Boekpresentatie ‘Op Struun’
Wat: Boekpresentatie ‘Op Struun’
Waar: Boek-Druk-Beurs in Grootegast
Wanneer: zaterdag 22 oktober
Hoewel we volgens de titel ongenood zijn, meldt de Ongenode Gast zich ook regelmatig op uitnodiging. Afgelopen zaterdag toog zij zelfs drie man sterk richting het Museumplein in Grootegast. Daar werd niet alleen een Boek-Druk-Beurs georganiseerd maar werd ook het nieuwste boek van Mien Westerkwartier, Op Struun, gepresenteerd. ‘Kom je ook en neem vooral de kids mee, dan kunnen die lekker het LEGiO Museum in!’, meldde Geert Zijlstra zich met een uitnodiging in de mail. Dat lieten de Ongenode Gast, maar vooral de kids zich geen twee keer zeggen.
Nog maar koud binnen of de jeugd had al een eigen boekenlegger te pakken die compleet met eigen naam op de ouderwetse manier gezet en gedrukt werd. Dat een eigenwijze ‘a’ bij de eerste poging op de kop tevoorschijn kwam, verheugde de pret slechts. De indrukwekkende oorlogsvoertuigen in het Victory Museum werden door de jongedames vooral als spannend bestempeld, maar het LEGiO Museum lonkte als een malle. Ook wethouder Bé Schollema, die het eerste exemplaar van Op Struun in ontvangst kwam nemen, had getwijfeld de kids mee te nemen. Met eentje van 1 en 3 leek hem dat toch te lastig. De zes- en achtjarige van de Ongenode Gast doken samen met de zevenjarige van de fotograaf de bakken vol legoblokken in en vermaakten zich opperbest.
Alle ruimte voor de Ongenode Gast om de presentatie van dit nieuwe pareltje van Mien Westerkwartier rustig bij te wonen. Terwijl op de Boek-druk-beurs onder andere Henk Roede en Myra Eeken-Hermans werden gespot dromden een hoop Mien Westerkwartierders samen in de American Diner. Piet de Vries en Henk Wierenga lieten weten nog altijd met plezier de rubriek Ik Proat Plat te verzorgen in de Krant en in de Streekkrant. ‘We krijgen er nog altijd ontzettend veel reacties op, vaak van mensen van wie je het helemaal niet verwacht’, vertelt laatstgenoemde. ‘Een buurman van mij, die leest nooit iets, maar wel altijd onze stukkies.’ Zijn vrouw Pilly is ondertussen belast met het bijeen houden van de groep genodigden. Ook gespot worden Leneke Struiksma, Jur Engels, Reinder Hiemstra en Bert Hoeksema.
Op Struun is de opvolger van Mien Dörp, wat inmiddels een ware collector’s item is nu het boekje zo goed als volledig uitverkocht is, weet Zijlstra te vertellen. Hij opent de bijeenkomst in het Westerkwartiers en gaat zo lekker verder. ‘Want dat past mie ook beter’. Piet de Vries draagt de aanwezigen een verhaaltje voor over welbekende kastelijn Duurt van Dijk en Reinder Hiemstra draagt ‘het gele taofeltje’ voor. Bé Schollema wacht een uitdaging, want uiteraard spreken zo goed als alle aanwezigen Westerkwartiers en dat doet de wethouder niet. De hamvraag ‘hoe staat het met het Westerkwartiers?’ kon Schollema op zijn Gronings en dus direct beantwoorden met niet. ‘Dat wordt wat’, zuchtte de Ongenode Gast en Schollema lachte: ‘nou niet dus.’ Schollema nam dan ook blij een eerste exemplaar van Op Struun in ontvangst die, zo tipte Zijlstra, ook een ‘stoere woorden-lijst’ bevat voor als Schollema er niet uit zou komen. ‘Zo’n boekje helpt de taal en het gebied te leren kennen’, vertelde Schollema. ‘Kijk, overgaan naar het Westerkwartiers, dat wordt hem niet, maar ik heb inmiddels in alle taalgebieden in Groningen gewerkt en weet: de manier waarop iemand vier uitspreekt, geeft aan waar iemand vandaag komt en wat de grondsoort is van zijn geboortegrond. Het allermooiste aan Groningers: wat kunnen wij met weinig woorden toch veel zeggen.’ Schollema gaf aan onder de indruk te zijn van Mien Westerkwartier. ‘Zo sterk als ze zich hier op taalgebied inzetten, zie je eigenlijk nergens.’
Op Struun bevat korte verhaaltjes over de regio, vaak met een historisch tintje. Het boekje bevat ook dierengedichtjes van Reinder Hiemstra. Met dank aan de gemeente Westerkwartier, Wold en Waard en de Regiobanken uit Grootegast, Marum, Grijpskerk en Niekerk die allen een eerste order afnamen, kan het boekje scherp geprijsd weer de lokale boekwinkels in. Bert Hoeksema, van de Regiobanken in Marum en Grootegast liet weten niet voor niets de buurtzame bank genoemd te worden en ondersteund dergelijke initiatieven graag. Hij weet dat er genoeg klanten blij te maken zijn met de boekjes. Ook blij was de jeugd die zo af en toe door de boekpresentatie heen te horen was. Ze kregen en passant een kijkje in de keuken van mama’s werk. Jong geleerd is wellicht oud gedaan, dacht de Ongenode Gast in haar nopjes toen ze weer huiswaarts keerde. Schollema verklapte namelijk dat er uiteindelijk maar één reden was waarom hij wethouder wilde worden: omdat hij regelmatig met zijn vader meeging die hetzelfde beroep uitoefende.
