Zuidhorner vriendenteam ziet met ledenogen aan hoe oranje tweemaal verliest

“Van Marwijk had beter ons op kunnen stellen”

ZUIDHORN/CHARKOV – Het vriendenteam dat vorige week afreisde naar Oekraïne is weer terug in Zuidhorn. Zes leden van het team, een zevende moest door ziekte helaas thuisblijven, moest tweemaal zien hoe er gehakt werd gemaakt van ‘Onze Jongens’. Hoop hield het zestal zeker, maar door de ondermaatse instelling van de Oranjespelers zat een finaleplek op dit EK er niet in. Gezellig was het zeker wel.

“De reis was al een heel avontuur,” begint Brand Bos. “De vlucht was prima en ook de auto had Tonny keurig geregeld, maar toen begon de reis. Ik weet niet meer hoe lang we er precies over gedaan hebben, maar het was ergens tussen de 7,5 en 9 uur over hele slechte wegen. Niks was ook afgezet, dus als je richting wegwerkzaamheden reed, kwam je er pas achter als je al bijna in het gat stond.”

Toen de groep uiteindelijk bij het hotel aankwam, bleek hier alles niet helemaal zo te zijn, als de folder het beloofde. “Het leek wel een hoerenkeet man,” lacht Bos. “Maar ja: wij waren hartstikke moe en we spraken de taal niet. Dan ga je toch slapen, maar we zeiden wel tegen elkaar dat we maar één nacht zouden blijven. Toen we de volgende ochtend bij een restaurant in het dorp gingen ontbijten werd ons vermoeden bevestigd: het was een hotel voor prostituees.”

Via via werden andere mensen uit de omgeving gecontacteerd. Eentje kon in ruil voor de kaart van het zieke zevende teamlid wel een hotel regelen. “Dat hotel had nog twee kamers: eentje voor vier personen en eentje voor zes. Snel ingecheckt en daarna op naar de wedstrijd. We kwamen er al snel achter dat de metro’s niet reden en dus hebben we hele stukken met die grote trommel gelopen. De ‘barabam’ noemden ze hem daar.”

Uiteindelijk wist de groep het Oranjeplein te vinden. “We mochten er vanwege de veiligheid alleen niet met de trom op en daarom gingen we maar bij een bakkertje zitten. Ik sloeg een paar keer op die trom en meteen kwamen er duizenden mensen op ons af. Ze wilden met ons op de foto, maar ook met die trom. We kregen er zelfs geld voor.” De groep moest het door de aandacht zonder eten doen en met knorrende magen werd koers gezet naar het stadion. “Er hing een geweldige sfeer. Met de trommel mochten we helemaal naar voren en daar zijn er behoorlijk wat foto’s van gemaakt. Mijn zoon komt net binnen met het Limburgs Dagblad, waar ik op de voorpagina sta. Dezelfde foto stond ook in het AD, de Telegraaf en zelfs een journalist van Voetbal International heeft foto’s van ons gemaakt.”

Culturele uitstapjes werden er traditiegetrouw gemaakt. “We zijn naar een plekje bij de Russische grens geweest. Op de reis daar naartoe kwam je allemaal geïmproviseerde Oranjecampings tegen. Toen we uiteindelijk op onze plek aankwamen merkte je wel dat je in een hele andere wereld terechtkwam. Wij nemen het heel nauw met het milieu, maar daar hebben ze daar nog nooit van gehoord. Mensen zijn er ook heel stuk armer.” Wat daarbij ook opviel was het verschil van werken. “Bij de benzinepompen word je nog gewoon geholpen. Hetzelfde geldt voor de supermarkt. Wij waren daar met ons zessen en verder waren er misschien nog twee klanten, maar er waren minstens vijftien man in de winkel aan het werk. Bij elke afdeling stond er wel iemand; bij het brood, het vlees, overal kon je geholpen worden.” Schoon water hebben de mensen in de regio nauwelijks. “Zo af en toe komt een grote tankwagen de straat inrijden. Mensen komen dan overal vandaan om een klein beetje water te kopen. Overal staan beelden van Stalin en je merkt gewoon dat de communistische inslag nog duidelijk aanwezig is. Alles is gewoon ouderwets. Auto’s bijvoorbeeld ook. Die moesten nog met een lier aangedraaid worden.”

Aan het einde van de week stond de tweede wedstrijd van het Nederlands Elftal op het programma. “De hoop was er bij de wedstrijd tegen Portugal zeker nog. We hadden allemaal het gevoel dat er nog een kans was, maar het voetbal was echt dramatisch. Ook dat gedrag van Robben. Je moet je echt doodschamen als je zo op dat veld staat. Nee, Van Marwijk had beter ons op kunnen stellen. Dan had het er in ieder geval mooier uitgezien.”

Contact met de spelers was er niet. “Alles was voor en na de wedstrijd hermetisch afgesloten. We zagen nog wel de bus aankomen, maar de spelers namen niet eens de moeite om even naar het hek te komen. De plaatselijke bevolking begreep dat al helemaal niet. Ook niet dat ze op twee verschillende plekken zaten en niet in de buurt van het stadion hun trainingskamp hadden. Ik heb het idee dat ze meer aan het reizen waren, dan dat er gevoetbald werd.”

Beste speler van het toernooi vindt Bos keeper Maarten Stekelenburg. “Hij is gewoon ontzettend goed. Ook Wesley Sneijder vond ik niet echt slecht spelen. Bij Willems wisselde het wat. De eerste keer was hij heel goed, maar de tweede keer een stuk minder. De slechtste speler? Van der Wiel, die was wel heel erg slecht. Later ook die ‘lulpraat’ van hun in de pers. Typisch Nederlands weer om achteraf je praatje klaar te hebben.”

Volgens Bos moet er hard gewerkt worden als het team naar het volgende WK wil. “Net na de wedstrijd heb ik wel op 3FM geroepen dat Van Marwijk moet vertrekken, maar nu denk ik daar toch wat anders over. Hij mag blijven, maar zal wel wat daadkrachtiger en strenger moeten worden. Zelf willen wij er over twee jaar in Brazilië ook bij zijn. Mijn leidinggevende heeft er familie en die zijn we nu aan het inschakelen om te kijken of we er kunnen logeren. Maar goed: daarvoor moet Nederland zich binnenkort eerst maar eens plaatsen.”