Annelie Bonnet (D66) zet zich in voor een inclusiever Westerkwartier

Afbeelding
voorpagina groningen

Jong en politiek actief in het Westerkwartier


Westerkwartier – De in Marum woonachtige Annelie Bonnet (26) is inmiddels ruim 2 jaar lid van de fractie D66 Westerkwartier. Juist omdat de politiek onderhevig is aan veranderlijke omstandigheden, is het hoog tijd om te informeren naar welke onderwerpen er binnen deze jonge fractie zoal op tafel komen.


Ruim 6 jaar geleden kwam Annelie, oorspronkelijk uit Oegstgeest, in het Groningse Marum wonen. Na enige tijd begon ze te merken dat ze zich aan een aantal alledaagse dingen ergerde. ‘Bijvoorbeeld het tekort aan prullenbakken in het dorp, waardoor er onnodig veel zwerfafval op straat belandt en mensen hondenpoep niet oprapen. Of hoe beleidsstukken van de gemeente gepresenteerd worden. Wanneer je een inclusieve gemeente wilt zijn, is het belangrijk om ook attent te zijn op het taalgebruik en hoe jezelf als gemeente presenteert,’ vertelt Annelie. In plaats van zich te ergeren besloot ze de handen uit de mouwen te steken en zich aan te sluiten bij D66. ‘Als je iets wil veranderen begint dat bij jezelf. Al begin je klein, elke stap die je zet telt.’


D66 is een relatief jonge fractie, waarin Annelie de jongste is en het (respectievelijk) oudste lid 48. ‘Het is fijn om in een jonge fractie te werken. Tegelijkertijd is het een uitdaging. Soms is het lastig om de belangen van de jongere mensen in het Westerkwartier te verduidelijken binnen de gemeenteraad. Je merkt dan toch dat er wel degelijk sprake is van een generatiekloof, die ervoor zorgt dat je steeds moet kijken hoe je als fracties nader tot elkaar kunt komen,’ vertelt ze. ‘Ouderen begrijpen niet altijd wat er onder jongeren speelt en andersom. Daarom is het belangrijk dat de raad uit een gemêleerd gezelschap bestaat. Ik ben van mening dat de raad een afspiegeling zou moeten zijn van onze samenleving, zodat alle belangen vertegenwoordigd worden. Ik hoor bijvoorbeeld vaak van jonge vrouwen in het Westerkwartier dat ze het spannend vinden om alleen naar huis te fietsen in het donker, vanwege een gebrek aan lantaarnpalen. Wanneer je zelf een wat oudere man in de raad bent, is het lastig om je dat voor te kunnen stellen. Juist hierom ben ik blij dat ik de kans heb gekregen om de stem van jonge vrouwen en andere jonge inwoners van het Westerkwartier te vertegenwoordigen,’ vertelt ze.


‘Er is echter nog veel werk te doen. Het landelijke beleid is voornamelijk gericht op de Randstad. En dat merk je. Daar spelen soms hele andere zaken als hier in het Noorden. Wanneer er maar 2% van de volksvertegenwoordigers uit Groningen komt, is het ook niet zo gek dat het beleid niet altijd even goed aansluit op het Noorden. Neem bijvoorbeeld de regelingen rondom het Openbaar Vervoer. Er worden steeds meer geschrapt in het OV vanwege bezuinigingen. In een omgeving als Den Haag is dat niet zo erg, 200 meter verderop gaat er nog wel een andere bus of tram. Maar in een omgeving als het Westerkwartier heeft dit grote gevolgen. Hoe komen jongeren en mensen zonder auto bijvoorbeeld op hun studie of werk? De fietsverbindingen zijn niet altijd ideaal. De bustijden sluiten bovendien niet altijd aan waardoor je in de avond niet op bepaalde plekken kunt komen. Kortom, wanneer je geen auto hebt in deze omgeving ben je vaak afhankelijk van het OV en daar staan mensen in Den Haag en mensen met een auto niet genoeg bij stil. Wanneer we willen bewerkstelligen dat niet alle jongeren wegtrekken uit de gemeente, is het van belang om hier aandacht aan te schenken. Denk bijvoorbeeld ook aan het beschikbaar stellen van betaalbare starterswoningen, zodat inwoners die willen blijven wonen in hun geboortedorp, dit ook kunnen doen.’


Ondanks de soms schurende zaken waar Annelie zich voor inzet, voelt ze zich helemaal thuis in het Westerkwartier. ‘Na een pittige raadsvergadering gaan we gerust een biertje met elkaar drinken. Dat schijnt vrij uniek te zijn. Juist daar geniet ik enorm van. Je kunt het met elkaar eens zijn over het feit dat je het oneens bent en vervolgens samen de kroeg wat met elkaar drinken. Het Westerkwartier voelt voor mij echt als een tweede thuis. Het is een mooie gemeente, ruimtelijk en rustig. En de mensen zijn nuchter maar vriendelijk,’ zegt ze lachend.


Onlangs tekenden 4 partijen van de gemeente, waaronder de ChristenUnie, het Regenboog Stembusakkoord. ‘Dat was een enorme stap voorwaarts voor de gemeente Westerkwartier. Aan de hand van het Regenboog Stembusakkoord worden er afspraken gemaakt om de LHBTI-acceptatie binnen de gemeente verder te bevorderen. Onze generatie kampt met veel kansen, maar hierdoor ook met meer druk. Dit soort akkoorden spelen een belangrijke rol in het verminderen van de druk en het vergroten van een inclusief Westerkwartier. Ik hoop dat ik mij samen met de fractie nog lang in mag zetten voor zowel jongere als oudere inwoners van deze prachtige gemeente.’

UIT DE KRANT

Lees ook