantie (bijna) begint, gaat de Streekkrant op pad om de leukste trekpleisters in de regio in beeld te brengen. Meer en minder bekende prachtplekjes die de echte toerist en liefhebber gezien móet hebben. Waar moeten we zijn, willen we verzekerd zijn een geslaagd uitje?, willen we weten. Deze week zijn we aanbeland in Kornhorn. Heel even dachten we voor alleen het Curringherveld, maar daar dacht onze gids Henk Wierenga heel anders over.
De afweging was nog best lastig: Opende of Kornhorn. Het Blote Voetenpad of toch het Curringherveld. Boswachter Nico Boele van Staatsbosbeheer hakt uiteindelijk de knoop door. Wat de doorslag heeft gegeven? De gids. “Henk Wierenga kan mooi over het natuurgebied in Kornhorn vertellen”, geeft de boswachter ons mee. Dus bellen we Wierenga, die al snel een bekende blijkt te zijn. Althans, hij voor ons. Eerder zagen we hem al schitteren met de andere vertellers van het vertellerscollectief Kom op Verhoal in het BaronTheater van Opende. Henk had een rol in het verhaal rondom IJe Wijkstra en dat is mooi. Nu weten we zeker dat het met het verhaal wel goed gaat komen. Nog mooier is dat het huis van de gids grenst aan het Curringherveld, dus een hele lange wandeling wordt ons bespaart, denken we vooraf. “Het land waar het Curringherveld op gerealiseerd is, is van Staatsbosbeheer”, vertelt onze gids al wandelend naar de ingang van het natuurgebied. “Staatsbosbeheer heeft het gekocht van Wieb Wierenga die bij de verkoop als voorwaarde stelde dat het dorp profijt zou hebben van de grond.” Dat blijkt te zijn gebeurd. Sterker nog, niet alleen het dorp Kornhorn profiteert van het prachtige gebied, ook de rest van Nederland is welkom op het Curringherveld voor een mooie wandeling. “En dan te bedenken dat dit vroeger allemaal grasland was”, aldus Henk. “Als je ziet wat hier de afgelopen jaren allemaal is gerealiseerd. Prachtig toch?” Henk leidt ons langs de ruim honderd jaar oude waal in het gebied en laat ons het vleermuisonderkomen zien. “6,5 hectare met petgaten, heideland en grasland”, wijst hij al lopend aan. “Alles is aanwezig. Al is het wel jammer van die mooie vertelstoel op de speciale vertelplaats.” We kijken naar een uitgebrande stoel waar ooit vertellers hun verhalen op vertelden. Tenminste, dat nemen we aan. Helaas blijft ook een mooi gebied als het Curringherveld niet verschoont van domme acties. Iemand heeft –ongetwijfeld per ongeluk- de vertelstoel aangezien voor brandstapel en er een vuurtje in gestookt. Zonde. Meer kunnen we er niet van maken. Henk brengt ons via ouderwetse roggetypen en meer heide, langs een historische molensteen richting de Leidijk. “Het Curringherveld is mooi”, bevestigt hij nog maar eens, “maar Kornhorn heeft veel meer. Hier ligt een echt cultuurlandschap.” Dus lopen van achter uit het Curringherveld, over de Leidijk in de richting van Opende. Langs slootjes die al honderden jaren het landschap in Kornhorn opsieren. Ook in het landschap naast het aangelegde natuurgebied van Staatsbodbeheer zijn een heleboel mooie dingen te zien. “Zoals een pingoruïne”, wijst Henk richting het ‘gat vol water’ in de grond. “Deze pingoruïne is een overblijfsel uit de ijstijd en vormde in onze jeugd een prima zwembad. Al moet ik daar wel bij vertellen dat we er altijd smerig uitkwamen. Je begrijpt, moeders was er niet altijd blij mee.” Aan het einde van de tour komen we net buiten Kornhorn de Provincialeweg weer oplopen. We hebben een wandeling van minstens 5 kilometer achter de rug en zijn veel meer te weten gekomen over Kornhorn. En dan niet eens alleen over het bekende Curringherveld dat voor veel mensen geen geheimen meer herbergt, maar ook over het cultuurlandschap dat voor veel mensen minder bekend is. “Jammer genoeg”, besluit Henk Wierenga. “Want het cultuurlandschap van Kornhorn is zeker net zo mooi.”
[gallery ids=”eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTM3LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMzciLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTMzLWUxNTAzNTU3NDAyNjA1LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMzMiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvZGVzdHJlZWtrcmFudC5udVwvd3AtY29udGVudFwvdXBsb2Fkc1wvMjAxN1wvMDhcL1pvbWVydHJpcC1Lb3JuaG9ybi05MTI4LWUxNTAzNTU3NDIxMTE4LmpwZyIsInRpdGxlIjoiWm9tZXJ0cmlwIEtvcm5ob3JuLTkxMjgiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==”]
