Alie Meier organiseert rouwbijeenkomsten voor lotgenoten

“Het praten met lotgenoten is ontzettend belangrijk”

DOEZUM – Een aantal jaren geleden is Alie Meier uit Doezum een rouwgroep opgestart om mensen te helpen die een dierbare hebben verloren. Een initiatief dat toentertijd in de regio nog niet echt bekend was. “Ik heb in mijn leven veel meegemaakt en weet hoe het is om een dierbare uit je leven te verliezen”, vertelt Alie. “Ik ben de rouwgroep niet voor mezelf opgestart, maar juist om anderen te helpen. Ik wil mensen helpen met hun rouwverwerking, want dat is zo ontzettend belangrijk”. De rouwgroep van Alie, Rouwgroep Noord-Nederland, houdt twee keer per jaar een bijeenkomst voor lotgenoten. Op zondag 29 september is de vijfde keer.

Op 9 mei 1998 krijgt Alie het verschrikkelijke nieuws dat haar toenmalige man Reinder op 36-jarige leeftijd aan een hartstilstand is overleden. Als 29-jarige vrouw en moeder van een 2-jarige zoon staat haar wereld op z’n kop. “Ik was echt verdwaald in het leven”, vertelt Alie. “Mensen begrepen mij niet en ik hun niet meer. Het was een ontzettend zware periode”. Voor de inwoner van Doezum is het uiteraard heel moeilijk om het leven weer op te pakken. “Op een gegeven moment attendeerde iemand uit het dorp mij op een lotgenotengroep in Drachten”, gaat Alie verder. “Ik dacht erover na om hier een keer heen te gaan en heb deze stap uiteindelijk genomen. Ik vond het eerst ontzettend spannend, maar toen ik daar eenmaal kwam, voelde het als thuiskomen. Je ziet en spreekt allemaal lotgenoten die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Je ziet herkenning en merkt dat je er niet alleen voor staat. Daarvoor had ik dat gevoel wel”.

Bij de bijeenkomsten kon Alie haar verhaal kwijt en gevoelens uiten. “De mensen daar begrepen me”, legt Alie uit. “Met hun kon ik alles delen. Ik was in het begin bijvoorbeeld heel boos op mijn echtgenoot. Waarom had hij me achtergelaten in de ellende? Ik merkte dat mijn lotgenoten dat gevoel ook hadden. Uiteraard was mijn gedachte natuurlijk gek, want mijn echtgenoot kon er zelf niets aandoen. Maar dat gevoel had ik toen wel. Tijdens de bijeenkomsten leerde ik daarnaast hoe ik met moeilijke dagen om moest gaan. Het heeft me echt heel goed geholpen”. Met behulp van de rouwgroep pakt Alie haar leven weer op. Ze ontmoet tevens een nieuwe man (Anton), die dan al twee zoons (Alwin en Frank) heeft, en gaat met hem samenwonen. Ook Alie haar zoon Harryt trekt hierbij in. Samen met Anton krijgt Alie nog een dochter: Sietske.

En dan is het Eerste Kerstdag 2010. Ruim twaalf jaar na het overlijden van Alie haar toenmalige echtgenoot Reinder. “Op deze dag is één van de zoons van mijn huidige man overleden”, vertelt Alie. “Hij was toen 23 jaar oud en overleed aan een koolstofmonoxidevergiftiging. Op dat moment was zijn vriendin bij hem, die het ook niet gered heeft”. Ondanks dat het niet Alie haar eigen zoon is, beschouwde ze hem wel zo. Ze heeft hem, samen met haar partner Anton, opgevoed. “Ook toen hij overleed zochten we weer contact voor bij de rouw”, gaat Alie verder. “Bovendien kwamen we in contact met Stichting Achter de Regenboog, die gespecialiseerd is voor de rouw bij kinderen. Ik wist inmiddels dat lotgenotencontact ontzettend belangrijk was, ook voor kinderen. Kinderen hebben namelijk opeens geen gevoel van ‘herkenning’ meer bij hun vriendjes en vriendinnetjes. Ik vergelijk het altijd met een valpartij. Als je als kind valt en je hebt je knie kapot, dan weten de meeste kinderen hoe je je voelt. Iedereen heeft dat wel eens meegemaakt. Ze vinden herkenning bij elkaar. Als je nooit iemand hebt verloren die je dierbaar is, dan is dat hetzelfde. Dan weten anderen niet hoe je je voelt en wat je doormaakt”.

De lotgenotengroepen hebben Alie ontzettend goed geholpen. De mensen bij de bijeenkomsten begrepen haar. “Als een inwoner hier in het dorp iemand had verloren, kwamen ze ook vaak naar mij toe”, legt de inwoner van Doezum uit. “Ik was als het ware ‘specialist’. Heel gek natuurlijk. Maar dat heeft me wel aan het denken gezet. Ik wilde graag iets opstarten voor deze mensen. Ik wilde graag andere mensen helpen”. En dat deed Alie dan ook. Ze startte de Rouwgroep Noord-Nederland op om mensen te helpen bij de rouw. “Ik doe het ook niet voor mezelf. Het doel is om anderen lotgenotencontact te bieden en hun op deze manier te leren om om te gaan met rouw. Tijdens de bijeenkomsten voeren we gesprekken in kleine groepjes over wat de aanwezigen is overkomen en hoe het nu gaat. Voor mijzelf was dat heel prettig en ik merk dat anderen dit ook fijn vinden”, aldus Alie.

Wat Alie vaak merkt in de samenleving is dat de dood een moeilijk onderwerp is om over te praten. Bovendien wordt rouw volgens haar onderschat. “Rouw is één van de zwaarste vorm van arbeid in een mensenleven”, vertelt Alie. “Het is ontzettend hard werken. Het is zo lastig, omdat mensen in de omgeving vaak ook niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Het is een vorm van onbegrip en het leidt soms ook tot rare reacties”. Ook Alie heeft wel eens gekke reacties meegemaakt. Na zowel het overlijden van haar echtgenoot, als haar zoon. “Toen mijn man was overleden, kwam er een vrouw naar me toe in de supermarkt. Ze zei: ‘Je bent nog zo jong, je kan zo een andere man krijgen’. Dat was natuurlijk ook zo, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik vond het heel vreemd dat iemand zoiets tegen me zei. Maar nu denk ik: ‘Deze vrouw bedoelde het goed’. Zoals ik al aangaf is het voor de omgeving ook moeilijk om om te gaan met rouw”, aldus Alie.

Aan lotgenoten geeft Alie altijd mee dat ze kinderen altijd mee moeten nemen in het rouwproces. Iets wat ze zelf bij het overlijden van haar man niet heeft gedaan. “Dat is de grootste fout geweest die ik heb kunnen maken”, laat de inwoner van Doezum weten. “Hij is niet mee geweest naar de begrafenis en heeft, na het overlijden van mijn toenmalige partner, een jaar lang gezocht naar zijn vader. Onder de bank, in de kasten en achter de gordijnen. Overal heeft hij gekeken waar hij zijn vader kon vinden. Als je je kind wel meeneemt in het proces, dan krijgen ze alles mee wat er gebeurt en weten ze ook wat er zich afspeelt. Dat moet naar mijn idee echt gepromoot worden”. Naast lotgenoten met elkaar in contact brengen, hoopt Alie met haar rouwgroep ook het onderwerp ‘de dood’ meer openheid te geven. “De dood hoort bij het leven en het is gek dat er een taboe op rust”, gaat Alie verder. “Door het bespreekbaar te maken, is het voor iedereen makkelijker om ermee om te gaan. Verlies verwerk je namelijk niet, je moet ermee leren leven”.

De rouwbijeenkomst van Rouwgroep Noord-Nederland begint aanstaande zondag om 15.00 uur. Rond 17.30 uur wordt er afgesloten met soep en een broodje. “Tijdens de bijeenkomst gaan we met elkaar in gesprek over wat de aanwezigen hebben meegemaakt”, laat Alie weten. “Maar het is belangrijk dat iedereen weet dat niets moet. Men moet niets doen waar ze zichzelf niet prettig bij voelen. Het praten met lotgenoten heeft mij het meest geholpen. Dat is iets wat ik iedereen dan ook wil meegeven”. De bijeenkomst vindt plaats in het gebouw van de voormalig Gereformeerde Kerk in Doezum. Aanmelden kan via rouwgroepnoordnederland@gmail.com.