Ann Hutte uit Ezinge ontvangt platinaspeld voor 72 jaar lidmaatschap PvdA

“Ik ben er in goede én slechte tijden voor de partij”

EZINGE – Vorige week kreeg de 98-jarige Ann Hutte uit Ezinge een platinaspeld overhandigd van Liesje Faber en Jelle Veenstra, beide bestuursleden van de PvdA afdeling Westerkwartier. Mevrouw Hutte kreeg deze speld, aangezien ze al 72 jaar lid is van de PvdA. “Er zijn niet veel mensen die deze speld krijgen”, laat Faber weten. “Mevrouw Hutte is binnen PvdA Westerkwartier zelfs de eerste die deze platinaspeld krijgt. Het is echt uniek dat iemand binnen een partij al zolang lid is”. Naast de speld kreeg mevrouw Hutte ook een prachtige bos rozen. “Wat een verrassing ja”, glunderde Hutte. “Echt fantastisch!”

Mevrouw Hutte woont inmiddels alweer zo’n veertien jaar in Ezinge. Een prachtig, rustig dorpje, zoals ze zelf omschrijft, maar hier is ze niet opgegroeid. “Ik ben geboren in Leiden”, laat Hutte weten. “Ik ben opgegroeid in een warm gezin en mijn ouders waren beide actief lid van de SDAP, de partij die later de Partij van de Arbeid werd. Het waren echte rooie rakkers”. Van kinds af aan is Hutte dus opgegroeid met het ‘PvdA-bloed’. “Mijn ouders hebben ontzettend veel gedaan voor de partij”, gaat de inwoner van Ezinge verder. “Ik kreeg altijd alles al mee. Op zondagmorgen gingen wij, in plaats van naar de Kerk, naar de verheffing van het volk. Dit waren bijeenkomsten georganiseerd door de PvdA. Hier woonden we lezingen en presentaties bij. Daarnaast hadden ze ook een kinderafdeling, de AJC, maar daar was ik geen lid van. Mijn zus wel, maar ik vond het een beetje te streng. Zo waren jongens en meisjes bijvoorbeeld gescheiden. Dat vond ik maar niks”.

Hutte is opgegroeid in een warm gezin. De opvoeding heeft veel invloed gehad op haar verdere leven. “We hadden eigenlijk best weinig geld”, laat Hutte weten. “Leiden was een arme stad en dat merkte je aan alles. Ik heb bijvoorbeeld ook geen opleiding gehad. Ik heb alles in mijn leven zelf gedaan. Ik nam een paar bijbaantjes om maar te zorgen dat er wat geld op het matje kwam. Die gulden die ik per week verdiende, ging dan ook vaak naar mijn moeder”. Ondanks de armoe die er heerste in Leiden, kijkt de 98-jarige terug op een prettige jeugd. Vanuit Leiden vertrok Hutte vervolgens naar De Wilp, waar ze is getrouwd. “Dat was in 1947”, gaat Hutte verder. “Mijn man, die overigens vijftien jaar ouder was dan ik, had een baan in Leiden, waardoor we toen weer zijn terugverhuisd naar Leiden. We moesten wel”. Vlak na de oorlog kreeg Hutte een dochter en ook nam ze een pleegkind in huis. De inwoner van Ezinge kende haar ouders, die in de oorlog waren opgepakt. “Ik vond het een morele plicht om haar in huis te nemen. Dat is altijd goed gegaan, maar helaas is ze vrij jong gestorven”, aldus Hutte.

Mevrouw Hutte heeft in haar leven op veel verschillende plekken gewoond. Nadat ze terug in Leiden was gekomen, is ze verhuisd naar Suawoude waar ze zeven jaar op een boerderij heeft gewoond. Vanuit daar vertrok ze samen met haar man naar Makkinga. “Hier ging het slechter met mijn man, waardoor we noodgedwongen moesten verhuizen naar Steenwijk”, vertelt Hutte. “Drie maanden later overleed hij hier. Ik ben toen achtereenvolgens verhuisd naar Oosterwolde en Appelscha. Vanuit daar ben ik terechtgekomen in Ezinge. Ik wilde vaak wat anders, vandaar dat ik op veel plekken heb gewoond. Wat moest ik al die tijd in Leiden? Dat was niks voor mij”. Toen Hutte veertien jaar geleden in Ezinge kwam wonen, richtte ze een winkeltje op. “Ik had nog zoveel troep”, lacht ze. “Ik wilde dat graag verkopen. Een paar jaar later, op mijn 90^e, ben ik daarmee gestopt en heb ik nog een Bed & Breakfast opgestart. Inmiddels is daar ook een einde aan gekomen”.

Terug naar de PvdA. De politieke partij die al ruim 72 jaar bij Hutte in het bloed zit. “Een grappig feitje is dat ik ooit officieel lid ben geworden toen ik in De Wilp woonde”, laat Hutte weten. “Inmiddels hoort De Wilp ook bij de gemeente Westerkwartier, daar waar ik nu ook woon. Het lijkt alsof het zo had moeten zijn”. Echt actief lid was Hutte niet. Haar man daarentegen wel. “Hij heeft verschillende dingen gedaan voor de PvdA en ik vond dat dat ook vooral zijn dingetje was”, gaat Hutte verder. “Ik wilde me daar niet teveel mee bemoeien. Wel heb ik de partij altijd gesteund en dat doe ik nog steeds, ook al gaat het nu wat minder. Verschillende personen hebben vaak tegen mij gezegd: ‘waarom ga je niet bij een andere partij?’ Maar ik blijf tot mijn dood lid van de PvdA. Ik ben er in goede en slechte tijden. Ik hoop dat de partij de komende jaren ook weer wat gaat groeien”.

Vol trots nam Hutte vorige week de speld en bos rozen in ontvangst. De uitreiking liet ook bestuursleden Faber en Veenstra glunderen. “Zoals ik al aangaf is het echt uniek”, laat Faber weten. “Een platinaspeld krijg je bij 70 jaar lidmaatschap, dus de speld voor mevrouw Hutte lag al even bij ons op de plank. Eigenlijk is mevrouw Hutte natuurlijk al veel langer bij de PvdA betrokken, maar 72 jaar officieel. Een fantastisch aantal. Iets wat ik ooit nog maar eens moet zien te halen”.