Aaltje Groenwold-Bazuin stopt na 70 jaar met collecteren voor KWF

“Als klein meisje ging ik met mijn moeder mee langs de deuren”

GROOTEGAST – Afgelopen week was de jaarlijkse collecteweek van KWF Kankerbestrijding. Vele collectanten gingen langs de deuren in de regio om geld in te zamelen voor het goede doel. Voor Aaltje Groenwold-Bazuin (85) uit Grootegast was het best een beetje raar. Normaliter collecteerde zij ook elk jaar voor het KWF, maar sinds dit jaar is ze ermee gestopt. Na zeventig jaar te hebben gecollecteerd, vond ze het nu genoeg geweest. “Het kost me teveel energie”, vertelt Aaltje. “Van de fiets afstappen, weer op de fiets, van de stoep af en er weer op. Het is me inmiddels teveel”. Zeventig jaren collecteren is natuurlijk een behoorlijk aantal. Reden voor de Streekkrant om even bij de inwoner van Grootegast op bezoek te gaan.

“Van kinds af aan ben ik al aan het collecteren voor het KWF”, vertelt Aaltje. “Ik ben in 1934 geboren in Eelde en was lid van de hervormde kerk. In 1949 werd KWF opgestart en werd er vanuit de kerk gevraagd of er iemand wilde meehelpen voor de kankerbestrijding. Het was best wel gek, want men wist toen eigenlijk nog helemaal niet wat kanker was. Als er iemand overleed aan kanker, werd er altijd gezegd dat diegene was overleden aan ‘de K’. Hoe de ziekte ontstond, wist niemand. Men zei altijd dat het door de drank kwam”. Door het ontstaan van KWF kwam er wat meer bekendheid voor de ziekte. Vanuit de hervormde kerk ging Aaltje haar moeder collecteren voor het goede doel. “Als klein meisje ging ik dan altijd met mijn moeder mee en gingen we samen langs de deuren”, gaat Aaltje verder. “We hadden toen nog geen collectebus, maar iets van karton. Hoe het er precies uitzag, weet ik niet meer. Wel weet ik dat we het altijd onder onze jas hielden als het regende”.

Aaltje was ongeveer vijftien jaar toen ze voor het eerst met haar moeder mee ging collecteren. Sinds de start van het KWF is ze dus al bij het goede doel betrokken. “Mijn vader had een kussen op mijn moeder haar fietsendrager voor mij gemaakt”, legt de inwoner van Grootegast uit. “Ik sprong bij haar achterop en samen gingen we dan op pad. In de regio waren er altijd heel veel boerderijen, met lange opritten. Ik weet nog wel dat er daar altijd honden waren, maar ik was er niet bang voor. Ik sprong van de bagagedrager af en liep er heen. ‘Volk!’, schreeuwde ik dan”. Des te vaker Aaltje en haar moeder kwamen, hoe bekender ze werden. “Bist doe d’r weer?’, zeiden ze dan vaak. Meestal waren ze heel positief. Ze gaven wat geld en maakten een praatje. Het was echt fantastisch”, aldus de inwoner van Grootegast.

In de zeventig jaren die Aaltje heeft gecollecteerd, is ze in verschillende dorpen geweest. “Ik heb gelopen in Borger, Slochteren en Grootegast”, laat Aaltje weten. “Dat komt omdat ik op verschillende plekken heb gewoond. Als ik verhuisde, werd dit door KWF altijd weer overgeseind en vanzelfsprekend ging ik dan weer collecteren. Het was bovendien een manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ik wilde graag in contact komen met anderen en op deze manier kwam je er mooi tussen”. In de zeventig jaar die Aaltje gecollecteerd heeft, heeft KWF zich ontzettend ontwikkeld. Waar zo’n vijftig jaar geleden de ziekte kanker weinig aandacht had, wordt er tegenwoordig heel veel bij stilgestaan. “Er zijn elk jaar ook vele, verschillende activiteiten”, vertelt Akkie Jellema, voorzitter van het KWF in de voormalige gemeente Grootegast. “Zo heb je onder andere de SamenLoop voor Hoop , de zwemactie van Maarten van der Weijden en de Alpe d’HuZes. Tegenwoordig is er ook veel meer mogelijk met betrekking tot het collecteren. Men kan nog altijd fysiek doneren, maar mensen kunnen ook digitaal doneren en een QR-code scannen. Aaltje heeft alle ontwikkelingen meegemaakt”.

Na zestig jaar collecteren kreeg Aaltje al een mooi aandenken overhandigd van het KWF en ook nu, bij haar aftreden na zeventig jaar collecteren, krijgt ze iets moois. Uit handen van Akkie krijgt Aaltje een prachtige bos bloemen en de KWF Kankerbestrijding Penning/jubileumuitgave. De eerste slag van deze penning was op 31 augustus van dit jaar, op de geboortedag van Koningin Wilhelmina (oprichtster van de Stichting). “Ik heb al die jaren met heel veel plezier gelopen”, vertelt Aaltje. “Ik deed het niet voor mezelf, maar voor al die mensen die met kanker te maken hebben. Mijn grootste wens is natuurlijk dat de ziekte ooit verdwijnt, maar hiervoor is onderzoek nodig. ‘Bestrijd het leed dat kanker heet’, was de slogan van vroeger. Dat is ook de slogan die ik voor altijd in mijn gedachten houd”.