Afscheid van vrijwilligers Tafeltje Dekje
ZUIDHORN – Voor hun jaren trouwe dienst werd er afgelopen donderdag een klein afscheidfeestje georganiseerd voor de vrijwilligers van Tafeltje Dekje in het Cultureel centrum in Zuidhorn. Drie keer per week brengen de vrijwillige bezorgers maaltijden bij inwoners, die om wat voor reden dan ook niet in staat zijn om zelf te koken.
Algemeen leidinggevende Loes Jansen van SWgZ was ook aanwezig bij het afscheidsfeest. Ze begon de middag met een speech en een bedankje voor de vrijwilligers. Na de vraag hoeveel mensen langer dan vijf jaar werkzaam zijn geweest bij Tafeltje Dekje, schoot 90% van de handen van de 24 aanwezige vrijwilligers omhoog. Twee van de vrijwilligers staken trots hun hand omhoog bij de vraag wie er langer dan 20 jaar heeft gereden, waarvan Ite Breemhaar met het meest aantal jaren op 24 jaar trouwe dienst zat. Een hele prestatie.
Toch moeten de maaltijden bezorgd blijven worden en door het vertrek van 24 vrijwilligers lijkt er veel ruimte vrij te komen die opgevuld moet worden. In totaal heeft Tafeltje Dekje 63 klanten en worden er over de gemeente meer dan 21.300 maaltijden bezorgd. “Er is geen gat ontstaan door het vertrek van de vrijwilligers. Alle vrijwilligers hebben aangegeven tot 1 juli te willen blijven, zodat wij de tijd hebben gehad om nieuwe vrijwilligers te zoeken en die in te werken. Van de oude groep vrijwilligers blijven er in totaal 8 nog meerijden en er zijn 10 nieuwe bijgekomen”, aldus Jansen.
Annie en Bé Borkhuis zijn 15 jaar vrijwilliger geweest voor Tafeltje Dekje. Ze deden dit met veel plezier, maar zagen het systeem té erg veranderen waardoor zij hebben aangegeven te willen stoppen. “Het werk was geweldig”, vertelt Annie. “Je komt bij de mensen thuis en je hebt contact met mensen die soms de hele dag alleen thuis zitten. Maar toen al die nieuwe regels ingevoerd werden hebben we besloten dat we niet verder wilden gaan.” Bé vult aan: “Het is een stukje sociale controle. We zijn wel eens bij mensen thuis geweest die bijvoorbeeld gevallen waren, en zelf niet meer op konden staan. Als we ergens binnen kwamen om eten te brengen controleerden we dat toch even. Of de mensen wel uit bed gekomen waren.”
Ben en Janny Pijpker beamen het verhaal van Annie en Bé. “Wij zijn 3 jaar vrijwilliger geweest en vonden het tot de verandering van het systeem hartstikke leuk om te doen. Maar nu mogen we niet eens meer met onze eigen auto rijden en zitten er ineens allemaal verplichtingen aan de bezorging vast. Vroeger reden we drie avonden een keer in de vijf weken, nu ben je verplicht om bijvoorbeeld elke maandag te rijden. Maar de drie jaar die we gereden hebben waren drie dankbare jaren waarin we met plezier ons werk gedaan hebben.”
De veranderingen in het systeem hebben er dus voor gezorgd dat de vrijwilligers het werk niet meer leuk vonden. Jansen vertelt: “Sinds de invoering van de Voedsel- en warenwet zijn er veel dingen veranderd. Niet alle vrijwilligers waren het daar mee eens, maar het is wel belangrijk dat wij de regels naleven. Maaltijden moeten op een bepaalde manier verpakt zijn en moeten in een koelauto vervoerd worden. Al met al ben ik blij met deze opkomst en kunnen we op een normale manier afscheid nemen van de vrijwilligers.”
