Ale Hoogsteen had COVID-19 en is genezen, toch?

Afbeelding
live blog coronavirus

“Het coronavirus is echt een hel”


KORNHORN – Ale Hoogsteen (75) uit Kornhorn was één van de eerste Westerkwartierders die besmet is geraakt met het coronavirus (COVID-19). Op 12 maart van dit jaar had hij de eerste griepverschijnselen en op 24 maart werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Daar waar hijzelf, zijn vrouw en kinderen eerst niet dachten aan het coronavirus, bleek toch de keiharde werkelijkheid. Misselijkheid, pijn in de rug, diarree, geen eetlust, koorts, duizeligheid en ernstige hoofdpijn, zorgden ervoor dat Ale een zware tijd doormaakte. Inmiddels zijn we twee maanden verder en is de inwoner van Kornhorn klachtenvrij. Is het coronavirus echt uit zijn lichaam? Dat lijkt er wel op, maar is nog altijd niet zeker. De Streekkrant ging met Ale in gesprek.

We ontmoeten Ale bij zijn woning in Kornhorn, waar niets erop wijst dat het coronavirus hier geweest is. Zowel Ale als zijn vrouw dragen geen mondkapje meer, de twee zien er fit uit en ook het briefje met de tekst ‘Corona is hier’ is inmiddels van de deur afgehaald. Terwijl we plaatsnemen aan de buitentafel –het zonnetje schijnt immers heerlijk- vertelt Ale uitgebreid over het virus en de vervelende tijd die hij heeft gehad. “Laat ik beginnen door te zeggen dat het coronavirus echt een hel is. Op 12 maart werd ik ziek en mijn vrouw en ik dachten beide eerst dat het gewoon een griepje was. Ik lag in bed en pakte mijn rust. Bijna een week later werd ik echter steeds zieker en zieker. Vooral de misselijkheid en het verdoofde gevoel in mijn rug baarden mij zorgen. Ik kreeg eveneens last van diarree, een verminderde eetlust en ik was ontzettend in de war. Alles deed me ook heel veel pijn, mijn hele lichaam. Ik was duizelig, had hoofdpijn en werd ’s nachts badend in het zweet wakker. Dat er iets niet goed was, werd dag na dag steeds duidelijker”.

Na weer een gebroken nacht met veel pijn, besluit Ale op 24 maart toch maar de huisarts te bellen. Het idee dat het ‘gewoon een griepje zou zijn’, had op dat moment plaatsgemaakt voor ‘misschien is het wel corona’. Wellicht dat Ale, zonder dat hij het wist, in contact is geweest met een coronapatiënt. Er komen namelijk regelmatig mensen bij hem over de vloer. “Aan de huisarts legde ik mijn klachten uit en hij zei: ‘neem maar een extra paracetamol’. Toen ik aangaf dat ik vermoedde dat er bij mij thuis iemand was geweest met corona, ondernam de huisarts actie. Ik moest langskomen en aldaar werd ik door de huisarts onderzocht”. Uit het onderzoek blijkt vervolgens dat Ale wel degelijk heel erg ziek is. Zowel het hart als de longen functioneren niet goed en hij wordt daarom met de ambulance naar het ziekenhuis in Drachten vervoerd. “Ik kon niet eens meer afscheid nemen van mijn vrouw en kinderen”, gaat Ale verder. “Dat was ontzettend moeilijk. Daarnaast vroeg het ambulancepersoneel aan mij: ‘Als u een hartinfarct krijgt, wilt u dan wel gereanimeerd worden?’ Ik schrok me wezenloos. Was het dan zo erg? Ik heb me in de ambulance meerdere keren gerealiseerd dat het zomaar eens gebeurd kon zijn”.

In het ziekenhuis in Drachten wordt Ale opgenomen en krijgt hij zuurstof en andere antibiotica toegediend. Eveneens wordt hij getest op COVID-19, het virus dat corona veroorzaakt. “Die test alleen al was verschrikkelijk”, lacht Ale. “Ze gingen met een staafje via mijn mond naar mijn neus. Maar omdat ik vroeger een ongeluk heb gehad, zit het daar niet helemaal goed. Ik verschoot van de pijn”. Diezelfde avond krijgt de inwoner van Kornhorn de uitslag van de coronatest en die liegt er niet om. Ale is positief getest op COVID-19 en is dus besmet met corona. “Toen de arts mij dat kwam vertellen, werd ik heel emotioneel. Maar daarnaast was ik toch ook redelijk opgelucht. Corona zou wel weer overgaan. Ik was allang blij dat ik geen blijvende hart- of longproblemen had”. Nadat duidelijk is geworden dat Ale corona heeft, wordt hij afgevoerd naar de speciale corona-afdeling. Hier ligt hij met drie andere coronapatiënten op de kamer, afkomstig uit Brabant. “Toen ik daar kwam te liggen, mocht ik ook geen bezoek meer ontvangen. Waar die avond ervoor mijn vrouw mij nog mocht bezoeken met een mondkapje voor, was dat nu uit den boze. De afdeling was volledig geïsoleerd. De verpleging droeg lange kleding, had schorten voor en al het personeel droeg een mondkapje. Het was heel vreemd om dat zo mee te maken”, aldus Ale.

Na een nachtje op de corona-afdeling voelde de inwoner van Kornhorn zich al gauw een stuk beter. De antibiotica sloeg aan en bovendien had hij geen koorts meer. Ook zijn ademhaling ging een stuk beter. “Ik lag wel gewoon nog aan het infuus en bovendien werd mijn temperatuur twee keer per dag opgemeten. Met mij ging het veel beter dan met mijn ‘kamergenoten’. De afdeling is een ware hel. Velen moesten overgeven en zaten in de diarree. Het is echt een hoop verdriet”. Na twee dagen op de corona-afdeling te hebben gelegen, had Ale geen ernstige klachten meer. Zijn lichaamstemperatuur was goed en ook de meeste pijntjes waren weg. “De dienstdoende arts kwam bij mij en zei: ‘Als u zichzelf ook aardig goed voelt, mag u eigenlijk wel naar huis. Ik heb dan liever iemand anders hier.’ En daar kon ik me wel in vinden. Ik zou mijzelf thuis ook wel redden. Ik kon mijn plek beter afstaan aan iemand die het meer nodig had dan ik op dat moment”, aldus Ale.

Op die 27e maart mocht Ale weer naar huis, maar wel onder strikte voorwaarden. Zo moest hij twee weken in volledige isolatie zitten, mocht hij niet samen slapen met zijn vrouw en moest hij zijn eigen bestek, borden, bekers en glazen gebruiken. Contact met anderen was volledig verboden. “Datzelfde gold voor mijn vrouw en thuiswonende zoon”, laat Ale weten. “Zij moesten ook thuis blijven en zo min mogelijk in contact zijn met mij. De boodschappen werden daarom gedaan door onze dochter, die het voor de deur neerzette. Als ik een deurklink had aangeraakt, stond mijn vrouw nog geen vijf seconden later klaar om de deurklink af te nemen met een doekje. Daarnaast hadden mijn vrouw en zoon ook beide een mondkapje voor en plastic handschoentjes aan. Alles om ervoor te zorgen dat zij niet besmet zouden worden”. Zelf zat Ale gedurende die twee weken zoveel mogelijk op zijn eigen kamer. En dat was ook wel nodig. “Ik was zo ontzettend vermoeid. Ik had bijna geen energie en heb in het begin dus ook heel veel geslapen. Van de dokter moest ik zoveel mogelijk karnemelk drinken en fruit eten. Dan zou ik sneller opknappen”.

Na twee weken in thuisisolatie te hebben gezeten, voelde Ale zich een stuk beter. Hij had geen echte coronaklachten meer, maar was nog wel een beetje moe. “Ik wilde het zekere voor het onzekere nemen en heb daarom nog een extra week in isolatie gezeten”, vertelt de inwoner van Kornhorn. “Toen ik die ook had doorstaan, ben ik in de vierde week weer iets meer gaan doen. Sinds eind april ben ik eigenlijk pas weer echt bezig, maar ik zoek nog steeds geen andere mensen op. Ook de supermarkt ga ik niet in. Ik ben dan wel klachtenvrij, maar ik weet niet of ik andere mensen nog kan besmetten. Dat weten de artsen eigenlijk ook niet. Ze zijn heel voorzichtig met wat ze zeggen, omdat er zo weinig bekend is”. Sinds Ale klachtenvrij is, is hij nog eenmaal terug geweest naar het ziekenhuis in Drachten om een longfoto te laten maken. Die foto was niet goed en dus moet hij over twee maanden nog eens terugkomen. “Er schijnt nog iets te zitten, maar ze weten niet precies wat dat is. Dat kan nog door het coronavirus komen, maar het kan ook iets anders zijn. Het is nu dus voorlopig nog even afwachten”.

Sinds Ale klachtenvrij is, is hij niet meer getest op het coronavirus. De koorts is verdwenen, de hoofdpijn is weg, maar om zeker te zijn dat hij echt genezen is, is een test nodig. “En dat is het gekke”, vertelt Ale. “Ik ben niet nog een keer getest en zit ik dus nog steeds in het ongewisse. Maar zoals ik al zei: ik ben klachtenvrij en ga er eigenlijk vanuit dat ik geen corona meer heb”. Hoe en wanneer Ale besmet is geraakt door het coronavirus, is voor hem en zijn naasten een raadsel. Ze vermoeden dat hij begin maart in contact is geweest met iemand die corona had, maar zelf is hij zich van geen kwaad bewust. “Er is hier een uitbraak geweest in het dorp, ook al vrij vroeg in ‘de coronatijd’. De artsen in Groningen beweren ook dat het coronavirus via Kornhorn in het Noorden terecht is gekomen. Ik weet het niet en wil ook niet zomaar mensen beschuldigen. Ik heb het nou eenmaal gehad en ik ben er gelukkig weer bovenop gekomen”.

Nu de inwoner van Kornhorn corona heeft gehad, zegt men dat hij niet nogmaals besmet kan raken. Maar ook dat is nog onduidelijk. “Artsen durven daar niets over te zeggen, omdat ze het domweg niet weten. Ook over mijn vorm van corona is veel onduidelijk. Had ik op 12 maart al gelijk corona, toen ik de eerste griepklachten had? Of kwamen die pas later opzetten? Het lijkt er in ieder geval wel op dat ik in het begin de ernstige coronaklachten heb gehad, toen ik nog thuis was. Eenmaal in het ziekenhuis had ik slechts nog een milde vorm van het coronavirus. Althans, dat is mijn conclusie”. Momenteel gaat gelukkig alles de goede kant op met Ale. Mocht hij wel weer klachten krijgen, moet hij gelijk de dokter bellen. “Ik ben ontzettend blij dat ik zo goed geholpen ben door het zorgpersoneel. Toen ik het ziekenhuis mocht verlaten, heb ik ook iedereen bedankt. Het was een zwaar proces, maar ik ben blij dat ik het heb doorstaan”.

Het ziet ernaar uit dat het coronavirus voorlopig nog wel even onder ons blijft. En zolang het virus er is, is het belangrijk om je aan de regels te houden. “Ik roep iedereen op om echt de richtlijnen van het RIVM te volgen en alert te zijn met de contacten die je maakt. Ik merk dat vooral veel jongeren er te gemakkelijk over denken. Maar ik weet zeker dat wanneer ze het coronavirus meemaken in hun eigen familie, er heel anders over praten. Het is namelijk een verschrikkelijk virus”, besluit Ale.

UIT DE KRANT

Lees ook