Bezoekers weer welkom in Het Hooge Heem Grootegast
“Het was een lastige periode; mijn moeder wist niet precies wat er speelde”
GROOTEGAST – Op 19 maart gingen de deuren van alle verpleeghuizen in Nederland dicht in verband met het heersende coronavirus. Drie dagen eerder, op 16 maart van dit jaar, sloot woonzorgcentrum Het Hooge Heem al om dezelfde reden haar deuren. Dat betekende dat er sindsdien geen bezoekers meer welkom waren. De bewoners konden vanaf dat moment hun familie en geliefden niet meer ontmoeten. Een moeilijke periode, voor zowel de ouderen als hun familie. Sinds 25 mei laat Het Hooge Heem voorzichtig weer bezoekers toe en sinds 1 juli zijn deze regels weer iets versoepeld. Voor velen was het heropenen van het woonzorgcentrum een bijzonder moment, omdat zij hun vader, moeder, kinderen, broers of zussen eindelijk weer konden zien.
Iemand die zijn moeder van 16 maart tot 25 mei niet heeft gezien, is Jan Hazelhoff. Moeder Hazelhoff-Venekamp, die op 15 mei 96 is geworden, verblijft momenteel zo’n drie jaar in Het Hooge Heem. “Het was een moeilijke tijd”, vertelt Jan. “Normaliter bezoek ik mijn moeder in ieder geval één keer per week, maar door het coronavirus was dat de afgelopen periode niet mogelijk. Aangezien mijn moeder dementerend is, kon ze dat eerst niet zo goed begrijpen. Ook dat maakte de situatie ontzettend lastig”. Jan kon zijn moeder geen bezoek meer brengen, maar wel was contact nog mogelijk. “Het Hooge Heem regelde al vrij snel dat we via de verzorging toch nog contact konden hebben”, gaat Jan verder. “Middels videobellen konden mijn moeder en ik elkaar toch zien en dat doet toch wat met je. Echter konden we elkaar niet aanraken, waardoor het echte contact ontbrak. Maar het is super dat het woonzorgcentrum dit zo snel kon arrangeren”. Het videobellen bracht ook wat problemen met zich mee. “Mijn moeder is geen ster in het internet en daarnaast is ze behoorlijk doof”, lacht Jan. “Als we aan het bellen waren, drukte ze regelmatig per ongeluk op de rode knop, omdat ze ons aan wilde raken. Door deze aanraking verbrak ze echter de verbinding”.
In totaal heeft Jan ruim twee maanden zijn moeder niet kunnen bezoeken. Een lastige tijd, zoals hij zelf zegt, maar hij heeft er redelijk goed mee om kunnen gaan. “Tuurlijk was het wel eens lastig. Ik had niet de mogelijkheid om snel even heen te gaan. Normaal deed ik dat regelmatig even”. Daarnaast merkte Jan ook een gevoel van onmacht. “Eén keer is het voorgekomen dat mijn moeder met me wilde bellen, omdat ze naar huis wilde. Dat is vreemd, want dat heeft ze nog nooit gezegd. Ik kon niet naar haar toe gaan om haar dat uit te leggen. Dat zijn van die lastige momenten”. Hoewel Jan zelf dus redelijk goed met de situatie kon omgaan, had zijn moeder er wat meer moeite mee. “Ze wist niet precies wat er speelde en het was moeilijk te begrijpen dat er niemand kon komen. Of ze echt eenzaam was, weet ik niet. Ze heeft wel te kennen gegeven dat ze het graag anders wilde zien”, aldus Jan.
Inmiddels is Het Hooge Heem weer geopend en worden bezoekers gefaseerd toegelaten. In eerste instantie was er één bezoeker per bewoner welkom, maar ook dat is inmiddels uitgebreid. “De eerste keer dat ik mocht komen, moest ik nog buiten op het terras zitten”, laat Jan weten. “Dat was ook een heel bijzonder moment. Na twee maanden zie en hoor je elkaar toch weer in levende lijve. Uiteraard hielden we wel anderhalve meter afstand van elkaar”. Ook voor Jan zijn moeder was het een mooi moment. “Je merkte wel dat het wat met haar deed, maar ze is altijd vrij nuchter. Haar emotie toonde ze op dat moment niet echt, maar je kon wel merken dat ze heel positief is”. Inmiddels zijn er bij Het Hooge Heem wat meer mogelijkheden. Daar waar buitenbezoek tot voor kort de standaard was, mogen bezoekers nu ook weer naar binnen.
Jan is blij met hoe Het Hooge Heem de afgelopen maanden gehandeld heeft. “Ik zit ook in de cliëntenraad en krijg daardoor veel mee van de gang van zaken”, laat hij weten. “Ondanks de beperkingen heeft het woonzorgcentrum er alles aan gedaan om de randjes op te zoeken. Men wilde er alles aan doen om het voor zowel de bewoners als familieleden zo goed mogelijk te maken. Uiteraard heeft Het Hooge Heem zich aan de gestelde regels gehouden, want het woonzorgcentrum is wel verantwoordelijk als er wat gebeurt. Men is daar heel goed met de situatie omgegaan”. Maar dat is niet het enige. Volgens Jan heeft Het Hooge Heem ook naar familie en andere geliefden vanaf dag 1 duidelijk gecommuniceerd. “Regelmatig ontvingen we brieven over de gang van zaken en de richtlijnen in Het Hooge Heem. Alle medewerkers verdienen een dikke pluim voor hoe alles is geregeld”, besluit Jan.
