CMV Beatrix wereldkampioen in de fanfaredivisie

Afbeelding
voorpagina groningen

DOEZUM – ‘Niet te geloven, wij komen uit een klein dorpje en worden gewoon eerste’. Aan het woord is Erwin van der Veen, voorzitter van christelijke muziekvereniging Beatrix uit Doezum. Zij streden in de 2e divisie van fanfares om de bokaal op het befaamde wereldmuziekconcours in Kerkrade. En sinds vorige week zondag mogen zij zich dus vier jaar lang wereldkampioen noemen.


En dat, terwijl ze eigenlijk helemaal niet van plan waren om dit jaar al mee te doen. ‘We kwamen uit een onzekere tijd door corona, waarin we grotendeels stil hadden gezeten.’ Bovendien zou het financieel gezien ook een grote uitdaging zijn. Ze wilden dan graag met de hele groep in een bus er een gezellig weekend aan koppelen in een kampeerboerderij. Maar die kosten waren zo hoog dat ze besloten er een streep door te zetten. En zo belandde het plan voor vier jaar in de ijskast. ‘Tot Ido Gerard Kempenaar mij op een vroege dinsdagochtend in februari belde.’ De dirigent had van het wereldmuziekconcours het verzoek gekregen om mee te doen aan het concours. Anderhalf uur later belde hij opnieuw met nog meer overtuiging in zijn stem: ‘Erwin, we moéten meedoen.’ ‘Waarom? Hij voelde gewoon, dit is de kans, die moeten we nú pakken.’ En zo lag er tijdens de repetitieavond een snel in elkaar gezet concept-plan wat daarna nader werd uitgewerkt. Ook lieten ze de leden hierbij een enquête invullen zodat ze, zonder groepsdruk, er even goed over konden nadenken. Met instemming van de overgrote meerderheid van de leden werd er eind februari besloten ervoor te gaan. In viereneenhalve maand moesten een verplicht werk en een keuzewerk worden ingestudeerd. En vooral over het verplichte werk had niet iedereen meteen een goed gevoel. ‘Het was fragiel en klein geschreven, met passages voor maar een paar instrumenten.’ Het zou betekenen dat als er één iemand even uit zou liggen, dit meteen hoorbaar zou zijn. Bovendien vond Erwin het ook niet een stuk dat hij meteen voelde. Maar, na veel spelen, van wekelijks, naar tweewekelijks, naar bijna elke avond, was het er. ‘Een gevoel van, dit kon wel eens heel leuk gaan worden.’


En zo togen de leden van cmv Beatrix naar Kerkrade. Na een ontspannen laatste repetitie en een biertje aan de bar op vrijdagavond, was het zaterdag zover. Na een inspeelwerk, de voordracht van het verplichte- en het keuzewerk. ‘We wisten dat we goed hadden gespeeld. Dit hoorden we ook terug uit de zaal’, laat Erwin weten. De dirigent, Ido Gerard Kempenaar, was enthousiast en had het over een ‘machtig mooie uitvoering.’ En toen was daar een dag later die bonus, de kers op de taart. Het hoogst aantal punten en daarmee wereldkampioen.


‘Waarom wij gewonnen hebben?’ We zijn een soort van familie waarin gezelligheid en saamhorigheid de boventoon voert. Samen zorgen we ervoor dat dit in evenwicht is met de muzikaliteit.’ Erwin, nu 32 jaar, vertelt dat hij vanaf z’n achtste lid is en er vanwege drukke werkzaamheden even tussenuit ging. Hij voelde zich bij terugkomst heel welkom in het warme nest. ‘En zo gaat dat vaker. Iedereen die even uitvliegt, terugkomt naar Doezum, sluit ook weer aan bij Beatrix.’ Hij ziet wel dat de jeugd wat lastiger te behouden is. Was het vroeger stoer als je bij de plaatselijke fanfare hoorde, dat is nu anders. Daar komt bij dat er op het gebied van muziek en cultuur nu meer te beleven is. ‘En dan heb ik het nog niet eens over het aantal sporten waar de jeugd tegenwoordig opzit.’


‘Maar wat hebben we ook veel te danken aan onze dirigent’, laat Erwin weten. Ido Gerard Kempenaar heeft conservatorium gedaan en speelt percussie bij de Koninklijke marechaussee. Hij dirigeert daar ook wel en heeft een aantal orkesten onder zich. Een echte professional die altijd bezig is met muziek. Wat hij volgens Erwin toevoegt is de beleving aan muziek. Ido Gerard, die bij cmv Beatrix inmiddels 14 jaar het dirigeerstokje hanteert, zag potentie. Hij zag de mogelijkheid binnen de club om dit doel te behalen.


Cmv Beatrix, opgericht in 1945 begon ooit als dorpsfanfare en had tot in de jaren ’80 ook nog een drumband en majorettes. Op prestatieniveau werd binnen de fanfare vooral de laatste twintig jaar een stijgende lijn ingezet. Sinds afgelopen januari repeteert de vereniging elke donderdagavond in het nieuwe dorpshuis in Doezum. ‘Voor mij persoonlijk is dat een avond waarbij ik m’n hoofd leegmaak. Muziek is emotie en daar kan ik goed m’n ei in kwijt’, aldus Erwin. Sinds twee jaar is hij voorzitter en in deze functie werd hij in coronatijd meteen voor de leeuwen geworpen. ‘We hadden maar één doel en dat was om de club bij elkaar te houden.’ Het lukte en zodra ze ook maar even mochten repeteren, kwamen ze bij elkaar, ook op anderhalve meter afstand. ‘Vooral als we elkaar een tijd niet hadden gezien, dan klitten we meteen weer bij elkaar.’


Die saamhorigheid zag Erwin ook de dag na het concours. Terwijl de dirigent en een bestuurslid in Kerkrade het vaandel en de medaille in ontvangst namen, volgde een groot gedeelte de uitslag via de livestream in het dorpshuis thuis. Kerkrade, wat eens in de vier jaar wordt georganiseerd en waar vier weekenden lang muzikanten bijeenkomen, is voor musici ‘the place to be’. Het is dan ook eerst nagenieten. ‘Behalve dat we ons eerst gaan richten op ons jaarlijkse kerstconcert, is een nieuwe stip aan de horizon nog niet gezet.’

UIT DE KRANT

Lees ook