Beachvolleytoernooi in Zuidhorn; talentvolle Josje Dijkstra hoopt titel te prolongeren
Sport
ZUIDHORN - Het is bijna vakantie en de meeste sporten liggen inmiddels stil. Mensen genieten van de rust. Maar voor 15-jarige Josje Dijkstra uit Zuidhorn is het nog niet zover. Zij werkt zich deze maanden in het zweet op het zand. Josje doet aan beachvolleybal. Begon het allemaal nog in een paardenbak achter een boerderij in Niekerk, inmiddels heeft de Zuidhornse al heel wat zandstranden en beachvolleybalstadionnetjes gezien. Haar carrière maakt reuzensprongen.
Want: Josje is goed. Behoorlijk goed. Plaatste zich met haar voormalig ploeggenootje Sanne Plenter al tweemaal voor een NK in Scheveningen en heeft zich inmiddels al weer voor dit toernooi gekwalificeerd. Op toernooien in Assen (voor vrouwen onder 19, eindigde ze buitengewoon knap op een tweede plaats), Meppel (winst) Joure (tweede) Dwingeloo (winst) Rolde (tweede) en Sneek (3e) behaalde ze al zoveel punten dat kwalificatie voor het NK een feit is. Afgelopen weekend speelde de junior zelfs tegen volwassen dames uit de tweede divisie op Ameland en werd knap 5e. Ze hoopt dit jaar te promoveren naar de derde divisie. Daar heeft de VWO-studente die niet van half werk houdt, veel voor over. “Als ik ergens voor ga, wil ik graag ook alles eruit halen.” Josje spreken is lastig. Trainen, wedstrijden, school, huiswerk en tussendoor nog slapen. Druk, druk, druk. Dat is de korte maar behoorlijk treffende samenvatting van het leven van de jonge sportster. “Maar ik geniet er wel van hoor,’ voegt ze er lachend aan toe. “Het is wel intensief allemaal, maar vooral de toernooien zijn erg leuk. Helemaal als je steeds in de finale staat.” Zondag 1 juli staat een thuiswedstrijd op het programma. Dan wordt er op het Zuidhornse zand in het Johan Smitpark, op het beachcircuit het junior Beachtoernooi gehouden. “Daar heb ik echt heel veel zin in!” Josje begint te stralen als het over dit toernooi gaat. “Vorig jaar heb ik met mijn ploeggenootje Sanne dit toernooi gewonnen. In de finale speelden we tegen Fleur en Fleur. Daar hadden we nog nooit van gewonnen en dan in je eigen dorp de finale halen en juist tegen hen spelen en winnen, dat was echt heel speciaal! Natuurlijk ligt er nu wel wat meer druk op, maar dat hoort erbij. Dat maakt het ook leuk en spannend. We gaan natuurlijk weer voor de eerste plaats.” Haar vaste teamgenootje, Sanne Plenter, met wie ze al zoveel succes boekte, is dit jaar niet meer van de partij en ook haar nieuwe vaste maatje Manon Torenbeek zal haar niet terzijde staan in het Johan Smitpark. “Dat vind ik jammer. Sanne kreeg het te druk met allerlei andere dingen en ook Manon heeft nu verplichtingen elders. Ik ben er inmiddels een beetje aan gewend, want een groot deel van het seizoen speel ik al met iemand anders, maar leuk is het niet. Je raakt niet op elkaar ingespeeld, dat heeft tijd nodig en dus kom ik dan ook niet helemaal in mijn kracht. Maar tot nog toe is het erg goed gegaan.”
Beachvolleybal. Wat is het eigenlijk? Het lijkt veel op volleybal, het principe is hetzelfde. Zorgen dat je de bal over het net in het vijandelijke vak slaat. Alleen doe je dat niet met zijn zessen maar met zijn tweeën. En natuurlijk is de ondergrond van zand. De wedstrijden worden gehouden langs het strand of er worden kleine stadionnetjes gebouwd. Het lijkt dus veel op volleybal en die sport is de Zuidhornse niet vreemd. “Ik speel al sinds mijn negende jaar bij volleybalvereniging De Meeuwen hier in Zuidhorn. En die achtergrond komt zeker van pas. Ik ben de manier van spelen gewend, je krijgt er een goede conditie van en er zitten veel raakvlakken in de sport. Ik ben ook gaan beachvolleyballen omdat ik volleybal zo leuk vind maar dat ligt in de zomer helemaal stil.” De basis voor beachvolleybal ligt dus in de zaal. “Wat ik leuker vind? Ik denk beachvolleybal. Buiten spelen in de zon en je bent meer op jezelf aangewezen.” Josje, die lid is van de Asser Beachvolleybal Club, en traint onder begeleiding van oud top Volleyballer Jos Kooistra. Niet de eerste de beste, hij schopte het zelfs tot de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Darnaast kotm de jonge Zuidhornster uit voor het regionale talententeam en ontgroeide de paardenbak al snel om die vervolgens in te ruilen voor de mooie zandstranden in Scheveningen, Ameland en Hoek van Holland. Succes komt doorgaans niet aanwaaien en dat is ook in dit geval niet anders. Het kost heel wat trainingsuurtjes om het gewenste niveau te halen en de trainingen zijn ook nog eens in Assen. “Ik train op dit moment niet zoveel. Op maandag, donderdag en vrijdag geef ik zelf trainingen,” knipoogt ze luchtig. “En in het weekend heb ik op zaterdag en zondag wedstrijden.” Ze maakt geen grapje en meent het serieus. Het klinkt helemaal niet als heel weinig en later tijdens het gesprek wordt duidelijk dat op dinsdag en donderdag ook nog eens de sportschool bezocht wordt. “Haha, nee, maar in de winter train ik iedere dag. Dus dan valt het nu wel mee. Maar nu ik het allemaal zo opnoem is het eigenlijk ook best veel.” Haar grootste supporters, vader Jan Kees, jarenlang een begenadigd voetballer bij het eerste elftal van VV Zuidhorn, en moeder Aagje zitten in de huiskamer waar een feestelijke sfeer heerst. Zus en dochter Sam is geslaagd en dus is er taart en is het feest. Sam zelf heeft nauwelijks stem, die heeft er een weekje vakantie met school in Portugal op zitten. Op zo’n camping die je in TV programma’s als ‘zon, zee en zuipen’ ziet. Precies een locatie waar je als ouder je dochter nu juist niet heen wilt hebben. Maar dochterlief heeft het overleefd en iedereen is blij. Josje kan altijd op haar ouders rekenen, blijkt al snel. Ze staan haar bij, geven steun, rijden haar door het hele land en balen een beetje dat ze niet dichterbij de zee wonen. “Daar waait het altijd en kun je trainen met die wind wat je sterker maakt. Veel tegenstanders komen uit het westen en kunnen allemaal bij zee en in de wind trainen.”
Komende zondag verdedigt Josje haar titel in Zuidhorn. In augustus is er nog het belangrijke NK, waar vanaf nu alles om draait. Daar won de Zuidhornse nog niet en daar wil ze maar wat graag verandering in brengen. Ambitie, talent, strijdlust en de onverwoestbare wil om te winnen. Josje is een grote kanshebber zich te laten kronen als nieuwe Nederlands Kampioene. Zelfs als het hard waait.
Want: Josje is goed. Behoorlijk goed. Plaatste zich met haar voormalig ploeggenootje Sanne Plenter al tweemaal voor een NK in Scheveningen en heeft zich inmiddels al weer voor dit toernooi gekwalificeerd. Op toernooien in Assen (voor vrouwen onder 19, eindigde ze buitengewoon knap op een tweede plaats), Meppel (winst) Joure (tweede) Dwingeloo (winst) Rolde (tweede) en Sneek (3e) behaalde ze al zoveel punten dat kwalificatie voor het NK een feit is. Afgelopen weekend speelde de junior zelfs tegen volwassen dames uit de tweede divisie op Ameland en werd knap 5e. Ze hoopt dit jaar te promoveren naar de derde divisie. Daar heeft de VWO-studente die niet van half werk houdt, veel voor over. “Als ik ergens voor ga, wil ik graag ook alles eruit halen.” Josje spreken is lastig. Trainen, wedstrijden, school, huiswerk en tussendoor nog slapen. Druk, druk, druk. Dat is de korte maar behoorlijk treffende samenvatting van het leven van de jonge sportster. “Maar ik geniet er wel van hoor,’ voegt ze er lachend aan toe. “Het is wel intensief allemaal, maar vooral de toernooien zijn erg leuk. Helemaal als je steeds in de finale staat.” Zondag 1 juli staat een thuiswedstrijd op het programma. Dan wordt er op het Zuidhornse zand in het Johan Smitpark, op het beachcircuit het junior Beachtoernooi gehouden. “Daar heb ik echt heel veel zin in!” Josje begint te stralen als het over dit toernooi gaat. “Vorig jaar heb ik met mijn ploeggenootje Sanne dit toernooi gewonnen. In de finale speelden we tegen Fleur en Fleur. Daar hadden we nog nooit van gewonnen en dan in je eigen dorp de finale halen en juist tegen hen spelen en winnen, dat was echt heel speciaal! Natuurlijk ligt er nu wel wat meer druk op, maar dat hoort erbij. Dat maakt het ook leuk en spannend. We gaan natuurlijk weer voor de eerste plaats.” Haar vaste teamgenootje, Sanne Plenter, met wie ze al zoveel succes boekte, is dit jaar niet meer van de partij en ook haar nieuwe vaste maatje Manon Torenbeek zal haar niet terzijde staan in het Johan Smitpark. “Dat vind ik jammer. Sanne kreeg het te druk met allerlei andere dingen en ook Manon heeft nu verplichtingen elders. Ik ben er inmiddels een beetje aan gewend, want een groot deel van het seizoen speel ik al met iemand anders, maar leuk is het niet. Je raakt niet op elkaar ingespeeld, dat heeft tijd nodig en dus kom ik dan ook niet helemaal in mijn kracht. Maar tot nog toe is het erg goed gegaan.”
Beachvolleybal. Wat is het eigenlijk? Het lijkt veel op volleybal, het principe is hetzelfde. Zorgen dat je de bal over het net in het vijandelijke vak slaat. Alleen doe je dat niet met zijn zessen maar met zijn tweeën. En natuurlijk is de ondergrond van zand. De wedstrijden worden gehouden langs het strand of er worden kleine stadionnetjes gebouwd. Het lijkt dus veel op volleybal en die sport is de Zuidhornse niet vreemd. “Ik speel al sinds mijn negende jaar bij volleybalvereniging De Meeuwen hier in Zuidhorn. En die achtergrond komt zeker van pas. Ik ben de manier van spelen gewend, je krijgt er een goede conditie van en er zitten veel raakvlakken in de sport. Ik ben ook gaan beachvolleyballen omdat ik volleybal zo leuk vind maar dat ligt in de zomer helemaal stil.” De basis voor beachvolleybal ligt dus in de zaal. “Wat ik leuker vind? Ik denk beachvolleybal. Buiten spelen in de zon en je bent meer op jezelf aangewezen.” Josje, die lid is van de Asser Beachvolleybal Club, en traint onder begeleiding van oud top Volleyballer Jos Kooistra. Niet de eerste de beste, hij schopte het zelfs tot de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Darnaast kotm de jonge Zuidhornster uit voor het regionale talententeam en ontgroeide de paardenbak al snel om die vervolgens in te ruilen voor de mooie zandstranden in Scheveningen, Ameland en Hoek van Holland. Succes komt doorgaans niet aanwaaien en dat is ook in dit geval niet anders. Het kost heel wat trainingsuurtjes om het gewenste niveau te halen en de trainingen zijn ook nog eens in Assen. “Ik train op dit moment niet zoveel. Op maandag, donderdag en vrijdag geef ik zelf trainingen,” knipoogt ze luchtig. “En in het weekend heb ik op zaterdag en zondag wedstrijden.” Ze maakt geen grapje en meent het serieus. Het klinkt helemaal niet als heel weinig en later tijdens het gesprek wordt duidelijk dat op dinsdag en donderdag ook nog eens de sportschool bezocht wordt. “Haha, nee, maar in de winter train ik iedere dag. Dus dan valt het nu wel mee. Maar nu ik het allemaal zo opnoem is het eigenlijk ook best veel.” Haar grootste supporters, vader Jan Kees, jarenlang een begenadigd voetballer bij het eerste elftal van VV Zuidhorn, en moeder Aagje zitten in de huiskamer waar een feestelijke sfeer heerst. Zus en dochter Sam is geslaagd en dus is er taart en is het feest. Sam zelf heeft nauwelijks stem, die heeft er een weekje vakantie met school in Portugal op zitten. Op zo’n camping die je in TV programma’s als ‘zon, zee en zuipen’ ziet. Precies een locatie waar je als ouder je dochter nu juist niet heen wilt hebben. Maar dochterlief heeft het overleefd en iedereen is blij. Josje kan altijd op haar ouders rekenen, blijkt al snel. Ze staan haar bij, geven steun, rijden haar door het hele land en balen een beetje dat ze niet dichterbij de zee wonen. “Daar waait het altijd en kun je trainen met die wind wat je sterker maakt. Veel tegenstanders komen uit het westen en kunnen allemaal bij zee en in de wind trainen.”
Komende zondag verdedigt Josje haar titel in Zuidhorn. In augustus is er nog het belangrijke NK, waar vanaf nu alles om draait. Daar won de Zuidhornse nog niet en daar wil ze maar wat graag verandering in brengen. Ambitie, talent, strijdlust en de onverwoestbare wil om te winnen. Josje is een grote kanshebber zich te laten kronen als nieuwe Nederlands Kampioene. Zelfs als het hard waait.