Bekkering verslaat Van der Wal
WEISSENSEE/STREEK - Foske Tamar van der Wal probeerde afgelopen week in Oostenrijk prijzen te pakken. In de nadagen van haar loopbaan zou een zege haar palmares nog zo opvrolijken. Victorie zat er net niet in, wel een knappe zilveren medaille. En er is werkelijk niemand die dat haar misgunt. Tijdens de alternatieve Elfstedentocht eindigde ze als tiende, Bekkering kwam als zesde over de streep en versloeg haar ploeggenote.
Het begon daar in Oostenrijk afgelopen dinsdag. De Aart Koopmans Memorial over 80 kilometer in de sneeuw en wind. De omstandigheden maakten het zwaar. Van der Wal eindigde als 36e en kon daar niet met de besten mee. Danielle Bekkering zette weer een knappe prestatie neer en kwam als veertiende binnen in een groep vlak achter een groepje met winnares Mariska Huisman en nummer twee Carla Zielman. Het waren twee uren en een kwartier afzien. Maar daar gaat het schaatsen op natuurijs nu eenmaal over.
Drie dagen later was er het Open Nederlands kampioenschap. Van der Wal wist het voor elkaar te krijgen met een groepje te ontsnappen, maar wist zich niet los te rijden van de klasbakken Carien Kleibeuker en Mariska Huisman, die haar afscheidswedstrijd reed. Deze dames vochten het uiteindelijk in een zinderend slot uit en het was Huisman die haar indrukwekkende erelijst verder opwaardeerde met de vierde titel op het open NK natuurijs en zo een prachtig afscheid regisseerde. Van der Wal won de sprint van de rest en had gemengde gevoelens. “Natuurlijk is een tweede plaats mooi. Maar alleen eerste plekken tellen echt en ja, ik wil graag nog een prijs erbij zo in het slot van mijn carriere.” Dat werd dus zilver. Hoewel geen goud, wel een knap resultaat. Bekkering eindigde met een elfde plaats net buiten de top tien, maar liet zich weer van haar beste kant zien en was ook nu weer bereid diep te gaan en was ‘the best of the rest’. Hulde voor zoveel karakter.
En dan was er zaterdag nog de Alternatieve Elfstedentocht. De afsluiting van de Grand Prix op de Weissensee. Zonder Mariska Huisman die haar winst tijdens het Open NK als een mooi afscheid van natuurijs zag. En ook zonder regionale mannelijke inbreng. Geen Jaap Ketelaar en Wierd Osinga, de mannen die de regio in voorbije jaren vertegenwoordigden. Maar natuurlijk met Mobility Service/Okkinga Communicatie, de ploeg van Foske Tamar van der Wal en Danielle Bekkering. Is het zo dat Bekkering in dienst van Van der Wal rijdt tijdens de kortere wedstrijden, een Elfstedentocht over 200 kilometer is toch net even anders. De hiërarchie wordt daar bepaald tijdens de tocht, die begon bij -17 graden maar bij verder prima weersomstandigheden werd verreden. Het was dus niet zo zwaar als vorig jaar toen maar amper een top tien samen te stellen was, omdat de rest domweg de strijd tegen sneeuw, vorst en wind moest opgeven. In deze uitputtingsslag waarin Yvonne Spigt de winst voor zich opeiste voor nummer twee Iris van der stelt, versloeg Bekkering haat teamgenootje Van der Wal en legde in een meer dan uitstekende wedstrijd beslag op de zesde plaats. En daar was de rijdster zelf ook best trots op: “Dat geeft zeker een goed gevoel. Vooral in het begin was het megakoud en dat vreet energie, maar daar eenmaal door heen was het minder zwaar dan vorig seizoen. Hoe dan ook, 200 kilometer blijft gewoon een vreselijk lang eind en erg zwaar. Eenmaal had ik het heel moeilijk, maar wist me daar doorheen te schaatsen. We hadden met Sharon Hendriks iemand in de kopgroep en zij werd uiteindelijk derde. Geen winst weliswaar, maar wel een prijs. Ik werd zesde en Foske tiende en waren we met drie personen vertegenwoordigd in de top 10. Ik denk dat we het heel goed hebben gedaan.” Bij de mannen won Edwin Mesu voor Bob de Vries en Bart Mol.
Tijdens de ‘week Weissensee’ ontstaan vaak liefdesrelaties, dat is al lang geen geheim meer, maar ook vinden daar vaak de eerste gesprekken plaats voor nieuwe contracten en ploegen. En Bekkering heeft een nieuwe ploeg nodig. Want haar ploeg Mobility Service/Okkinga Communicatie stopt er aan het einde van dit seizoen mee. En daar waar veel topschaatssters er mee stoppen is Bekkering nog altijd niet klaar. “Het mooiste moment in Oostenrijk voor mij was dat ik tijdens het NK in de achtervolgende groep de sprint won. Dan versla je toch weer een hele grote groep. Zolang ik dat kan en zoveel plezier in de sport blijf houden, denk ik nog niet aan stoppen.”