Boer worden

Afbeelding
facebook

n Goeie kammeroad van mij had as kwoajong mor één ding ien e kop, hij wol boer worden. Op zich is doar niks mis met, mor der was  één probleem, hij had gien geld. En van zien olle lu huufde hij ok niks te verwachten, pabbe was n gewone arbeider, ze wonende ien n huurhuuske dus van een vermogen was gien sproake. En toch, hij wol en zol boer worden. Dus op schoel bakte hij der niks van, hij was mor met één ding bezeg.


As jonkje van twaalf begon der al met handel ien knienen. Goeie ooien kopen, zo voak meugelek bie de ram en dan de jongen weer verkopen. Het geld wat er verdiende ging ien n pot. Spoaren. Dat leven zette hij deur en toen er zestien was kocht er n plof en doar had er n karke achter. Ien dat karke konden hiel wat knienen en n grote toom pieken paasde der ok ien. Ik kin mij nog goed herinnern dat er een keer bij mien pabbe kwam met n mooi koppeltje pieken die der verkopen wol. Pabbe en hij werden het met wat handjebakken eens en de pieken werden uutloaden. Mor o heden, één piek was kreupel en dus wol pabbe die veur half geld. De koop is uuteindelek ofknapt op t verschil van n kwartje.


Mor meneer zette deur. Op zien achttiende kocht er n leleke eend, zo’n gebakje met loadruumte en twee deuren achterien. Ok kocht er n bok en zette hij n advertenzie ien e krant: “Ter dekking, goede rambok”. Ze wizzen hum overal te vienden, hij reisde deur t hiele Noorden met de bok achterien e auto. Binnen de körtste keren kreeg er de bienoam Hinnerk Bokje, mor hij trok hum der niks van aan. “Die bok dekt mij de knip vol” was n gevleugelde uutsproak van hum. Van de Hervormde Kerk kon er wat kerkelaand huren en zo begon er met aal meer kleinvee te handeln, t ging hum veur de wiend.


Op eneg moment kreeg er verkering en toen wist er eigenlieks niet hoe of er der met aan most. Hij vroeg aan zien opoe road, “Opoe, wat zol nou veurdeleger wezen, n vrouw of n huusholdster”? Wat opoe hem adviseerd het wiet ik niet, ien elks geval is t zo dat er trouwd is met n onderwiezeres die brocht genoeg ienkommen binnen. En uuteindelek had er zoveul geld bie mekoar dat er hum n boerderijke kocht met zo’n zes bunder laand. En hij gooide het roer om. Ien ploats van dieren begon er groenten te kweken, want dan kon er wel twee tot drie keer per joar oogsten. En hij nam risico’s. Zo kwam er een vertegenwoordiger bie hum die vertelde dat er bloemkolen had die wel vittien doagen eerder kloar wazzen as de gewone bloemkolen. En hij zette  geliek drie bunder vol. Toen ze kloar wadden was er koopman. Hij was de enege en beurde de hoogste pries. Zo het er het red. Met gezond verstand en goed zoakelek ienzicht is er zover kommen dat er n bloeiend bedrief had en n barg geld verdiende.


En toen er viefenzesteg joar was is t gebeurd. Op t Hogelaand kocht er n boerderij met zesteg bunder grond. Hij het er tröts as n pauw rondlopen en binnen vier week het er t hiele spul deurverkocht. Met n tun winst. Het was niet meer neudeg. Hij had zien doel bereikt. Ik heb hum zien hiele levenlang volgd. Met bewondering noar hum keken. Grote gesprekken met hum had. Ok wel es tegen hum zeid dat er meer op e wereld was dan allènt mor vrutten om je doel te bereiken. Mor toch. t Was hiel knap. Jammergenog is er veld deur die vreseleke ziekte. Hij het eigenlieks mor n poar joar genieten kind van zien pensioen, toen was t oflopen.


En nou heur ik jim zeggen, zo’n verhoal zol nou niet meer kinnen ien dizze tied. Doar is alles te iengewikkeld veur worden, binnen der te veul regels en bezwoaren. Doar ben ik t niet met eens. Woar n wil is, is n weg. Altied.


Piet de Vries 


Mientje: ‘Wat de boer niet kent, dat vret er niet!’ 

UIT DE KRANT